دوستم با من خیلی شوخی می‌کند و می‌دانم که ته دلش چیزی نیست ولی درحقیقت از این که جلوی دیگران با من شوخی می‌کند، خوشم نمی آید. مثلا با بزرگ بودن بینی‌ام، قد بلندم و … شوخی می‌کند که گاهی خودم هم خنده‌ام می‌گیرد اما روی اعصابم است. چه کنم؟
نویسنده : آسیه بشردوست| روان شناس
صبح مشهد- در موقعیتی که توصیف کردید، شما از نیت دوستانه فرد مقابل اطمینان دارید و همین موضوع هم باعث مدارای بیشتر شما با او و تحمل رفتارش شده است. اما موضوع اصلی یعنی نوع رفتار ایشان در شوخی‌کردن با شما، همچنان پابرجاست و شما هم راجع به آن احساس منفی دارید، پس لازم است واکنش صحیح در برابر آن اتفاق بیفتد.موضوعی که می‌تواند در این جا مفید واقع شود، سبک رفتاریِ جرئت‌مندانه به همراه رعایت اصول و قواعدی است. شما در این سبک رفتاری، مستقیم و بدون حاشیه‌پردازی یا در لفافه سخن‌گفتن، درباره موضوعی که ناراحت‌تان می‌کند صحبت می‌کنید.
بگویید که می‌دانید قصدش مسخره‌کردن نیست
این گفتوگو نباید به مشکلاتِ دیگر و زخم‌های کهنه منتهی شود چراکه توجه را از مشکل اصلی دور می‌کند و ماهیتِ گفت وگو را به سمت تخاصم پیش میبرد. همچنین لازم است، نیت دوستانه فرد مقابل و اطمینان خودتان از این امر را بیان کنید. این ابراز توجه و همدلی باعث می‌شود که فرد مقابل صحبت‌های شما را حمله به خود تلقی نکند و موضع محافظتی نگیرد.
مشکل‌تان ماهیت این شوخی‌هاست یا مکان مطرح‌شدنش؟
در صحبت‌تان ذکر کردید که گاهی خودتان هم از شوخی‌های او می‌خندید. پس شاید ماهیت شوخی‌ها همیشه هم آزاردهنده نبوده و این انتخاب مکان و جایگاه نامناسب توسط ایشان بوده که مشکل‌ساز شده است. پس خوب است در گفت‌و‌گویی که دارید این مورد را هم بیان کنید. این‌که محتوای گفتوگو و شوخی‌های شما در رابطه دوستانه‌ای که دارید باید دارای حد و مرز باشد و مرز شوخی‌ها در محفل دو نفره متفاوت از جمع است. در این گفتوگو، زمان و مکان مناسب و ارزشمندیِ رابطه‌ای را که در آن هستید فراموش نکنید.
