عاقبت رابطه پنهانی دختر دبیرستانی با راننده آژانس او را به منجلاب کشاند

هنوز بیشتر از یک ماه از ماجرای طلاقم نمی گذشت که شوهرم دوباره سراغم آمد و از من خواست با فراموش کردن گذشته ها به زندگی با او بازگردم اما این بار نیز …
به گزارش صبح مشهد به نقل از خراسان زن ۲۱ساله با بیان این که با همه تلخکامی ها و سختی هایی که در زندگی تحمل می کنم اما نمی‌خواهم طلاق بگیرم، با ابراز نگرانی از آینده تاریکش به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری میرزاکوچک خان مشهد خاطرنشان کرد: سه سال قبل در حالی که تحصیلاتم در مقطع دبیرستان به پایان رسیده بود، «جواد» به خواستگاری ام آمد. من و او چند ماهی می شد که با هم آشنا شده بودیم به طوری که این آشنایی، به ابراز علاقه و عاشقی کشید. جواد که ۹سال از من بزرگ تر بود، با پراید مدل پایینش در یک شرکت تاکسی تلفنی کار می کرد و هر بار که من به تاکسی نیاز داشتم، با او تماس می گرفتم تا مرا به مقصد برساند. در میان همین رفت و آمدها و آشنایی ها بود که تصمیم به ازدواج گرفتیم اما وقتی او به همراه خانواده اش به خواستگاری ام آمد، تازه مشخص شد که خانواده جواد و به ویژه مادرش به شدت مخالف ازدواج ما هستند. دلیل مخالفت آن ها را نمی دانستم اما مادرش آشکارا مخالفتش را ابراز می کرد ولی ما که عاشق هم شده بودیم، با وجود همه این مخالفت ها، به این ازدواج اصرار کردیم و بالاخره در حالی پای سفره عقد نشستم که خانواده جواد نه تنها مجلس عقدکنان برگزار نکردند بلکه هیچ گونه آداب و رسوم محلی را نیز به جا نیاوردند.

مادر او فقط با گفتن این جمله که «ما رسم نداریم!» حتی از خریدهای کوچک و هدیه های مرسوم نیز خودداری می کرد. در این میان، مادرم با همان درآمد اندکش سعی می کرد بسیاری از مخارج را به عهده بگیرد. با آن که حدود دو سال از دوران نامزدی ما می گذشت اما رفتارهای سرد و بی روح همسرم نیز بسیار آزاردهنده بود. او در سیطره مادرش قرار داشت و به همین دلیل به من بی اعتنایی می کرد، حتی زمانی که من به منزل مادرشوهرم می رفتم از همان دم در به دروغ می گفتند جواد در منزل نیست. در این مدت، نامزدم همان خودروی مدل پایینش را فروخت تا به قول خودش جهیزیه ای برای آغاز زندگی مشترکمان فراهم کند ولی نه تنها لوازمی برای منزل نخرید بلکه ریالی هم به من نمی داد. از آن روز به بعد نامزدم خانه نشین شد و خانواده اش او را از من پنهان می کردند. حتی وقتی یقین داشتم که جواد در منزل است، مادرش تلفن او را پاسخ می‌داد و مدعی می شد که پسرش به تهران، شمال یا یک شهر دیگر رفته است و تا مدتی نیز باز نمی‌گردد. هیچ چاره ای برایم نمانده بود تا این که به خاطر نپرداختن نفقه از جواد شکایت کردم و بالاخره او را از خانه بیرون کشیدم ولی جواد فقط یک کلمه می گفت: «جدایی!» من هم به این نتیجه رسیدم که زندگی ما آینده روشنی ندارد و باید از یکدیگر جدا شویم. این گونه بود که بعد از شش ماه دوندگی، مهر طلاق بر شناسنامه ام خورد ولی هنوز یک ماه از این ماجرا نگذشته بود که جواد به سراغم آمد و از من خواست به زندگی با او برگردم. من هم که احساس می کردم از رفتارهای گذشته اش پشیمان شده است، پیشنهادش را پذیرفتم و بدون حضور دیگران، دوباره در حالی به عقد او درآمدم که این بار مهریه ام را از ۱۱۴سکه بهار آزادی به ۱۴سکه کاهش داد ولی او همچنان بیکار بود و مادرم هزینه های زندگی ما را می پرداخت. تا این که بالاخره مادرم با کمک خیران جهیزیه ای فراهم کرد و من و جواد با وجود مخالفت خانواده اش، زندگی مشترکمان را آغاز کردیم. با آن که شوهرم گاهی کارگری می کرد اما باز هم آن حس عاشقانه را در زندگی نداشت. یا سر کار می رفت یا به بهانه این که خسته ام از خانه بیرون نمی رفت. این در حالی بود که نمی توانستیم اجاره منزلمان را بپردازیم. مادرم که زندگی ام را در آستانه آشفتگی می دید، یک دستگاه پراید اقساطی برای همسرم خرید تا زندگی اش را بچرخاند ولی این کار نیز نتیجه نداد و اختلافات من و جواد شدت گرفت. او حتی به مادرم و برادرهایم هم ناسزا می گفت و توهین می کرد. حتی یک بار برای تفریح از منزل خارج نشدیم و او همچنان مسئولیتی را در قبال من احساس نمی کرد و تنها به حرف های مادرش تکیه می داد.همسرم ساعت های زیادی را در شبکه های اجتماعی می گذراند و مدام با گوشی تلفن همراهش سرگرم بود تا این که روزی در میان مشاجره لفظی به او گفتم اگر هزینه های زندگی را نپردازی و همچنان بی تفاوت باشی، مجبور می شوم دوباره شکایت کنم! او که از این جمله ناراحت شده بود، گفت: بهتر است از یکدیگر جدا شویم! و سپس به خانه مادرش رفت و مرا تنها گذاشت. حالا هم هر وقت با او تماس می گیرم، می گوید من در مشهد نیستم، تو که طلاق می خواهی، اقدامات قانونی را انجام بده! همسرم در حالی خودش را از دید من پنهان می کند که حاضر نیست حداقل تکلیف زندگی مرا روشن کند. با همه این ها حاضر نیستم طلاق بگیرم اما آینده ام در هاله ای از ابهام قرار دارد و از روزگار سیاهم می ترسم. شایان ذکر است، این پرونده توسط کارشناسان دایره مددکاری اجتماعی مورد بررسی و رسیدگی قرار گرفت.
ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی