مادری هستم که پسرم در سن ازدواج است. او ۲۶ سالش شده اما من دلم نمی‌آید که او را داماد کنم. نمی‌توانم از پسرم دل بکنم. فکر و خیال این‌که از پیشم برود، برایم سخت است. وضع مالی‌مان هم متوسط است. راهنمایی کنید لطفا؟
نویسنده : فریبا البرز| کارشناس‌ارشد مشاوره‌خانواده
صبح مشهد– مخاطب گرامی، اطلاعات بسیار کمی از شما داریم. ای کاش توضیحات بیشتری درباره خودتان می‌دادید. مثلا این‌که چند فرزند دارید، رابطه‌تان با همسرتان به چه شکل است و … .
آسیب‌های وابستگی به پسرتان را بشناسید
مهم است که بدانید در خانواده‌هایی که طلاق عاطفی وجود دارد، یعنی زن‌و‌شوهر عاطفه‌ای رد و بدل نمی‌کنند، زن از قدرت مادری خود بیشترین استفاده را می‌کند و مثلا تیم عاطفی محکم با فرزندان به ویژه پسرها ایجاد می‌کند تا پدر منزوی‌تر شود. یکی از آسیب‌های جدی در رابطه بین مادر و پسر، وابستگی شدید مادر به پسر است. همان‌طور که گفته شد زنی که ارتباط عاطفی راضی کننده با شوهر خود ندارد، یا جدا شده و … می‌تواند یک پیوند وابسته با تک پسر، پسر اول یا در مواردی با یکی از پسرهای خود برقرار کند. وقتی مادر، پسر را در چنین رابطه‌ای نگه دارد، عواقب متعددی برای پسر به بار می‌آید. اول این که هرگز احساس استقلال و خودمختاری به او دست نمی‌دهد و دارای هویتی کم رنگ با اعتماد به نفس و نقش اجتماعی ضعیف می‌شود.
در این مواقع چون مادر مسلط و کنترل کننده است و نقش پدر کم رنگ شده، پسر نمی‌تواند به درستی با پدر همانند سازی کند و خصلت‌های جنس مذکر مانند ثبات قدم، ابراز وجود، جاه طلبی‌های متعارف اجتماعی، میل به پیشرفت و … در او به درستی شکل نمی‌گیرد و در واقع پسر با مادر و جنسیت زن همانند سازی می‌کند و خصلت‌های زنانه در او بارز می‌شود.
واقع‌بین باشید
به هر حال رابطه شما با پسرتان به هر شکلی که در گذشته بوده، قابل درک است و علاقه و احساس مادرانه اثر خود را می‌گذارد. شما ۲۶ سال او را در کنار خود داشته اید و لحظه لحظه نظاره‌گر رشد و شکوفایی او بوده‌اید. فکر نبودن و از جمع خانواده جدا شدنش برای شما درد دارد. اما از طرف دیگر باید واقع‌بین بود. او قرار نیست تا ابد در خانه پدری‌اش سکونت داشته باشد. این را بدانید که اگر ازدواج هم بکند، قرار نیست رابطه‌اش با شما قطع شود. با همسرش به شما سر می‌زند.
به‌دنبال سرگرمی برای خودتان باشید
حتما به عنوان یک مادر، خوشبختی و شادی پسرتان در اولویت شما قرار دارد اما باید هم کاملا پذیرش این را داشته باشید که روابطش با شما مانند دوران مجردی‌اش نخواهد بود. می‌توانید برای خودتان به عنوان یک زن، سرگرمی‌های تازه ایجاد کنید مانند کتاب خواندن، رفتن به
فرهنگ سراها، شرکت در کارهای دسته جمعی مانند خیریه، کلاس ورزش، سرگرمی های سالم و مفید، ارتباط بیشتر با دوستان و اقوام و … این طوری با ازدواج فرزندتان آسیب خیلی کمتری خواهید دید.
