زخم های تیغه چاقو!

گاهی با خود فکر می کنم اگر پدرم معتاد نبود، اگر ۱۲ سال قبل هزینه تهیه جهیزیه ام را داشتم شاید زندگی ام به این جا نمی رسیدو …
زن ۳۰ ساله که زخم های تیغه چاقو را دلیل محکمی بر جدایی از همسرش قلمداد می کرد درباره سرگذشت خود به کارشناس اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت: ۱۶ سال داشتم که به عقد جهانگیر درآمدم بعد از گذشت دو سال از دوران عقد خانواده جهانگیر پیام دادند که جهیزیه را تهیه کنید تا مراسم عروسی برگزار شود اما ما پولی برای تهیه جهیزیه نداشتیم و این موضوع باعث اختلافاتی بین دو خانواده شد خیلی تلاش کردم که با کمک خیرین جهیزیه کوچکی برای خودم دست و پا کنم اما نشد. پدرم معتاد و بیکار بود و مادرم با کارگری در خانه های مردم تنها می توانست خرج خورد و خوراکمان را تامین کند درگیری بین دو خانواده بیشتر شد تا جایی که شوهرم به تحریک خانواده اش تماسش را با من قطع کرد. او گفت: «هر وقت توانستی جهیزیه تهیه کنی با من تماس بگیر!» دیگر نه تلفن اش را پاسخگو بود و نه مرا به خانه شان راه می دادند. من هم چاره ای جز صبر نداشتم تا این که دورادور متوجه شدم همسرم برای کار نزد برادرش به تهران رفته است بعد از مدتی هم پیغام فرستاد که تصمیم به جدایی از مرا دارد. از قرار معلوم آن جا با دختر دیگری آشنا شده بود. وکیل جهانگیر آن قدر سماجت کرد تا توانست خانواده ام را راضی کند که در ازای دریافت مبلغی پول، طلاقم را بگیرم حتی راضی بودم مهریه ام را ببخشم و در ازای آن جهانگیر جهیزیه ای تهیه کند و سر خانه و زندگی مان برویم اما جهانگیر وارد رابطه ای دیگر شده بود و تمایلی به ادامه زندگی مشترک با من نداشت بالاخره مبلغ ناچیزی از جهانگیر گرفتیم و صیغه طلاق بین ما جاری شد. مبلغی از پول را پدرم گرفت و من با باقی مانده آن خودرویی خریدم و به مسافرکشی در تاکسی تلفنی مشغول شدم. دوست داشتم پولی پس انداز کنم تا اگر دوباره ازدواج کردم برای تهیه جهیزیه درمانده نشوم خلاصه روزی زن جوانی به عنوان مسافر سوار خودرویم شد. بعد از مدتی رابطه دوستی با آن زن جوان او مرا برای برادرش خواستگاری کرد. وقتی با جلال صحبت کردم با خودم گفتم زندگی روی خوشش را به من نشان داده است. با خوشحالی از پس اندازم جهیزیه ای تهیه و زندگی مشترکم را آغاز کردم. تصورم این بود که نیمه گمشده ام را یافته ام غافل از این که جلال متاهل بود و همسر ودو فرزند داشت. این را وقتی فهمیدم که دوماهه باردار بودم. تصمیم به جدایی از او گرفتم اما جلال به هیچ عنوان رضایت نمی داد. او تهدیدم می کرد که اگر طلاق بگیرم مرا می کشد. او می گفت عاشق من است اما چه عشقی که مرا با خوراندن قرص مجبور به سقط جنین کرد. از مزاحمت های زن اولش نیز درامان نبودم کم کم متوجه شدم که جلال پسر یکی از خلافکاران محله است و مانند پدرش با فروش مواد مخدر روزگار می گذراند. منزل را ترک کردم و به منزل دوستم پناه بردم تا مدتی آن جا پنهان شوم اما نمی دانم چگونه پیدایم کرد و ضربات چاقو را بر پیکرم فرود آورد به طوری که راهی بیمارستان شدم و او حتی هزینه بیمارستان را پرداخت کرد. بعد بهبودی از او شکایت کردم به طوری که راهی زندان شد اما بعد دلم سوخت و رضایت دادم خلاصه آن قدر التماس وزاری کرد و گفت که من عاشق تو هستم و بدون تو نمی توانم زندگی کنم که به منزل مشترک بازگشتم و بعد از مدتی باردار شدم اکنون دخترم یک ساله است ولی او نه تنها مخارج زندگی را پرداخت نمی کند بلکه هر روز کتکم می زند و فرزند شیرخواره ام را از من دور ساخته است. دیگر نمی توانم به این زندگی ادامه دهم اما نگران سرنوشت نامعلوم دخترم هستم…
شایان ذکر است به دستور سرهنگ نوروزی (رئیس کلانتری شفای مشهد) پرونده این زن جوان در دایره مددکاری اجتماعی کلانتری مورد بررسی و رسیدگی قرار گرفت.
ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی