۳ سال است که در عقد هستیم. هم من و هم شوهرم، یکدیگر را خیلی دوست داریم. مشکل ما این است که بعضی‌ها می‌گویند اگر بروید سر خانه و زندگی‌تان، این علاقه‌تان به مرور کمرنگ می‌شود. همین مسئله باعث شده که هر دو نفرمان، یک استرس بدی را تجربه کنیم. راهنمایی بفرمایید.
نویسنده : دکتر هادی غلام‌محمدی| مشاور خانواده
صبح مشهد– مخاطب گرامی، بگذارید یک مثال برای شما بزنم. وقتی فردی با علایم ویروس سرماخوردگی به سمت شما می‌آید، در گام اول حواس‌تان هست که ویروس به شما منتقل نشود و دچار سرما خوردگی نشوید زیرا می‌دانید ویروس سرماخوردگی واگیردار است؛ ما در پزشکی یک سری ویروس‌هایی داریم که فرد مبتلا به آن به راحتی قابل تشخیص است چون ویروس‌های پزشکی هیاهو دارند و پر سرو صدا هستند. در روان شناسی هم یک سری ویروس‌هایی وجود دارند که مسری‌اند و واگیردار ولی بی‌هیاهو. کاملا بی‌سر و صدا هستند و بدون این‌که بفهمیم به ما منتقل می شوند و حال‌مان را بد می‌کنند.
نکته دیگر این‌که گاهی اوقات عزیزترین افراد در محیط‌مان به این ویروس‌ها مبتلا هستند؛ برای مثال پدر و مادر و … . جملاتی مثل «اگه با همسرت قهری، بی‌محلی کن درست میشه»، «زیاد از رابطه‌ات مراقبت نکن، چون موش می‌افته تو کاسه آدم وسواسی»، «زیاد خوش نباش، هنوز اولشه، خوشی‌های شما هم تموم میشه» و … .
این جملات همان ویروس‌هایی هستند که بدون هیاهو و گاهی با بیان عزیزان‌تان گفته می‌شوند ولی حواس‌تان باشد که ویروسی نشوید.
نگاه فانتزی به زندگی‌مشترک نداشته باشید
در ازدواج دو نگاه وجود دارد. نگاه اول، نگاه فانتزی است. در این حالت تصور ما این است که کل زندگی باید همه‌اش خوشی، مسافرت، همیشه به هم توجه کردن، نبود هیچ اختلاف و تعارض و … باشد. هرچند ممکن است که در زندگی زوجی همه این موارد مطرح شده وجود داشته باشد ولی حواس‌تان باشد که چون دو انسان متفاوت هستید، یک جاهایی با هم تعارض خواهید داشت، یک جاهایی با هم به اختلاف می‌خورید، ممکن است با هم قهر کنید، به یک سری از نیازهای‌تان پاسخ داده نشود، از شور و هیجان اندکی کاسته شود و … .
این همان نگاه واقعی است که باید در زندگی داشته باشید تا پاسخ قسمت دوم سوال‌تان برای مدیریت این ادعا را دریافت کرده باشید. در پایان از شما خواهش می‌کنم که قبل از رفتن به زیر یک سقف، خیلی فانتزی به زندگی مشترک نگاه نکنید تا با دردسرهای کمتری روبه‌رو شوید.
