نویسنده: علی طوسی
مدیر کل دفتر ازدواج وزارت ورزش و جوانان در واکنش به فعالیت سایت های همسریابی گفته است مدیران این سایت ها با هدف تغییر در وضعیت مالی خود اقدام به راه اندازی این سامانه ها کرده اند به همین دلیل شناسایی و به مراجع قضایی معرفی می شوند.
وی دو موضوع هزینه گزاف و مشاوره غلط را علت این برخورد ذکر کرده است و بر لزوم ساماندهی سایت های همسریابی و همسان گزینی که به قول این مقام مسئول هم اکنون بر روی آنها نظارت وجود ندارد تاکید کرده است.
از سویی مدیر عامل موسسه تبیان در اظهار نظری خاطرنشان کرده است ۳۰ هزار نفر در سامانه هماسان گزینی این موسسه ثبت نام کرده اند.
وی بحران ازدواج و خطراتی که جامعه جوان کشور را تهدید می کند را علت آستین بالا زدن سازمان تبلیغات اسلامی و موسسه تبیان ذکر کرده است تا با ارائه راهکارهای مناسب گام مطلوبی در جهت تسهیل ازدواج بردارند.
۱۸۰ درجه آنسوتر کانالی در تلگرام ادعا کرده است که می تواند نیمه گمشده افراد در سن ازدواج را برایشان شناسایی و امکان پیوند و وصلت ها را در سراسر کشور از طریق اتاق خواستاگرام فراهم کند.
حال پرسش این است که اقعا این ۱۵ میلیون جوان مجردی که متولیان رسمی کشور آمارش را رسانه ای کرده اند، فقط معطل واسطه برای آشنایی بوده اند و جماعتی در قالب شغل شریف همسر یاب باید در شهرها اعلام موجودیت می کردند و این معضل را سروسامان می دادند یا مشکلات واقعی دیگری باعث افزایش تشکیل خانواده در کشور شده است.
آمارهای رسمی حاکی از افزایش سن ازدواج در دختران به ۲۸ و در پسران به ۲۹ سال است، وقتی پژوهشگران دنبال کار را گرفتند به این نتیجه رسیده اند که دختر جوان ایرانی اولویت اولش ورود به دانشگاه است. چرا؟ چون می خواهد تحصیلات عالی داشته باشد و شغل خوب پیدا کند. او به دانشگاه می رود، می شود فارغ التحصیل مجرد چون کار به اندازه همه دکتر و مهندس های جامعه وجود ندارد.
از آن سو، در خانواده پدر و مادر هر چه تلاش می کنند، هزینه خورد و خوراک را به بدبختی فراهم می کنند پس نمی توانند بدون مشارکت فرزندشان وارد بحث شیرین ازدواج و مقوله اسفناک جهیزیه ۳۰ تا ۵۰ میلیونی و باغ تالار و خرید سر عقد ۵۰ میلیون تومانی شوند، پس قصه ازدواج شاید وقتی دیگر اتفاق بیفتد.
این جا فقط یک پرسش می ماند و آن این که مسئولان بدون در نظر گرفتن شاخص های شغل، مسکن و تغییر در عادات و چشم و همچشمی ازدواج، معتقدند باید فقط امکان شناسایی درست دختران و پسران را فراهم کرد یا این که واقعا تعریف درستی از مولفه های بازدارنده دارند و می خواهند درگیر کار رسانه و مهندسی افکار عمومی درباره این مهم بشوند و با قصه اول مرغ یا تخم مرغ دور شدن از وظایف را توجیه کنند.
