نویسنده: دکتر حسین رضائی، فعال حوزه فرهنگی و گردشگری
ایران در تابستان ۱۴۰۰ و در آستانه استقرار دولت سیزدهم، همزمان در شش ساختار مهم سازمان جهانی گردشگری عضویت داشت.
۱-شورای اجرایی سازمان جهانی گردشگری برای سه دوره متوالی
۲- نایب رئیس کمیسیون جنوب آسیا.
۳- نایب رئیس کمیسیون متناظر بر اعضاء وابسته.
۴- عضو کمیته آموزش.
۵- عضو کمیته تدوین منشور بین‌المللی.
۶-عضو کمیته تنظیم مقررات و بررسی فرایند عضویت.
در حال حاضر عضویت ایران در ۴کرسی بدلیل عدم توجه منقضی شده و برای ۲ کرسی دیگر تا پایان سال میلادی عضویت داریم.
توجه شورای راهبری انتخاب وزرا دولت چهاردهم را به این نکته جلب میکنم که انتخاب وزیر میراث فرهنگی و گردشگری به مراتب از انتخاب سایر وزرا سخت تر است، چرا که این وزیر باید با برنامه ریزی بر اساس پیشنهاد های قانون برنامه توسعه هفتم و برنامه ۲۰ساله توسعه گردشگری درآمد این حوزه را بالا برده و رقم ورود گردشگر به کشور را تا پایان برنامه هفتم به ۱۵ میلیون نفر برساند.
انتخاب کمیته های تعیین وزرا، یک سبک مردم سالارانه بسیار مفید بود با ترکیب انسانی متفاوت، اما در حوزه انتخاب وزیر گردشگری که اتفاقا سه بخش تخصصی دارد با فعالیت کم و بیش متفاوت و ترکیب انسانی متفاوت ؛همچنین تازگی تاسیس، حساسیت حوادث دهه اخیر در این وزارتخانه ؛سنجیدگی دقیقی را میطلبد، کمیته ای که برای تعیین وزیر میراث فرهنگی و گردشگری فعالیت میکرد خود پر از ظرفیت (وزیر خیز) بود که خوشبختانه با توجه به سیاست های شورای راهبری، صندلی های کمیته برای کاندیدا ها خالی شد و متخصصین و خصوصا بخش خصوصی جایگزین شدند ؛خروجی کمیته ۱۵ اسم داشت که وقتی به این اسامی نگاه میکنی بغیر از چند نفر، بقیه از بدنه خارج وزارتخانه هستند ؛با توجه به نگاه رئیس جمهور منتخب انتظار این است که از بین ۵گزینه نهایی انتخاب اصلح بنام فردی رقم بخورد که بتواند مشکلات این وزارتخانه را رفع کند. لذا وزیری انتخاب کنید که ؛
۱- متخصص و از بدنه وزارتخانه باشد.
۲- آشنا به زبان و مفاهیم بین المللی و دیپلماسی فرهنگی باشد.
۳- آشنا به زبانهای خارجی باشد.
۴- در حوزه های علمیه فرهنگی شاخص باشد.
۵- مهارت شرکت در جلسات سطح ۱و ۲کشور را داشته باشد.
۶- به میراث فرهنگی بعنوان محور توسعه فرهنگی توجه کند
۷- گردشگری را محور توسعه اقتصادی بداند.
۸- صنایع دستی که امروز میتواند بستر کسب و کار و تولید باشد با نگاه کارشناسانه و فرهنگی ببیند و به نیاز اساتید این صنعت توجه کند.
۹- از گماردن مدیران بی تخصص و بدون کارنامه پرهیز کند.
۱۰- به موزه ها ارج نهد و به این نهاد توجه کند و امین اموال مردم باشد.
۱۱- بخش خصوصی در حوزه کلکسیونر داری را تشویق کند.
۱۲- مواریث تمدن ایرانی را گرامی بدارد
۱۳- بازارهای هدف صنایع دستی و گردشگری را در داخل و خارج بشناسد.
۱۴- قانون حمایت از بافت های تاریخی را بعنوان راهبرد استراتژیک بداند.
۱۵- به حافظه تاریخی و شناسنامه ملی توجه کند.
۱۶- به مولفه های قدرت نرم در جهان امروز آشنا باشد.
۱۷- در حفظ و ارتقاء کرسی های ایرانی سازمان های بین المللی اهمیت بدهد.
۱۸- توسعه انواع گردشگری را در دستور کار قرار دهد.
۱۹- قدرت چانه زنی برای منافع ملی را داشته باشد.
۲۰- تراز ورود گردشگر را به نقطه مطلوب برساند.
۲۱- برای امنیت گردشگری برنامه ریزی نماید.
۲۲-مردم داری و توجه به بخش خصوصی که بیشترین ارتباط را با وزارتخانه دارد توجه جدی کند.
۲۳- به این صنعت نگاه جهانی داشته باشد.
۲۴- به باستان شناسی توجه نماید.
۲۵- پژوهشگران و پژوهشکده میراث فرهنگی را بعنوان شاخص علمی بشناسد.
۲۶- حوزه های گردشگری در سایر نهادها و سازمان های دولتی را فعال نماید.
۲۷- این فعالیت‌ها بر اساس تعاریف وزارتخانه منضبط نماید.
۲۸- از ظرفیت های دولتی در حوزه‌ها ی تحت پوشش برای رفاه مردم استفاده نماید.
۲۹- از دولتی نمودن خدمات اجتماعی گردشگری و میراث فرهنگی جلوگیری کند.
۳۰- وتوجه به عملکرد پارلمان بخش خصوصی در حوزه گردشگری داشته باشد.
امید است شورای راهبری با توجه به نظر ریاست محترم جمهور، تراز انتخاب را بر اساس تراز اعلامی ایشان قرار دهد و از گزینش افراد سیاسی و غیر متخصص بر این وزارتخانه پرهیز کند. سوال اینحاست آیا شورای راهبری برای وزارت بهداشت وزیری را انتخاب میکند که مهندس عمران باشد و یا یک جامعه شناس را برای وزارت راه انتخاب میکند، قطعا جواب منفی است، لذا با توجه به اینکه رزومه ۱۵۰ نفر در این حوزه بررسی شده و ۱۵گزینه نهایی گردیده و در نهایت به ۵گزینه رسیده است، انتظار جامعه و فعالان حوزه گردشگری اینست که کسی را بگمارید که ؛ همه فکر، ذهن، ایده و قلبش به شعار رئیس جمهور منتخب ((برای ایران)) معطوف گردد.
