امروز بیستم مرداد ۱۳۶۷ است .این روزها چه قدر زود می گذرند.این عمر ماست که می گذرد و غافل ]هستیم[ و خوشحال که فلان وسیله را خریدیم و فلان کاررو انجام دادیم.
نویسنده: محمد علی تدینی راد
صبح مشهد- یک وقت هم] می آید و[ تا چشم به هم می زنیم می بینیم پیر شده ایم و به آخر خط رسیده ایم. همین چند روز قبل پسرم را آوردم عکاسی. از خانه که بیرون آمدیم گفتم برو روی پیراهنت کت بپوش. بعد هم رفتیم عکاسی. با بی میلی کت تنش کرد. عکسش را گرفتیم ویک کاغذ رسید به ما دادند. امروز آمدیم عکس ها را تحویل گرفتیم.
ماشاءا… پسرم چه قدر بزرگ شده ] است[ عکس را که نگاه کردم این را فهمیدم.خیلی عجیب است. پسرم کنارم هست و هر روز ، صبح و ظهر و شب او را می بینم و جلوی چشمم بوده و از توی عکس متوجه شدم بزرگ شده است.
یکی از عکس ها را نشان دادم و گفتl آقا رضا ببین قیافه ات با کت چه قدر قشنگ و مردانه شده ]است[، برای خودت مردی شده ای.
پسرم قبول کرد که حرف من درست بوده و عکس با کت T قشنگ تر می شود.
]پسرم[ماشاالله یک پارچه آقا شده و از خدا می خواهم حرفی که امروز به او زدم و گفتم مرد شده ای را همیشه یادش بماند. منظورم این بودکه مرد شده ای واز این به بعد باید تا آخر عمرت مرد بمانی.
یک روز هم می رسد که من دیگر نیستم و مثل پدرم و پدر بزرگم عمرم به آخر می رسد. اگر بچه هایم مرد بشوند آن موقع هم می گویند خدا بیامرزد پدرشان را که مرد بود و بچه هایش را مرد تربیت کرده است.
با آقا رضا به مدرسه اش رفتیم و ثبت نام کردیم. این روزها می گذرند وچند سال دیگر که پسرم زن بگیرد و از پیش ما برود این نوشته ها را که بخوانم دیگر برایش دلتنگ نمی شوم و هرموقع او را ببینم یادم می افتد چه حرفی زده ام.
خیلی بد است از روی این عکس ها وقتی متوجه می شویم بچه های مان بزرگ شده اند و ما پیر شده ایم . این جور دیدن یعنی این که آن طور که باید ببینیم همدیگر را نمی بینیم و غافل ]هستیم [که عمرم ما دارد می گذرد. بعد که به سن پیری رسیدیم افسوس می خوریم ای کاش بزرگ شدن بچه های مان را خوب تر می دیدیم.
امروز هم گذشت ، فردا هم می آید و می گذرد و فرداهای زیادی هم می آیند. از خدا می خواهم تا وقتی زنده ام هم خودم مرد باشم و هم بزرگ شدن و مرد شدن بچه هایم را ببینم . ببینم که مرد زندگی شده اند و باید مردبمانند.
