یاسمین مقبلی در سال ۲۰۱۷ یکی از ۱۲ نفری بود که برای گذراندن دوره آموزشی دوساله ناسا برای فضانوردشدن انتخاب شد. حضور یک زن ایرانی‌تبار در جمع برگزیده‌ها و درواقع کاندیدا‌هایی که می‌توانند قدم به قرص قمر بگذارند، از چشم کاربران صفحات مجازی هم دور نماند.
نویسنده: محبوبه عظیم‌زاده
صبح مشهد– از همان کسانی بوده است که از بچگی رؤیای فضانورد شدن را در سر می‌پرورانده، در آسمان‌ها و لابه‌لای ستارگان سیر و سیاحت می‌کرده است و احتمالا در رؤیا‌های شبانه‌اش، خودش را در لباس‌های عجیب‌وغریب فضانوردی، می‌دیده که از جاذبه فاصله گرفته است و دیگر زمینی زیر پایش نیست. حتما وقتی از او می‌پرسیدند دوست داری در آینده چه‌کاره بشوی، با کلی هیجان و شور و اشتیاق می‌گفته است: «فضانورد.»
یاسمین مقبلی حالا مدت‌هاست که دارد در آرزو‌ها و رؤیا‌های دوران کودکی‌اش زندگی می‌کند و یکی از فضانوردان برجسته ناساست. او از پدر و مادری ایرانی‌تبار در آلمان به دنیا آمده است و بعد‌ها با مهاجرت به آمریکا، مسیر زندگی‌اش طوری به پیش رفت که با آسمان و ماه و ستارگان و جذابیت‌های کهکشانی گره خورد. او در سال ۲۰۱۷ یکی از ۱۲ نفری بود که برای گذراندن دوره آموزشی دوساله ناسا برای فضانورد شدن انتخاب شد؛ جمعیت کوچکی که ازمیان ۱۸ هزار متقاضی شرکت در این دوره، دست‌چین شده بودند و به‌جز او ۴ زن و ۷ مرد دیگر هم در آن جمع حضور داشتند. رقمی که نسبت‌به آخرین دوره یعنی در سال ۲۰۱۱ بیشتر از سه‌برابر شده بود.
فیروز نادری که اکنون به‌عنوان مشاور مدیریت در ناسا فعالیت می‌کند، با انتشار پستی در صفحه اینستاگرام خود از او نام برد و نوشت: «اولین زنی که روی ماه پا می‌گذارد، می‌تواند یک ایرانی‌آمریکایی باشد.» و به قول او: «زنی که می‌تواند «اولین زن» باشد و مردی که «مرد بعدی» خواهد بود.» البته بشری که این روز‌ها ذهن فرااندیشی دارد، پیش از این هم پایش به ماه باز شده است. پروژه‌ای که از آن با عنوان آپولو یاد شد و در آن ۱۲ فضانورد مرد توانستند روی ماه قدم بگذارند. یعنی در سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲. ناسا طی این پروژه ۹ مأموریت انسانی را انجام داد که ۶ مأموریت آن موفقیت‌آمیز بود. اما پروژه کنونی ناسا که نامش آرتمیس است، متشکل از مردان فضانورد و زنان فضانورد است و به نظر بسیار پیچیده‌تر از قبلی است.
نکته‌ای که خود ناسا از آن، این‌گونه یاد می‌کند: «درحالی‌که آپولو عنوان نخستین مأموریت قدم روی ماه را دارد، آرتمیس در‌ها را برای تجربه زندگی بشر از نوع دیگری باز می‌کند.» به‌عنوان مثال یکی از نکات جذابی که درباره این پروژه به‌چشم می‌خورد، این است که پیش از رسیدن فضانوردان به ماه همه تجهیزات و دستگاه‌های لازم برای بررسی‌ها و تحقیقاتشان به مقصد رسیده است و این روند کاملا به‌صورت خودکار انجام می‌شود. پروژه‌ای که مدیرعامل ناسا هم درباره وقوع آن حسابی ابراز خوشحالی کرده و گفته است امسال برای پیشرفت برنامه‌های آرتمیس و مأموریت‌های ما به ماه، سال مهمی است.
۲۰۲۴ ماه، ۲۰۳۰ مریخ
حضور یک زن ایرانی‌تبار در جمع برگزیده‌ها و درواقع کاندیدا‌هایی که می‌توانند قدم به قرص قمر بگذارند، از چشم کاربران صفحات مجازی هم دور نماند. عده‌ای با نظر‌ها و توئیت‌هایشان از این اتفاق ابراز خوشحالی کردند و عده‌ای دیگری هم بودند که به نکات دیگری اشاره کرده بودند. کاربری نوشته بود: «البته این وسط یک چیز دیگه هم مهمه و اون بستریه که براش فراهم شده تا توانایی و استعدادش شکوفا بشه و بتونه لیاقت خودشو نشون بده.»
حالا که صحبت از ماه و رفتن به ماه شد، بد نیست بدانید که در کنار این داستان‌ها، ناسا به‌صورت خیلی جدی افق دید خودش را برای اکتشافات در سیاره سرخ مریخ، حدود ۱۰ سال آینده یعنی اواسط سال ۲۰۳۰ درنظر گرفته است. ناسا معتقد است اکتشافاتی که سفر به ماه می‌تواند به آن‌ها بدهد و زندگی روی ماه، می‌تواند به‌عنوان زمینه اثبات زندگی در مریخ باشد. یعنی دقیقا همان نکته‌ای که مدت‌هاست ذهن دانشمندان و فضانوردان را برای زندگی در کره‌ای به‌جز زمین، حسابی به خود مشغول کرده است.
منبع: شهرآرا
