گرم شدن زمین می تواند دوام سازه ها را تحت تاثیر قرار دهد.
صبح مشهد- تحقیق گروهی از دانشمندان در شیکاگو نشانمیدهد جابهجایی زمین در زیر مناطق شهری میتواند برای ساختمانها و زیرساختها مشکل ایجادکند و روی دوام و عملکرد آنها تاثیر بگذارد. «جزایر گرمایی زیرسطحی» عنوان تغییرات اقلیمی زیرزمینی و در واقع گرمشدن زمین زیر پای انسانهاست که در اثر این پدیده و گرمای آزادشده از ساختمانها و حملونقل زیرزمینی مانند سیستمهای مترو بهوجودمیآید. «الساندرو روتا لوریا» نویسنده اصلی این مطالعه میگوید هرچه شهر متراکمتر باشد، تغییرات آبوهوایی زیرزمینی شدیدتر است و یک چالش بالقوه برای عملکرد و دوام سازههاست چون تغییر شکل بیش از حد زمین میتواند باعث کجشدن و ترکخوردگیهای بالقوه شود.
به گزارش یورونیوز، دما روی خاک، سنگها و مصالح ساختمانی تاثیرمیگذارد و اینها در اثر تغییرات دما تغییر شکل میدهند. برای مثال زیر ساختمانها هنگام گرم شدن میتواند منقبض شود و نشست ناخواسته اتفاقبیفتد. تغییر شکلهای ناشی از تغییرات آب و هوایی زیرزمینی از نظر بزرگی نسبتا کم هستند اما بهطور مداوم توسعه پیدا میکنند. با گذشت زمان، آنها میتوانند بر عملکرد زیر ساختهای عمرانی مانند پایههای ساختمان، دیوارهای حائل آب، تونلها و … اثر بگذارند.
تغییرات آبوهوایی زیرزمینی، طبق مطالعات انجام شده در ۲۵ سال گذشته میتواند باعث مسائلی مانند آلودگی آبهای زیرزمینی یا مشکلات راهآهن زیرزمینی شود زیرا مسیرها را مستعد کمانش میکند یا باعث میشود مسافران بهدلیل گرمای بیش از حد بیمار شوند. با این حال آثار این موضوع بر زیرساختهای عمرانی تا قبل ازمطالعه جدید، بررسی نشدهبود.
کمانش در علم مقاومت مصالح، به رفتاری گفته میشود که معمولاً از عضو تحت فشار (ستون، دیوار برشی، …) سر میزند. این تحقیق در ماه جاری در مجله «مهندسی ارتباطات» منتشر شد. در این تحقیق ۱۵۰ حسگر دما در سراسر منطقه شیکاگو هم در بالا و هم در زیر زمین و در مکانهای مختلف مانند تونلها و گاراژهای خودرو نصب شد. دادهها طی سه سال جمع آوری شد و نتایج نشان داد که زمین در منطقه دارای ساختوساز تا ۱۰ درجه سانتیگراد گرمتر از زمین زیر پارک است.تکلیف ساختمانهای نوساز در آینده مشخص است چون در ساخت آنها از فناوری و قوانین ساختوساز مدرن استفاده میشود.
ساختمانهای قدیمی بیشتر مستعد مشکلات تغییرات زیرزمینی هستند. راهی که دانشمندان پیشنهاد میدهند اعمال عایق حرارتی در محوطههای زیرزمینی ساختمانها، برای به حداقل رساندن میزان گرمای اتلافی وارد شده به زمین است.
