نویسنده: محمدعلی تدینی راد
زندگی حساب و کتاب دارد. یک لیوان آب دست کسی بدهی یک لیوان آب دست می دهند.
پس هر کاری در دنیا انجام بدهیم نتیجه اش را می بینیم .
ما یاد گرفتیم از پدر و مادرمان که باید آب دستشان بدهیم تا بچه های ما یک لیوان آب دست مان بدهند.
به ما یاد دادند اگر یک لیوان آب دست کسی دادی ثواب می کنی و خیر می بینی.
ولی چه فایده بعضی ها یک قطره آب از دستشان نمی چکد و فکر می کنند می خواهند دنیا بان بشوند.
مهم نیست چه قدر پولدار باشی. خدا بیامرزد پدرم شیخ غلامرضا را هر موقع در مسجد منبر می‌رفت می گفت:
کمک به بقیه وقتی ارزش دارد که از مال کم و کسر خودت به فکر محتاج و نیازمند باشی و بخشش کنی .
من همیشه به این حرفش فکر می کنم و در این فکر هستم که بین یک لیوان آب گرفتن و یک لیوان آب دادن فرقی نیست.
اگر یک لیوان آب دست کسی دادی به این فکر کن که کار خیری کرده‌ای و یک روز نتیجه اش را می بینی و اگر یک لیوان آب از کسی گرفتی و خوردی خدا را شکر کن و به این فکر کن که یک روز هم نوبت تو می شود به کسی یک لیوان آب بدهی و خیرش را ببینی.
کار خیر برای زندگی ما برکت دارد. ما اگر خوب باشیم نتیجه کار خوب به زندگی ما برکت می‌دهد.
کار خوب فقط کمک کردن نیست .خوب حرف زدن، نگاه حلال دست پاک, احترام بقیه را نگه داشتن و حق کسی را نخوردن و بد کسی را نخواستن می شود کار خوب که به زندگی ما برکت می دهد و نتیجه اش را آدم می بیند .
این یادداشت پس از درگذشت مرحوم «محمدعلی تدینی راد »در یکم شهریور ۱۴۰۰ برداشت شده است . روحش شاد
