پاسخی روان‌شناسانه به یکی از رایج‌ترین سوالات والدین در ۴۸ ساعت گذشته و استوری بازیگر سریال «همگناه» که گفته ترجیح می‌دهم فرزندم یک سال دیرتر دکتر، مهندس و … شود
نویسنده : دکتر ساحل گرامی | روان شناس کودک
صبح مشهد– سال تحصیلی امسال متفاوت‌تر از همیشه آغاز شده است. آموزش مجازی، دودلی و تردید والدین برای فرستادن یا نفرستادن فرزندان به مدرسه، ترس از احتمال ابتلای دانش‌آموزان به کرونا و دغدغه آن‌ها برای نحوه برخورد فرزند با کلاس‌های مجازی، سال تحصیلی جاری را بسیار چالش‌برانگیز کرده است. در این بین «مارال بنی‌آدم»، بازیگر سریال «همگناه» در یکی از استوری‌هایش نوشت: «من ترجیح می‌دهم فرزندم یک سال دیرتر دکتر، مهندس و … شود. تحت هیچ شرایطی فرزندم را به مدرسه نخواهم فرستاد مگر در شرایط آنلاین. جان فرزندم از سوادش با ارزش‌تر است.» در ادامه این مطلب می‌خواهیم به واکاوی روان‌شناسانه این موضوع به شکل مفصل‌تر بپردازیم و توصیه‌هایی به چنین والدینی داشته باشیم تا آرامش بیشتری را در اولین روزهای شروع سال تحصیلی جدید تجربه کنند.
خانم «بنی‌آدم»، ترجیح‌تان منطقی نیست
امسال بچه‌ها را مدرسه بفرستیم یا نه؟ شاید جواب دادن به این سوال سخت‌ترین کار در این روزهای کرونایی باشد. هیچ فردی نمی‌تواند در این باره نظر قاطعی بدهد و نسخه واحدی برای تمام خانواده ها بپیچد اما چیزی که مسلم است هر خانواده با توجه به شرایط خود باید در این خصوص تصمیم بگیرد. اگر در منزل شما افرادی هستند که دارای بیماری زمینه‌ای هستند و خطر ابتلا به کرونا برای آن‌ها بالاست یا چنان چه جزو والدین به شدت مضطرب و وسواسی هستید که با توصیه‌های زیاد به دانش‌آموز و معلم، حال هر دو طرف را بد می‌کنید و امکان آموزش آنلاین در منزل برای تان فراهم است بهتر است از فرستادن بچه‌ها به کلاس‌های حضوری اجتناب کنید. در این صورت اجازه دهید کودک سال تحصیلی را به صورت آنلاین شروع و در ساعات محدود هفتگی در کلاس‌های حضوری البته با رعایت نکات بهداشتی شرکت کند. فرزند شما با کمک بیشتر از سمت خودتان یا گرفتن معلم خصوصی در درس‌های اصلی و دروسی که ضعف دارد، می‌تواند به راحتی به تحصیل خود ادامه دهد و از همسالان خود عقب نماند بنابراین این‌که خانم بنی آدم گفته «من ترجیح می‌دهم فرزندم یک سال دیرتر دکتر، مهندس و … شود» تصمیم منطقی و به جایی نیست چراکه با مدیریت شرایط، می‌توان تصمیم‌های بهتری گرفت.
والدین این روزها غر نزنند!
در این بین، والدین این روزها دغدغه‌های زیادی درباره تحصیل فرزندشان دارند. یکی از مهم‌ترین توصیه‌هایم به والدین برای این روزها، اجتناب از غر زدن به خصوص درباره آموزش مجازی است. لطفا درباره آموزش مجازی غر نزنید، مدام از ضعیف بودن سرعت اینترنت در حضور بچه‌ها شکایت نکنید و به این روش تدریس ایراد نگیرید. هم اکنون تنها گزینه موجود برای تدریس به دانش‌آموزان در بیشتر مدارس، آموزش مجازی است و شکوه و شکایت شما تنها فرزندتان را بی‌انگیزه می‌کند و ممکن است برای همیشه اشتیاق به تحصیل را در او کور کند. به آموزش مجازی به چشم یک فرصت نگاه کنید که کودک شما می‌تواند مطالب را چند بار مشاهده کند، شما می‌توانید از روش تدریس معلم الگوبرداری و مطابق آن با کودک تمرین کنید. چون معمولا بین روش تدریس والدین و معلم تفاوت وجود دارد و آموزش آنلاین این فرصت را به والدین می‌دهد به شکل کامل، روش تدریس دروس را یاد بگیرند.
جشن شروع سال تحصیلی بگیرید
هرچه زودتر برای شروع سال تحصیلی فرزندتان یک کیک تهیه کنید و شروع سال‌تحصیلی را در کنار دیگر اعضای خانواده جشن بگیرید. این کار نوعی رسمیت به شروع مدارس می‌دهد و فرزندتان را برای تحصیل هرچند به صورت مجازی با انگیزه می‌کند. در ضمن هر روز صبح به کودک صبحانه بدهید، دست و روی او را بشویید و … ، انگار که او را برای رفتن به مدرسه معمولی آماده می‌کنید.
شرایط را برای شرکت در کلاس‌های مجازی فراهم کنید
هنگام شروع کلاس مجازی، تلویزیون را خاموش کنید و سایر وسایل الکترونیکی را کنار بگذارید تا حواس کودک پرت نشود. تا حد امکان محیط خانه را آرام نگه دارید و محل ثابتی برای کلاس‌های آنلاین در نظر بگیرید. مثلا این‌طور نباشد که یک روز دانش‌آموز در اتاق خودش باشد، روز دیگر در آشپزخانه و روز بعدی پذیرایی. بهتر است مقاطع سوم به بعد در اتاق خودشان باشند و والدین با فواصل کوتاه سرکشی کنند. چنان چه کودک مشکل توجه و تمرکز و بیش فعالی دارد، والدین حضور مستمر داشته باشند تا از حواس‌پرتی کودک جلوگیری شود.
برای انجام تکالیف نه سخت بگیرید نه سهل
درباره تکالیف، سعی کنید زمان مشخصی را برای کودک تعیین کنید تا دروس را انجام دهد. آسان گرفتن یا از طرف دیگر سخت گیری بیش از اندازه، هر دو به یک حد برای دانش آموز مخرب است. به خصوص در روزهای ابتدایی قاطعانه رفتار کنید و به تدریج مسئولیت را به دوش خود دانش‌آموزان بگذارید.
در کار آموزش مربیان و معلمان دخالت نکنید. زیر ذره‌بین گذاشتن و ریزبینی والدین باعث سخت‌تر شدن کار معلمان می‌شود. اجازه دهید معلم آموزش خود را بدهد و بعد از تمرین اگر دانش‌آموز همچنان درس را متوجه نشده بود، به معلم اطلاع دهید.
