نویسنده: محمدعلی تدینی راد
چه کسی حاضر است بگوید دوغ من ترش است. اگر به کسی بگویی دوغ تو ترش است حتماً ناراحت می شود .
این حق او است که از خودش دفاع کند.
همه ما سعی می کنیم مواظب و مراقب حق و حقوق خودمان باشیم.
اما این که چقدر به دیگران حق می دهیم هم یک مسئله مهم است .
چه کسی حاضر است یک بار بنشیند و به خودش بگوید دوغ تو ترش است.
اگر قبول کردیم دو غ ماترش است یعنی شجاعت داریم و خودمان را شناخته این.
حالا اگر فهمیدیم اشتباه مان چه بوده باید بدانیم با این دوغ ترش چه کاری می توانیم انجام بدهیم.
بعضی وقت ها بد نیست یک کم (مقداری) به بقیه (دیگران) هم حق بدهیم. خودمان را جای آنها بگذاریم وقتی از کنار یک آدم فقیر یا مشکل دار و مجرم رد می شویم مسخره نکنیم و نگویم که خودش خواسته این طوری بشود یا حقش بوده است .شاید اگر او را قبول کنیم بتواند خودش را درست (اصلاح )کند .شاید بتواند راهی که اشتباه رفته را برگردد .
من به خاطر کارم و اینکه سال ها با افراد مجرم سر و کار داشتم خیلی ها را دیدم که حتی جرمی هم انجام داده بودند اما وقتی با آنها می نشستی و صحبتی می کردی متوجه می شدی آدم بدی نیست .عواملی دست به دست هم داده بودند که او به این مشکل دچار بشود .
خیلی ها هم خودشان مقصر بودند و آنهایی که این موضوع را می فهمیدند و درک می‌کردند که اشتباهشان چه بوده می توانستند خودشان را اصلاح کنند.
خدا بیامرزد پدرم حاج شیخ غلامرضا را یک بار پای منبرش از یک حدیث می‌گفت و اینکه اگر کسی را به کاربدی متهم کنید یا تهمت و حرف ناروایی بزنید حتماً یک روز و یک جایی خودتان به آن مشکل دچار خواهید شد و باید تاوان حرف تان را این طوری بدهید. این نصیحت و حرف خیلی برای من در زندگی مفید بود. ما باید مراقب حق خودمان باشیم و به حق دیگران هم احترام بگذاریم. شاید کار اشتباهی کنیم که حق کسی را پایمال کند و آن وقت طرف مقابل هم به حق ما بی حرمتی کند. هیچ وقت هم برای برگشتن از راه اشتباه دیر نیست .خدا ما را خیلی دوست دارد و به ما فرصت می دهد خوب باشیم.
این یادداشت پس از درگذشت مرحوم« محمدعلی تدینی راد» در شهریور ۱۴۰۰ برداشت شده است.
