زندگی تلخ و پر فراز و نشیب دختری که پدرش اعدام شده بود او را به پاتوق های سیاه در مشهد کشاند.
به گزارش صبح مشهد به نقل از خراسان اگرچه پدرم به خاطر خلافکاری هایش اعدام شد اما الفبای خلافکاری را از همان دوران کودکی به من آموخت تا جایی که بعد از مرگ پدرم از پاتوق های سیاه سردرآوردم و …
این جملات بخشی از اظهارات زن ۲۷ ساله ای است که هنگام دستبرد به اموال ساختمان در حال احداث در بولوار ابوطالب مشهد توسط ماموران کلانتری شفا دستگیر شد.
این زن جوان که سرگذشتی عجیب دارد، درباره چگونگی ورود به باند دزدان حرفه ای به کارشناس اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت: پنج ساله بودم که با تصمیم پدرم از روستا به مشهد مهاجرت کردیم و در یکی از مناطق حاشیه ای شهر در یک خانه اجاره ای ساکن شدیم اما روزگار بر وفق مراد پدرم نچرخید چرا که نتوانست شغل پردرآمدی در مشهد پیدا کند. از سوی دیگر نیز به خاطر بیکاری و معاشرت با افراد معتاد در آن محیط آلوده خیلی زود به مصرف مواد مخدر گرایش پیدا کرد.
حالا دیگر نه تنها پرداخت هزینه های زندگی خانواده پنج نفره برایش بسیار سخت بود بلکه نمی توانست مخارج اعتیادش را نیز تامین کند به همین دلیل به خرده فروشی مواد مخدر روی آورد. در این شرایط مادرم نیز به مواد مخدر آلوده شده بود و همه ما در بسته بندی و توزیع مواد مخدر به پدرم کمک می کردیم. دیگر مشتریان پدرم را به خوبی می شناختم به طوری که گاهی اوقات در نبود پدرم از بسته های آماده توزیع به معتادان می فروختم و زمانی که پدرم به منزل بازمی گشت با شور و شوق خاصی پول ها را به او می دادم و ماجرای فروش مواد را با آب و تاب برایش تعریف می کردم تا مورد تشویق او قرار بگیرم. خوب به خاطر دارم در همان دوران کودکی یک روز ماموران انتظامی وارد منزل مان شدند و همه جا را بازرسی کردند. آن روز با اشاره چشمان پدرم بسته های مواد مخدر را داخل کیف مدرسه ام ریختم تا ماموران آن ها را پیدا نکنند ولی آن ها از داخل کیفم بسته های مواد مخدر را بیرون آوردند و به پدرم دست بند زدند.
آن لحظه با عصبانیت و گریه به سوی ماموران حمله کردم تا نگذارم پدرم را به زندان ببرند و در همان عالم کودکی ماموران پلیس را دشمن پدرم می دانستم که او را به زندان بردند. با این حال پدرم بعد از آزادی از زندان دوباره به خلافکاری هایش ادامه می داد تا این که بالاخره به جرم حمل یک محموله مواد مخدر صنعتی دستگیر و اعدام شد.
بعد از این ماجرا من و خواهر و برادرم آواره منزل عمویم شدیم چرا که مادرم نیز به خاطر اعتیاد شدیدش به مواد مخدر نمی توانست مخارج ما را تامین کند .در این وضعیت فرزندان عمویم که ما را مزاحم زندگی خودشان می دیدند رفتار بسیار زشتی با ما داشتند و همواره ما را با کنایه و زخم زبان به تمسخر می گرفتند و تحقیر می کردند. آن ها ما را فرزندان بی کس و کار یک اعدامی می خواندند و اعتیاد مادرم را به رخ مان می کشیدند به طوری که دیگر تحمل رفتارهای آن ها را نداشتم.
فرزند ۵ ساله‌ام رابطه زناشویی من و مادرش را دیده است، چه کار کنم؟!
خلاصه در شرایطی که از این حقارت ها و سرزنش ها زجر می کشیدم درس و مدرسه را رها کردم و گریه کنان نزد مادرم بازگشتم تا در کنار او زندگی کنم. مادرم که التماس هایم را دید با اکراه مرا پذیرفت و بدین ترتیب از ۱۵ سالگی در کنار مادرم ماندم تا این که سه سال بعد زمانی که ۱۸ سال داشتم با یکی از آشنایان مادرم ازدواج کردم اما زندگی من و «کاظم» دوامی نداشت چون خانواده همسرم مرا دختر یک مواد فروش اعدامی می خواندند و به شدت تحقیرم می کردند. با آن که کاظم از من ۱۵ سال بزرگ تر بود و من سعی می کردم به احترام همسرم پاسخی به نیش و کنایه های آن ها ندهم اما رفتار آن ها به گونه ای بود که انگار من هیچ عاطفه و احساسی ندارم و مرتکب زشت ترین و زننده ترین گناهان دنیا شده ام. بالاخره دختر دو ساله ام را از من گرفتند و مجبورم کردند طلاق بگیرم.
بعد از جدایی از کاظم دوباره نزد مادرم بازگشتم اما این بار من هم در کنار مادرم به مواد مخدر روی آوردم چرا که تصور می کردم با مصرف مواد مخدر به آرامش می رسم و تلخکامی های گذشته را به فراموشی می سپارم به همین دلیل هر روز مقدار مصرفم بالاتر می رفت تا جایی که سر از پاتوق های حاشیه شهر درآوردم.
در یکی از همین پاتوق های سیاه با جوان معتادی آشنا شدم و با هم ازدواج کردیم. شایان که یک دزد سابقه دار بود با انجام سرقت های خرد و جمع آوری ضایعات هزینه های اعتیادش را تامین می کرد و من هم مجبور بودم همپای همسرم به اموال مردم دستبرد بزنم تا این که مدتی قبل شایان ناپدید شد و من به ناچار وارد باند دوستان شایان شدم و در حال دستبرد به اموال یک ساختمان در حال احداث بودیم که به چنگ پلیس افتادیم.
شایان ذکر است به دستور سرگرد علی امارلو (رئیس کلانتری شفا) تحقیقات بیشتر توسط افسران ورزیده تجسس در این باره آغاز شد.
