نویسنده : علی اصغر عنابستانى، استاندار سابق چهار محال و بختیاری
در اوج منازعه هسته ای و با چراغ سبز فتنه داخلی در خرداد ۸۹ اولین تحریمهای به گفته خودشان فلج کننده توسط امریکا بر علیه جمهوری اسلامی وضع شد و وزیر خارجه وقت امریکا پیش بینی کرد که ایران تا سه ماه دیگر از پا در میاید و تسلیم میشود . از آن پس غرب مرتبا حلقه تحریم را تنگ تر کرد و ضرورت داشت که در ایران هم حلقه انسجام بیشتری برای مقابله با دشمن خارجی شکل بگیرد اما احمدی نژاد این ضرورت را درک نکرد ، وخود و کشور را گرفتار درگیریهای غیر ضرور و بی موقع بین قوه ای کرد ، او در مقطع سال ۹۰ به بعد با هر دو قوه دیگر و سران آن وارد مجادله و مشاجره بی سابقه ای شد ، که در بدترین حالت میتوانست به زمانهای دیگری موکول گردد.
در یکی از سفرهای استانی و به صورت خصوصی لزوم پرهیز از این دعواها در آن شرایط حساس کشور را یادآور شدم اما ایشان توجیهاتی میآورد که مثل سخنان فعلی اش قابل پذیرش نیست!
نتیجه آن شد که توان مقاومت کشور در مقابل دشمن قدرتمند خارجی به هدر رفت ،منابع سرشار داخلی مورد استفاده قرار نگرفت ، تورم کم سابقه ای بر کشور حاکم شد و ارزش برابری ریال کاهش چشمگیری یافت .
مردمی که به واقع در دولت نهم برای اولین بار طعم شیرین خدمت را از دولت و حکومت خود چشیده بودند ناگهان سرخورده از رفتارهای بچه گانه مسئولین درجه اول خود به تکاپوی حفظ وضع نابسامان اقتصادی خویش افتادند .
از دل این شرایط سخت، دولت یازدهمی سر برآورد که به دنبال بهانه برای سازش بود و بهانه اش را قبلا احمدی نژاد خواسته یا ناخواسته فراهم کرده بود .
از این پس دیگر کسی کمتر توانمندیهای سرشار کشور را دید و منابع لایزال خداوندی در این سرزمین در برخی موارد، مورد فراموشی قرار گرفت.
اقتصاد مقاومتی که باید نگاه به درون را تقویت میکرد به اقتصاد ریاضتی که باید از آن فرار کرد ترجمه شد .
اعتماد عمومی مردم به قدرت نرم و سخت داخلی ، خدشه دار شد .
اعتماد توده مردم به دولتمردان به شدت آسیب دید . ومتقابلا اعتماد قاطبه دولتمردان سخت کوش دولتهای نهم و دهم به خود و مردم کاهش یافت .
فضای ضعف حکومتی و مردمی بر کشور حاکم شد و دشمن فرصت مناسبی یافت که به شدت به القا ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی بپردازد .
نظامی که در مجموع عملکردش قابل دفاع و درخشان است مورد اتهام ناجوانمردانه عدم کارآمدی لازم برای اداره امور دنیای مردم قرار گرفت .
خطای بزرگ احمدی نژاد خدشه به اعتماد مردم به نظام برخواسته از اراده خودشان بود و هست و متاسفانه او هنوز هم در حال ارتکاب همین گناه است .
در حالی که ناکارآمدی دولت فعلی در تحقق وعده هایش هر روز مشخص تر میشود احمدی نژاد هر روز اذهان را به سمت القا ناکارآمدی نظام میکشاند وبر آتش بی اعتمادی عمومی به نظام میدمد.
احمدی نژاد باید بداند و بفهمد که انقلاب بسیار بزرگتر از ایشان و چند نفر از اطرافیان ایشان است وبه فرض آنکه در یک فرآیندی آنگونه که ایشان تصور میکنند به کسی اجحافی شده باشد حق ندارد ، نباید و نمیتواند انقلاب را قربانی مطامع شخصی خویش کند.
