بازیکن مشهدی تیم ملی تنیس روی میز بانوان گفت: برای حضور در مسابقات خارج از کشور نیاز به گواهی اشتغال داشتم اما آموزش و پرورش به من گفت تو دختری نباید ورزش کنی و بنشین درست را بخوان!
به گزارش صبح مشهد به نقل از فارس، مهشید اشتری ظهر امروز در نشست خبری هیأت تنیس روی میز خراسان رضوی اظهار کرد: در این چندسال بازی حمایت کننده‌ای جز خدا و خانواده‌ام و مستحقی‌راد، رئیس هیات تنیس استان نداشته‌ام، من نه از سمت آموزش‌وپرورش و نه از اداره کل ورزش و جوانان حمایتی ندیدم و در این چندسال بیشتر همت خودم و خانواده‌ام بوده که توانسته‌ام به این جایگاه برسم.
وی افزود: من در سالن بسیار کوچک و غیراستاندارد تمرین می‌کنم که هیچ شباهتی به شرایط مسابقه ندارد و اگر بخواهیم در مسابقه‌ای شرکت کنیم، هیچ موقع در سالن هیات مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود.
قهرمان تنیس روی میز جهان در خصوص وضعیت تحصیلی‌اش گفت: آموزش‌وپرورش ورزشکاران را نمی‌بیند و فقط درس برای آن‌ها مهم است من در مسابقات خرداد ایران نبودم و برای شرکت در مسابقات جهانی آلمان بودم این توقع را داشتم تا به عنوان یک دانش‌آموز عادی به من نگاه نکنند و حداقل به خاطر شرایط قهرمانی تفاوتی داشته باشم، اما تمام امتحاناتم را مانند بقیه اما بدون معلم و بدون آموزش، خودم تنها گذراندم.
اشتری ادامه داد: متاسفانه یکی از درس‌هایم را نتوانستم پاس کنم همین باعث شد سه ماه از تحصیل محروم شوم و بعد هم نگذاشتند تا در مدارس روزانه باشم و مجبورم کردند تا در مدرسه شبانه تحصیل کنم.
وی اضافه کرد: آموزش‌وپرورش حتی نمی‌داند چنین ورزشکاری دارد، من را مثل بقیه می‌داند و به من گفتند ورزش را کنار بگذار و درست را بخوان، در کشورهای دیگر به ورزشکاران تیم ملی نمی‌گویند تو ورزش نکن و درس بخوان، اما آموزش‌وپرورش به من می‌گوید جای تو در ورزش نیست تو دختری و باید در خانه بشینی و درست را بخوانی!
ملی‌پوش تنیس روی میز بیان کرد: درس خواندنی که به من بگویند بدرد نمی‌خوری را نمی‌خواهم، برای اعزام به مسابقات پرتغال نیاز به رضایت‌نامه محضری و گواهی اشتغال به تحصیل داشتم روزی که مراجعه کردم گفتم اگر این گواهی نباشد از سمت سفارت مجوز خروج از کشور را نخواهم داشت، خواهش کردم برای یک دقیقه من را ثبت‌نام کنید بعد اخراج کنید، اما به من گفتند تو ورزش را ترجیح دادی توقع همکاری در خصوص ورزش از ما را نداشته باش!
اشتری افزود: من دانش‌آموز مدرسه نمونه بودم اما حالا من که قهرمان ملی هستم و امید حضور در المپیک ۲۰۲۰ را دارم باید به خاطر بی‌توجهی آموزش‌وپرورش در مدرسه شبانه تحصیل کنیم، واقعا این رسمش نیست که این طور برخورد کنند، اداره کل ورزش‌وجوانان استان یک بار نشد که به من توجه کند، من پرچم ایران را در کشورهای مختلف به احتزاز درآوردم اما دریغ از یک توجه و حمایت، با این شرایط بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم که اشتباه کردم که به تنیس روی میز آمدم، از این همه وعده و وعید خسته شدم
