در یادداشتهای قبلی به حوادث و اختلافات درون تشکیلاتی اخیر اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران که اعتبار کم‌فروغ این بزرگِ تشکل‌های بخش خصوصی را کم فروغ‌تر کرده است، پرداختم.
محمد حسین روشنک، رئیس کمیسیون تجارت خارجی اتاق بازرگانی خراسان رضوی
صبح مشهد– در آن یادداشت‌ها آمده بود که انتشار کلیپ صحبت‌های رئیس اتاق ایران بعد از نمایش اختلاف شدید هیئت رئیسه در جلسه هیئت نمایندگان و صدور بیانیه هیئت رئیسه ««که از مدت‌ها قبل، فشار بر رئیس اتاق را با هدف مداخله مستقیم در امور اجرایی تشدید کرده بودند »» مبنی بر جداکردن حساب خود از صحبت‌های کلیپی که با هدف تخریب در زمان سفر رئیس اتاق منتشر شده بود و بعد از آن سخنان بسیار نا‌امید‌کننده نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، نسبت به پارلمان بخش خصوصی و متأسفانه سکوت هیئت رئیسه اتاق ایران در مقابل آن توهین بزرگ، اینگونه برداشت می‌شد که شاید نوعی برنامه‌ریزی برای کودتای سازماندهی شده برعلیه رئیس منتخب هیئت نمایندگان هدف بوده است.
از نظر بنده، افراد حتی آقای شافعی و یا هریک از نایب رئیسان و اعضای هیئت رئیسه اتاق ایران که متأسفانه به دلیل اختلافات درونی خود لطمه و خسارت سنگینی به حوزه بخش خصوصی وارد کردند در این مسئله مهم نبوده و نیستند، اما توهین به اتاق یعنی بزرگ تشکل‌های بخش اقتصاد کشور، آنهم همزمان با بیانات بسیار مهم مقام معظم رهبری در حمایت از کارآفرینان، سرمایه‌گذاران و فعالین اقتصادی، توسط نایب رئیس مجلس شورای اسلامی بدون اینکه حساب شخص را از اتاق جدا کند، بسیار مهم بود و نباید با سکوت بخش خصوصی بویژه خود هیئت رئیسه اتاق مواجه می‌شد.
تضاد منافع و عدم شفافیت در احوالات اقتصادی افراد دارای مسئولیت در مجموعه اتاق‌های بازرگانی بویژه هیئت رئیسه اتاق ایران باعث آنچه ذکر شد گردیده،
که البته راه حل‌هایی دارد:
۱- شفاف‌سازی فعالیت‌های اقتصادی هر یک از اعضای هیئت نمایندگان با خود اظهاری که لازم است از رئیس و هیئت رئیسه اتاق ایران شروع و توسط کمیته‌ای راستی آزمایشی شود.
۲- حل فوری اختلافات درون هیئت رئیسه اتاق ایران.
۳- ارائه پاسخ شایسته، عاقلانه و محکم به کم لطفی صورت گرفته به بخش خصوصی توسط نایب رئیس مجلس شورای اسلامی.
البته اگر انجام موارد فوق توسط هیئت رئیسه ممکن نشود، تنها راه باقی مانده استعفای دسته جمعی هیئت رئیسه اتاق ایران است.
