شهردار شاندیز گفت: در حوزه خدمات برنامه‌ریزی شده می‌توان به احداث پل طبیعت اشاره کرد که به عنوان یک عنصر گردشگری و نشانه شهری در سطح ملی می‌تواند خود را معرفی کند.
بهرام نکاحی در نشست خبری که صبح امروز در ساختمان مشارکت‌های اقتصادی پارک طبیعی پردیس برگزار شد، اظهار کرد: شهرداری‌ها سازمانی مردم نهاد است که بایستی دیدگاه‌ها و خواسته‌های مردم را پیگیری کند؛ بنابراین ضرورت مشارکت مردم در برنامه‌های این سازمان اجتناب‌ناپذیر است.
وی افزود: مشارکت مردم در حوزه‌های مختلف می‌تواند در آینده آن‌ها تاثیرگذار باشد. مردم می‌توانند با یک تصمیم و انتخاب خوب، آینده خوبی نیز برای خود به ارمغان آوردند. از جمله ویژگی‌های شهر شاندیز می‌توان به همجواری با بارگاه امام رضا(ع) و طبیعت زیبای شاندیز اشاره کرد. البته ساخت‌وسازهای غیر مجاز و تبدیل فضاهای سبز به ساختمان‌های مسکونی می‌تواند به این فضای سبز آسیب برساند.
شهردار شاندیز ادامه داد: تهدید دیگری که شهر شاندیز را در خطر قرار می‌دهد، خلا یک برنامه‌ریزی جامع و هدف‌گذاری برای پاسخگویی به حجم میلیونی گردشگران است. نبود برنامه‌ریزی و استراتژی باعث می‌شود شاهد رفتارهای ناامن و نابسامان دراین زمینه باشیم.
نکاحی خاطرنشان کرد: به اعتقاد من متولیان برنامه‌ریزی در حوزه آمایش سرزمین در توزیع کاربردی در شهر مشهد دچار نقصان شدند. طرح جامع مشهد و حریم پیشگامی به حریم شهر شاندیز تجاوز کرده است. شهر شاندیز و طرقبه به ترتیب با افق جمعیتی ۵۰ و ۳۰ هزار نفر ایجاد شده است. تمایلات اجتماعی میان مشهد، طرقبه و شاندیز قابل تفکیک از یکدیگر نیست. نگاه ما این است که در کنار شهری مانند مشهد با جمعیت ۶ میلیونی، بایستی شهری حداقل با جمعیت یک میلیون ایجاد کرد.
شاندیز، شهر غذا
وی بیان کرد: شاندیز یک شهر گردشگری است. اولین آیتم یک شهر گردشگرپذیر برخورداری از امکاناتی نظیر هتل، تخت و امکان اقامت است در حالی که در شهر شاندیز هیچ یک از این امکانات وجود ندارد. در حال حاضر شهر شاندیز یک شهر غذاست. تبدیل شدن شهر شاندیز به شهر غذا مبتنی بر برنامه‌ریزی نبوده است. سالانه ۵۰ میلیون نفر وارد شهر شاندیز می‌شوند. در صورتی که بخواهیم برای این افراد خدمات ارائه کنیم، تنها راه ایجاد فرصت‌های گردشگری است؛ به این معنی که مجموعه‌هایی ایجاد کنیم تا خدمات لحظه‌ای به متقاضیان ارائه دهند.
وی خاطرنشان کرد: در شهرداری شاندیز متاسفانه تا به امروز برنامه خاصی برای پاسخگویی به نیاز و جلوگیری از بحران نداشته‌ایم. در سال ۹۶ بودجه شهرداری ۲۲ میلیارد بود، در حالی که برای سال ۱۴۰۰ پیش‌بینی ۴۰۰ الی ۵۰۰ میلیارد بودجه را داریم. در سرانه بودجه در میان شهرهای استان رتبه اول را داریم. علی‌رغم رفع نیازهای جاری به ارائه خدمات عالی در شهر نیز می‌اندیشیم. هدف و چشم‌انداز ما ارائه خدمات متعالی به شهروندان است. در سه سال گذشته اقدامات خود را مبتنی بر نظم و کار برنامه‌ریزی شده انجام دادیم. ما معتقدیم براساس چشم‌انداز تعریف شده شاندیز شهر برتر از نظر کیفیت زندگی خواهد بود.
شاندیز یک شهر گردشگری بدون هیچ زیرساختی در این زمینه است
نکاحی تصریح کرد: حریم به اراضی اطلاق می‌شود که قابل توسعه برای شهر هستند. حریم مشهد شامل طرقبه، شاندیز، چناران و گلبهار می‌شود. شهر مشهد در افق ۶۰ ساله می‌تواند تا گلبهار توسعه پیدا کند. باید مشخص شود که زمین شهر شاندیز در آینده برای جمعیت یا برای زراعت پیش‌بینی شده است. جمعیت ملاک مهمی برای جایگاه شهرهای و اجتماعات است. کسانی که برای آمایش سرزمین برنامه‌ریزی می‌کنند، نگاه کارشناسی ندارند. با این رفتار شاندیز و طرقبه از بین می‌رود. همه معتقد هستند شاندیز یک شهر گردشگری است در حالی که هیچ زیرساخت گردشگری در آن وجود ندارد.
نکاحی اظهار کرد: ویلاسازی تهدیدکننده طبیعت شاندیز است. طبیعت را باید حفظ و گسترش داد. طبیعت نباید انحصاری شود. مشکل جامعه مدیریتی این است که هیچ تصمیمی نمی‌گیرند تا پاسخگو هم نباشند. هر اقدامی از یک ایده و تفکر شروع شده و در نهایت به یک اثر تبدیل می‌شود. ما مردم یک کشور با پیشینه تاریخی قوی هستیم اما امروز نفوذ فرهنگ‌های بیگانه در کشور خود را بسیار می‌بینیم. مشهودترین شکل این نفوذ در طراحی‌های شهری مشاهده می‌شود. طرح جامعی که ۶۰ سال پیش در آمریکا اجرا و امروزه منسوخ شده، امروز در کشور ما اجرا می‌شود. طرح‌های جامع نمونه‌ای از عنصر تهاجم فرهنگی است. در شهر مشهد بر اساس این طرح بافت‌های قدیمی و تاریخی تخریب و به عنوان جایگزین ساختمان‌های مدرن جایگزین آن‌ها می‌شوند.
وی گفت: هویت بخشی و حفظ روحیه شهر بسیار مهم است. در شاندیز یک بلوار با عنوان بلوار آبشار وجود دارد که به نظر من یکی از زیباترین بلوارهای استان است. این بلوار در مسیر منتهی به ابرده بوده و در وسط آن یک آبشار نسبتا دائمی وجود دارد اما متاسفانه در جوار این بلوار کاربری‌های مناسبی وجود ندارد. در این منطقه طرحی را تحت عنوان پیاده‌راه بلوار آبشار طراحی کردیم.
بزرگترین سرمایه شاندیز نیروی انسانی آن است
شهردار شاندیز افزود: بودجه طرقبه در گذشته ۵ برابر شاندیز اما امروز کمتر از نیمی از بودجه ماست؛ بنابراین این موضوع نشان می‌دهد که ما رشد خیلی خوبی داشتیم. بزرگترین سرمایه ما در طرقبه و شاندیز سرمایه نیروی انسانی است. یکی از مشکلات این منطقه ناشی از نبود سند ملکی معتبر است و همین موضوع موجب ایجاد اختلافات ملکی می‌شود.
نکاحی ادامه داد: عوارض یعنی زمانی که یک فرد یک عارضه‌ای ایجاد می‌کند، در ازای ایجاد این عارضه هزینه‌ای پرداخت خواهد کرد. عوارض اخذ شده با عوارض ایجاد شده اصلا برابری نمی‌کند. ما متولی هستیم تا برای مردم خدمات عمومی رفاهی ایجاد کنیم. تمام عوارض و دیگر درآمدهای شهرداری برای شهر هزینه می‌شود. در صورتی که مردم هزینه‌ای نکنند، خدماتی هم دریافت نخواهند کرد. در سال ۶۳ قانونی مبنی بر خودگردان شدن شهرداری‌ها تصویب شده است. دولت آیین نامه درآمدهای پایدار را از سال ۶۳ تا به امروز هنوز به مجلس نفرستادند. نتیجه این تاخیر در اعلام آیین‌نامه‌ها نیز این شده که امروزه شاهد شهر فروشی شهرداری‌ها هستیم.
در شهر شاندیز هیچ زیرساخت گردشگری نداریم
وی خاطرنشان کرد: حاشیه‌نشینی فقط در حاشیه شهر نیست، حاشیه در قلب شهر نیز ایجاد می‌شود. حاشیه‌نشینی یعنی ایجاد بافتی که نیازهای لازم را برآورده نمی‌کند. در شهر شاندیز هیچ زیرساخت گردشگری نداریم. تنها عنصر ارائه خدمات در این شهر بیشتر برای زائران آن هم در حوزه خدمات غذا و استفاده از طبیعت بکر است؛ در حالی که این جامعه نیازهای مختلفی دارد و نیازمند زیرساخت‌های متنوع است.
شهردار شاندیز ادامه داد: نیاز اولیه گردشگری کشاورزی یا طبیعی آب است. آب همواره یک نیاز استراتژیک برای این منطقه محسوب می‌شود. در سه سال گذشته حدود ۲۰ هکتار زمین تملک کردیم تا منابع آبی بیشتری تامین کنیم. در همین راستا و برای کسب مجوز به مشکل سنددار نبودن اراضی منطقه برخوردیم. متولیان ارشد استان می‌توانستند برای حل مشکلات کم بود آب‌بندهای شهر شاندیز تلاش کنند.
