هر بار که برای هواخوری و تفریح به پارک نزدیک منزلمان می رفتم مادرم با نگرانی نصیحتم می کرد که مواظب افراد ناباب باشم و هیچ گاه با آن ها رفاقت نکنم اما بالاخره سردسته خلافکاران پارک با ترفندی خاص مرا فریب داد و …
این ها بخشی از اظهارات نوجوان ۱۶ساله ای است که مدعی بود جوان ۲۳ساله ای با توسل به حیله و نیرنگ او را ربوده و در اطراف یکی از روستاهای حاشیه مشهد مورد آزار و اذیت قرار داده است. این نوجوان که هنوز دلهره عجیبی داشت، درباره چگونگی آشنایی با خلافکاران پارک نشین به کارشناس اجتماعی کلانتری میرزاکوچک خان مشهد گفت: از روزی که به خاطر شیوع ویروس کرونا مدارس تعطیل شد و آموزش ها شکل مجازی به خود گرفت، من هم مانند خیلی از دانش آموزان دیگر گوشی تلفن هوشمند تهیه کردم تا از تحصیل عقب نمانم اما در این میان ساعت حضورم در منزل بیشتر شده بود، به طوری که بعد از پایان آموزش های مجازی دیگر نمی توانستم در خانه بمانم. از تماشای تلویزیون و خوابیدن و دراز کشیدن خسته شده بودم، به همین دلیل گاهی اوقات بیکاری را در فضای مجازی می گذراندم و گاهی نیز برای تفریح و هواخوری به پارک نزدیک منزلمان می رفتم، آن جا گروهی از جوانانی حضور داشتند که شأن و شخصیت آن ها بسیار با من متفاوت بود. آن ها مدام در پارک پرسه می زدند و با رفتارهای زشت و زننده، خودشان را قدرتمند و زورگو جلوه می دادند. این افراد دورهم جمع می شدند و آزادانه و بی پروا بنگ و سیگار می کشیدند یا لابه لای درختان پارک مشروبات الکلی مصرف می کردند. دورادور آوازه آن ها را شنیده بودم و می دانستم جوانی به نام «سعید» سردسته این خلافکاران پارک نشین است. اگرچه نمی خواستم به آن ها نزدیک شوم اما دو نفر از دوستان هم محله ای ام با آن ها ارتباط صمیمانه داشتند و خلافکاری آن ها را برای من هم بازگو می کردند تا این که همان افراد خلافکار گروهی را در شبکه اجتماعی تلگرام راه اندازی کردند و سعید هم که هفت سال از من بزرگ تر بود مدیریت این گروه تلگرامی را به عهده داشت.
از آن روز به بعد آن گروه پارک نشین تصاویر بسیاری از رفتارهای زشت و خلافکاری هایشان را در گروه منتشر می کردند. از سوی دیگر، دو دوست هم محله ای من با آن ها ارتباط بسیار صمیمانه ای داشتند به گونه ای که دیگر در دورهمی های خلافکاران شرکت می کردند و در لانه های مجردی قلیان و سیگار می کشیدند. من و برخی دیگر از دوستان هم محله ای ام از سعید و دیگر خلافکاران پارک ترس داشتیم چرا که آن ها وانمود می کردند کسانی که در جمع آن ها باشند، از زورگویی در امان هستند و کسی جرئت نگاه چپ را به آن ها ندارد. خلاصه من هم فقط از طریق دوستانم در گروه تلگرامی آن ها وارد شده بودم تا این که روزی سعید پیامی را در فضای مجازی برایم ارسال کرد و از من خواست به همراه دیگر دوستانش برای اسباب کشی منزلشان به او کمک کنم. من هم به دلیل ترسی که از او داشتم و جرئت نه گفتن نداشتم، به او پاسخ مثبت دادم اما تاکید کردم که باید تا ساعت ۲۰ به منزل برگردم! اشتباه بزرگم این بود که در این باره به پدر و مادرم چیزی نگفتم و ساعت ۱۷به محل قرار آن ها در پارک رفتم. سعید منتظرم بود ولی از این که هیچ کدام از دوستانش را در محل نمی دیدم خیلی تعجب کردم. او که متوجه نگرانی من شده بود، خیلی طبیعی گفت: همه بچه ها مشغول اسباب کشی هستند و تنها من منتظر تو ماندم! در همین حال سعید تاکسی اینترنتی کرایه کرد و به سمت روستایی حرکت کردیم که مدعی بود در آن جا دوستانش مشغول کار هستند اما زمانی که راننده از حاشیه روستا دور شد و من دیگر انسانی را در آن محدوده نمی دیدم، دلهره عجیبی وجودم را فرا گرفت ولی از ترس جرئت نداشتم چیزی بگویم تا این که او مرا به یک خانه مخروبه برد و با تهدید و توهین مجبورم کرد تا مشروبات الکلی و سیگار مصرف کنم، چون تجربه نوشیدن مشروب را نداشتم در حالت نیمه بیهوشی قرار گرفتم. او هم که با یک هدف شوم و با توسل به حیله و نیرنگ مرا به آن خرابه کشانده بود، از این فرصت سوءاستفاده کرد و به هدف پلیدش رسید. او در حالی مرا تا روز دیگر در آن منزل مخروبه نگاه داشت که پدرم گم شدن مرا به پلیس اطلاع داده بود. روز بعد وقتی کمی حالم بهتر شد سعید مرا با خودروی یکی از اهالی همان روستا تا نزدیکی منزلمان رساند و تهدید کرد که به هیچ کس چیزی نگویم. مادرم وقتی مرا دید از شدت گریه روی زمین افتاد و پدرم مرا به آغوش کشید. من هم با ترس و لرز ماجرا را بازگو کردم و به کلانتری آمدیم اما ای کاش حرف های مادرم را خیلی جدی می گرفتم تا …
شایان ذکر است، تلاش نیروهای اطلاعات و تجسس با صدور دستوری از سوی سرهنگ باقی زاده (رئیس کلانتری میرزا کوچک خان) برای شناسایی و دستگیری سعید آغاز شد.
ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی
