مهسا غفوریان کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» گفت: این نمایش یک فضای رئالیستی با حسهای نوستالژی و حال و هوای افراد دهههای ۶۰ به قبل را داراست.
به گزارش صبح مشهد، مهسا غفوریان در نشست خبری تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» در جمع اصحاب رسانه اظهار کرد: نمایش «کلاس اول» در مشهد قرار بود که آخرین کار من در مشهد باشد. چراکه قصد مهاجرت به تهران را داشتم؛ اما برنامه کاری من در تهران به خاطر تکمیل بودن سالنها به بعد ازعید موکول شد.
وی در این خصوص ادامه داد: در این زمان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» اجرایی جدید نبود؛ بلکه کاری نیمه تمام بود که بنده باید آنرا به اجرا میرساندم، این نمایش از این جهت نیمه تمام بود که قرار بر آن شد توسط شخص دیگری به اجرا برسد و در جشنواره تئاتر استانی نیز به روی صحنه برود اما به دلیل برخی از مشکلات درون گروهی به توافق رسیدیم که اجرای نمایش را کنسل کنیم و از جشنواره تئاتر استانی که این نمایش راه یافته بود نیز انصراف دهیم.
غفوریان اضافه کرد: بازیگران این گروه نیز اکثرا توسط خود من به کارگردان پیشین معرفی شده بودند و بچههاییاند که من میشناختم و با آنها کار کرده بودم و تصمیم گرفتم که طراحی صحنه نمایش را به طور کامل تغییر دهم و بر آن اساس میزانسنها را نیز عوض کردم و همان متن را به یک شیوه دیگری به روی صحنه بردیم.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» درباره فضای این اجرا افزود: فضای نمایش کاملا رئالیستی است و یک داستان دارد، بیشترین مسئلهای که در این نمایش برای من مطرح بود، بحث روابط بین انسانها بود و بیشتر از کارگردانی کردن به نوشتن در فضای رئالیستی علاقهمند هستم.
غفوریان در این خصوص خاطر نشان کرد: در این فضا حسهای نوستالژی و نیز حال و هوایی که افراد دهههای ۶۰ به قبل دارند در جریان است، امیدوارم افرادی که متولد این دوران هستند ارتباط عمیقتری با این اجرا برقرار کنند و نگاهی ویژه به این تئاتر داشته باشند. احساس میکنم که در دهههای ۸۰ و ۹۰ این حال و هوا کمرنگتر شده است و من دوست داشتم که این خاطره بازی را زنده کنم و تلاشم بر آن بود تا احساساتی نشوم که فقط بخواهم صرفا یک خاطره بازی داشته باشم.
وی تصریح کرد: در ذهن داشتم که فضای جنگ و تبعات آن را نشان دهم و نیز برای من جذاب بود که حال و هوای زندگیِ موازی با جنگی که زنده بوده را روایت کنم.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» عنوان کرد: نسل خاصی را برای کاراکترها در نظر نگرفتهام و به ظاهر اگر کارکتر محوری دارم، برای من مهم بوده که همه مسائل حول محور آن کاراکتر نگردد و هر کاراکتر شخصیت پردازی مجزا و مخصوص به خود را داشته باشد و حضور این شخصیتها در کنار هم است که میتواند منظور ذهنی من را تکمیل کند.
غفوریان اظهار کرد: در این تئاتر سه دختر بازی میکنند که باهم تفاوت سنی دارند و آن مسئلهای که برای من جذاب بوده و برای دیگران نیز میتواند ملموس باشد، این است که این تفاوت سنیها در سنین پایین خیلی چشمگیر است؛ ولی با بالا رفتن سن این اختلاف سنی کمتر و کمتر میشود این نسلهای متفاوت برای من زیاد مهم نبود؛ بلکه آن موضوعی که جای تامل داشت این بود که همه آنان متعلق به یک دوره هستند و هر کدام به نوعی از جنگ جریاناتی را نصیب خود میکنند که ممکن است آسیبزا باشد یا حتی مسائلی را در بربگیرد که برای آیندهشان مفید واقع شود.
وی در خصوص نام این تئاتر متذکر شد: بیشترعلاقهمندم که برداشتهارا از زبان بقیه بشنوم، از این که مسئلهای را خیلی واضح توضیح دهم همیشه گریزان بودهام. صرفا معنای رنگبازی برای رنگ بنفش متصور نیستم، دنبال این جریان نبودهام؛ ولی اگر کسی این چنین برداشت کرد نیز بدم نمیآید، چراکه خود نقاشی خواندهام و اینگونه رنگ بازی با رنگها را دوست دارم؛ برای من در این اسم سرخ بودن آن معنای بیشتری دارد تا اسم رنگ بنفش؛ چراکه رنگ سرخ معانی متفاوتی دارد که عشق و جنگ از جمله آن است.
غفوریان افزود: در این تئاتر نشان دادن زندگی اجتماعی جنگ بیشتر مدنظر من بود و همچنین تبعات جنگ بر زندگی کسانی که قصد داشتند زندگی خود را داشته باشند؛ ولی باز به جریان جنگ مرتبط میشدند. زیرا زمانی که در آن دوره زندگی میکنید به مسائل آن نیز مربوط خواهید شد. هر چه قدر که آن را نخواهید.
وی در این باره اضافه کرد: در این نمایش نه دنبال سیاهنمایی و نه تایید جنگ بودیم وعلاقه دارم چیزی را نشان دهم و نتیجه گیری در ارتباط با آن نکنم و درباره ذهن مخاطب تصمیم نگیرم و بعد از تمام شدن نمایش در ذهن مخاطب و بیرون آن به این قضیه فکرشود، بحث و پرسش مطرح شود و براین اساس دنبال قطعیت در داستان نیستم.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» درباره جلسات نقد و بررسی تئاترها خاطر نشان کرد: چند سال پیش جلسات نقد و بررسی برای تئاترها مطرح شد؛ اما فضا استاندارد نبود و منتقدان درست و حسابی به معنای حقیقی وجود نداشتند و نگاهها تکنیکی، فارغ از سلیقه، جدا از نظرات شخصی و غرض ورزانه بودن، جریان نداشت بر همین اساس بیشتر اوقات جلسات در سطح باقی میماند و به نتیجهای نیز نمیرسید، به همین منظور به مرور زمان این جلسات کمرنگ شد
غفوریان در خصوص نقش زنان در این تئاتر و کارهایی که با این مضمون در آینده خواهند داشت، عنوان کرد: دنبال فضای فمنیستی نیستم و بیشتر، آدمها برای من مهم هستند و برای من قطعیت مرد یا زن بودن هیچ زمان اهمیت نداشته است ولی گاهی انسان ناگزیر است و احساس میکند که در موقعیتی قرار دارد که شرایط، زندگی کردن را برای خانمها سختتر میکند و این جریان را نمیتوان رد کرد.
وی در این باره تصریح کرد: این که بخواهم نمایندهای باشم و صرفا و قطعا به این موضوع اشاره کنم، دغدغه قطعی من نیست؛ بیشتر به وجه انسانی جریان فکر میکنم و یک موقعیت و برشی را دوست دارم نشان دهم که ممکن است مردها، خانمها، هر دو و شاید هیچکدام را روایت میکند.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» گفت: بنده تا سال آینده که در تهران زمانی را برای اجرا به ما دادهاند، تا آن زمان که درمشهد هستم کار خواهم کرد، بهار سال آینده اجرایی را در تهران خواهیم داشت و فکر میکنم که بعد از آن در مشهد کار نخواهم کرد و تمایل دارم که اینگونه پیش برود.
غفوریان درباره زمان اجرا این تئاتر اظهار کرد: هفته اول اجرا و بین آن تعطیلی بود و گمان میکنم در هفته اول شاید پنج اجرا رفتیم، این هفته دوم اجرای ماست و با پایان یافتن این هفته سالن و ادراه ارشاد برای تمدید تئاتر مشکلی نخواهند داشت و ادامه اجرای این تئاتر تماما به استقبال تماشاچی بستگی دارد که بسیار علاقهمندیم که مردم این اجرا بیبنند.
وی ادامه داد: ساعت شش شروع این اجرا است و ۱۰۰ دقیقه به طول خواهد انجامید؛ ضمنا تمام جزییات مربوط به این تئاتر در سایت مشهد گیشه برای اطلاع عموم گذاشته شده است، در گذشته گروههای اجرایی تئاتر را با تاخیر شروع میکردند؛ اما در این نمایش سعی کردهایم که به موقع شروع کنیم اما این تماشاچیهاهستند که با تاخیر میآیند.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» افزود: اداره ارشاد برخلاف انجمن نمایش همکاری خوبی با ما داشت کرد؛ امروزه سیستم به نحوی شده است که کسی وظیفه خود را آن طور که باید انجام میدهد حتی کسانی که کار هنری میکنند، ناخود آگاه به این باور میرسند که چه لطف بزرگی به آنها شده است! من امیدوارم این شکل، عادی بشود و هنرمندان مجبور به کاغذبازیها نشوند.
غفوریان اضافه کرد: اداره ارشاد آن کاری که باید را انجام داد و حوزه هنری نیز که ما در آنجا نمایش را به روی صحنه میبریم، همکاری خیلی خوبی با ما داشتند.
وی در خصوص فضای کلی آتیه کار تئاتر درمشهد متذکر شد: کار تئاتر در مشهد آتیهای ندارد و اینکه عدهای مستعد این هنرهستند، بسیارخوب است و به اینطور افراد در هر زمینهای نیازمند هستیم ولی به نظر من استعدادی که فاقد تفکر باشد ارزش زیادی ندارد.
کارگردان تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» اظهار کرد: کسی که دارای تفکر است مقاومتر،محکمتر و ثابت قدمتر است و احساس میکنم بیشتر به انسانهایی نیاز داریم که دارای تفکر باشند و در کنار آن با استعداد نیز قلمداد شوند. اینان کسانی هستند که میتوانند بمانند، تاثیر گذار باشند و اتفاقات بهتری را رقم بزنند و هر تعداد که از این دست انسانها داشته باشیم کم است.
غفوریان درباره حمایتهای شهرداری از این تئاتر خاطر نشان کرد: هیچ حمایتی صورتی نمیگیرد و برخی از تئاترها نیز با آشناییها و بسیار شخصی حمایتهای شهرداری را از آن خود میکنند و همه بر پایه روابط است. تعدادی رولآپ بسیار کوچک در مناطقی از شهر بودند که برخی تئاترها حتی آنها را نیز با روابطی آسانتر به دست آورده بودند.
وی افزود: بیلبوردهای شهری که بزرگ و در مکانهایی است که دیده میشود، میتواند تاثیر گذار باشد، اما برخی رولآپهای بسیار کوچک هستند که به تئاتری میدهند از آن جهت که بگویند اینها داده شده است که تاثیری زیادی هم ندارد.
بسیاری از مشکلات تئاتر، از خود تئاتریهاست.
وی خاطرنشان کرد: من سالهاست که تئاتر کار میکنم و تماشاچیها من را میشناسند و هرچه که دارم از آنان دارم؛ ولی در بین همکاران خودم هیچ اتحاد، همبستگی، کمکی و حمایتی نبوده است؛ چه بخواهد به نهادها و سیستمهای دولتی بزرگتر، شهرداری و… برسد. از ریشه و نزدیکان خود بسیار مشکل داریم، برای مثال اگر من بتوانم بیلبوردی بگیرم، دیگران سعی دارند که آنرا به پایین بکشند و هیچ متوجه نیستند این سنگی را که در این مسیر میاندازند، فردا خود نیز از این مسیر عبور خواهند کرد.
در ادامه این نشست میلاد ظهوریان یکی از بازیگران تئاتر «قسمتی از بنفش سرخ است» گفت: نقش نوید به آن میزان که در فضای نمایش از او صحبت میشود، خود کاراکتر صحبتی از خود ندارد و این نقش پیچیده و سخت است.
وی ادامه داد: بزرگترین چیزی که واقعا برایم سخت این بود که احساس میکردم سن نقش از من بیشتر است و از این موضوع بسیار میترسیدم؛ زیرا کارهایی که قبلا بازی میکردم اصلا اینگونه نبوند و این که کار برای من کار جدیدی شد به این دلیل بود که تئاتر قسمتی از بنفش سرخ است را با اعتماد به نفس پایین شروع کردم؛ ولی با مرور زمان بهتر شد و خانم غفوریان نیز به من کمک کردند و احساس میکنم که از پس این نقش برآمدهام.
بازیگر تئاتر«قسمتی از بنفش سرخ است» خاطر نشان کرد: اولین کاری بود که کارگردانی نمیکردم و در آن صرفا بازی میکردم و از سمت کارگردانی دیگر هدایت میشدم و آخر نمایش نیز برای من بسیار تاثیر گذار بود.