نویسنده : فائزه اعتمادگلستانی/ کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی
“مهارتهای ارتباطی” همان توانایی هایی هستند که افراد طی آنهاداشته ها، افکارها و احساس های خود را به شکل مبادله پیام های کلامی و غیرکلامی با هم در میان می گذارند. احساسات نوجوانان اصفهانی در حالتی بی کلام منتقل شد اما اثبات توانمندی آنان نبود!
ویدیو جدیدی که این روزها با دیالوگ های عجیبِ قهرمانان خود ساخته اش در حال نشر است، از منظرهای گوناگونی، توسط متخصصین نقد و بررسی می شود. در باب هولناکی این تصاویر با حالت های عجیبی که توسط بازیگران آن ارائه می شوند؛ همین بس که کارشناسان از کلیه کاربران فضای مجازی درخواست توقف انتشار آن را نموده اند.
اجزاء این اثر مردمی را که بررسی کنیم، به دور از همه احوالات موجود که اتفاقا لرزه بر وجود تک تک ما می اندازد، این که مخاطبان اصلی ویدئو چه کسانی هستند، حائز اهمیت بیشتری می شود. دو نوجوان اصفهانی می خواهند وصیت های شفاهی خود را به گوش خیلی ها برسانند؛ نگرانی هایی هم برای خانواده خود دارند. اما در کلامشان نام دو دوست از جنس مخالف، زیاد تکرار می شود که اتفاقا بازماندگان اصلی حادثه هم به حساب می آیند و از آن ها خواسته می شود عزاداران خوبی باشند. اینک سوال دیگری پیش می آید که کارگردان واقعی این ویدیو کیست؟! یک روز بازی نهنگ آبی مورد ظن قرا می گیرد و فردای همان روز گناه از گردنش برداشته می شود.
به نظرم در این کند و کاوها باید یک بار دیگر قصه قدیمی “دوستی با جنس مخالف” پیش کشیده شود. مسئله حل نشده ای که سال ها است تکرار می شود و معلوم نیست چگونه قرار است حداقل از آسیب های آن کاسته شود؟! آسیب هایی که نه فقط در سنین بلوغ رخِ خطرناک خود را به همگان می نمایند؛ که گاهی تا سنین بالاتر همراه شخصیت فرد می مانند و او را هر از گاهی دچار چالش و بحران می کنند.
با رخ دادن واقعه دخترهای اصفهانی، یک بار دیگر شاهد آن هستیم که درست در بزنگاه، در تله گذار شخصیتی، یعنی “سن بلوغ” دوستی هایی پنهانی اما مملو از رمز و رازهای کودکانه که اتفاقا احساس های ناب آدمی را هم می کشند؛ رنگ و روی نشان می دهد و نهایتا بی مبالاتی تا جایی پیش می رود که فرد را به کام مرگ می کشاند.
حالا کارگردان اصلی ویدئو همان بی مهارتی هایی هستند که به نوجوان ما نیاموخته اند که “مهارت ارتباطی” جز اصول اولیه ورود به دنیای بزرگ تر هاست و باید با مشورت و آموزش گام نهاد. مهارت های ارتباطی همان مهارت هایی هستند که افراد از طریق آن ها می تواند درگیر تعاملات فردی و فرایندهای ارتباط شوند. شاهد آن بودیم که نوجوانان ما هنوز قدرت مدیریت این تعاملات را ندارند و متاسفانه آنان هنوز نیاموخته اند که در جریان پیوندهای انسانی چگونه کنشگری کنند تا بعدا به مهم ترین معضل زندگیشان تبدیل نشود.
“مهارت های ارتباطی” همان توانایی هایی هستند که افراد طی آن ها داشته ها، افکارها و احساس های خود را به شکل مبادله پیام های کلامی و غیرکلامی با هم در میان می گذارند. احساسات نوجوانان اصفهانی در حالتی بی کلام منتقل شد اما اثبات توانمندی آنان نبود!
میل به نمایش خود، میل به دیده شدن در همه سنین و گروها دیده می شود؛ غریزه ای که غیر قابل انکار است. این بار شاهد بودیم دو نوجوان اصفهانی برای اثبات هویت خود از این میل وجودی بهره بردند؛ بی آن که بدانند نمایش را چگونه باید بازی کنند تا برنده واقعی داستان باشند.
نهایتا باید از این سخن گفت که انتظار می رود این توانمندی ها در مدارس، خانواده ها و رسانه ملی بیش تر مورد توجه قرار گیرند چرا که “مهارت های تعاملی” اثر پیش گیری کننده دارد و باعث می شود افراد نسبت به تاثیرات مخرب بحران های زندگی انعطاف پذیر باشند. نه تنهات نوجوانان که همگی افراد جامعه با مهارتهای ارتباطی اندک، هنگام مواجهه با بحران های زندگی، مشکلات روانی و اجتماعی وخیم تری را تجربه می کنند.
پدیده های اجتماعی همچون حلقه های در هم تنیده یک زنجیر هستند. آسیب های این حلقه قابل سرایت به حلقه های دیگرند. ” ارتباط با جنس مخالف” هنوز تابویی در کتاب های سبک زندگی نظام آموزش و پرورش ماست و هنوز این روابط از چشم و گوش خانواده ها دور می ماند؛ بعضا حل می شود و گاهی هم حل نشده با شخصیت فرد عجین می شنود. رسانه های رسمی هنوز این مسئله را با تغییرات عصر جدید و مولفه های مداخله گر نوین آن بررسی نمی کنند. تجریه زیسته ام به عنوان یک معلم سبک زندگی اثبات کرده است که نوجوانان از هر طبقه اجتماعی که باشد صحبتهای درگوشی این چنینی را دوست دارند. دوست دارند از معلم و مادر و رسانه ها بشنوند. آنان علی رغم اینکه به اقتضای سن بلوغشان لج باز خوانده می شوند، شنیدن را دوست دارند و مشتاقانه فراگیری مهارت های زندگی را از ما می پذیرند. پس لازم نیست برای یافتن مقصر به راهای خیلی دور برویم!
منبع: خبرگزاری فرهنگ رضوی
