یک تهیه‌کننده انیمیشن گفت: مشهد یکی از شهرهای مهم و قطبی از انیمیشن ایران است. اگر به صنعت انیمیشن ایران نگاه کنید متوجه می‌شوید که بخش مهمی از نیروهای استودیوهای مستقر در تهران خراسانی هستند.
به گزارش صبح مشهد به نقل از ایسنا، ناصر جاهدنیا در خصوص علت پیشرفت کیفی انیمیشن در کشور اظهار کرد: این پیشرفت حاصل حدود ۲۰ سال تجربه صنعت انیمیشن در ایران است و هر روز نسبت به دیروز متفاوت می‌شود و به دلیل مشارکت بین‌المللی پس از ۲۰ سال در یک کلاس متفاوتی کار می‌کند و این پیشرفت ماحصل زحمت استودیوهای خصوصی است که زمان گذاشتند تا این اتفاق رقم بخورد و سطح تولیدات خود را به لحاظ محتوا و کیفی تغییر دادند.
وی در خصوص چالش‌های جدید ساخت انیمیشن نسبت به گذشته، بیان کرد: مهمترین چالش این است که متولی مشخصی برای انیمیشن در ایران وجود ندارد، علاوه بر این برخی اتفاقات جدید در حال وقوع است که می‌توان از جمله آن‌ها به از دست دادن نیروی متخصص‌مان اشاره کرد.
جاهدنیا ادامه داد: میزان مهاجرت در بین متخصصان انیمیشن به شدت زیاد شده است، تقریبا از آخرین انیمیشن‌هایی که در سینمای ایران تولید شده «بچه زرنگ»، «پسر دلفینی» و «لوپتو» که با اقبال خوبی نیز همراه بودند، حدود ۴۰ درصد نیروهایی که در تولید این انیمیشن‌ها دخیل بودند در حال حاضر در ایران حضور ندارند و مهاجرت کرده‌اند.
در انیمیشن سلیقه‌ای عمل می‌شود
این تهیه کننده انیمیشن با اشاره به اینکه یک برنامه‌ریزی مشخصی درباره انیمیشن در ایران وجود ندارد، افزود: بودجه‌ها و حمایت‌ها متمرکز نیست و سلیقه‌ای عمل می‌شود، استودیوها به دلایلی مجبورند در حال مذاکره و چانه‌زنی باشند که باز در حین این اتفاق مدیران تغییر می‌کنند، بودجه‌ها کم و زیاد می‌شود و یک تهیه‌کننده یا مدیر استودیو که در حال فعالیت است بخش مهمی از انرژی خود را باید صرف جذب حمایت‌ها کند.
وی با توضیح اینکه منظور از حمایت الزاما سفارش کار یا سرمایه‌گذاری در پروژه نیست، افزود: حمایت بعضی مواقع می‌تواند شامل گرفتن مجوز اکران یک انیمیشن باشد، از اینجا شروع می‌شود تا اتفاقاتی مثل سرمایه و تسهیلات در گردش و تسهیلات ماده ۱۶ و ۱۸ که تمام صنایع آن را می‌گیرند که یک سردرگمی، بحران فکری و چالشی عظیم در این حوزه برای صنعت انیمیشن وجود دارد.
جاهدنیا خاطرنشان کرد: یکی دیگر از چالش‌های مهم داخل ایران این است که سازمان‌هایی از جمله صداوسیما، وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی، مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و بنیاد سینمایی فارابی خود را به نوعی متولی و حامی می‌دانند که متاسفانه برنامه‌هایشان همیشه در تقابل با یکدیگر است.
این تهیه‌کننده انیمیشن با اشاره به وجود چالش‌های بزرگ در فضای بین‌المللی، ادامه داد: پس از کرونا صنایع سرگرمی که انیمیشن هم بخشی از آن است در حال گذراندن یک دوران رکود هستند. اقتصاد استودیو انیمیشن در سال‌های اخیر ارائه خدمات به استودیو خارجی بوده است، به این معنی که بخشی از استودیوها حدود ۸۰ درصد تولیدات خارجی را در داخل ایران انجام می‌دادند و ارزآوری برای کشور داشتند.
وی افزود: در دوران کرونا با توجه به نیاز مبرم به سرگرمی مجموعه‌های زیادی در انیمیشین تولید شد و بسیاری از پلتفرم‌های داخلی و خارجی جهش‌های اساسی کردند، به همین دلیل تقاضا برای تولید افزایش پیدا کرد اما بعد از کرونا چرخه عرضه و تقاضا بهم ریخت و این مساله بر شرایط استودیوهای انیمیشن در ایران تاثیر گذاشته است.
جاهدنیا با اشاره به مهاجرت نیروهای متخصص داخلی خاطرنشان کرد: در حوزه انیمیشن نیز ۲ استودیو که شرکت دانش‌بنیان بودند، تقریبا ۷۰ درصد توان تولید خود را از ایران خارج کردند. به دلیل اینکه برخی از کشورها حمایت‌ها یا نیازهایی در تولید دارند که تامین نیازها و حمایت را در داخل کشور خود نیاز دارند و همین موارد باعث شده است که بخشی از استودیوها از ایران خارج شوند.
مشهد یکی از قطب‌های انیمیشن ایران است
وی ادامه داد: در واقع می‌توان گفت نیروهایی که در این ۲۰ سال در مملکت برای آن‌ها زحمت کشیده شده است و کار یاد گرفته‌اند، به دلیل به خطر افتادن معیشتشان مجبور به مهاجرت شده‌اند.
جاهدنیا افزود: نسل جدیدی در حال شکل‌گیری است که بی‌انگیزه هستند، البته باید گفت که رویش‌هایی در حال وقوع است اما نسبت به اتفاقی که می‌افتد، کمتر است.
وی درخصوص جایگاه انیمیشن ایران در دنیا گفت: ما هیچ محصولی را در داخل منطقه نداریم که روی فضای بین‌المللی یا فروش منطقه‌ای آن کار کرده باشیم، علت اساسی آن نیز در ساختار اساسی است که قبلتر به آن اشاره کردم، یعنی محصول تولید می‌شود اما بعد از آن برنامه‌ای وجود ندارد.
وی افزود: در سال‌های گذشته این اتفاق برای سازمان‌های دولتی رخ داده است که پخش خارجی محصول را در اختیار تهیه‌کنندگان قرار داده‌اند، به عنوان مثال انیمیشن پسر دلفینی در ابتدا قرار بود با مشارکت سازمان‌های دولتی به بازار معرفی شود اما سرمایه‌گذار شخصی کار را خرید و سپس اکران‌های روسیه و ترکیه برای این انیمیشن اتفاق افتاد.
جاهدنیا با اشاره به اینکه انیمیشن ایران به لحاظ کیفی در منطقه، حتی کشورهای اروپایی و آسیا در سطح بالایی قرار دارد، تاکید کرد: متاسفانه تنها در چند اثر ما توانسته‌ایم محصولی متعلق به خودمان داشته باشیم که کارکترهای آن متعلق به خودمان باشد.
وی ادامه داد: محصولات خوبی داشتیم که صداوسیمای ایران تولید کرده است که بسیار پر مخاطب بوده‌اند، مانند «شکرستان»، «پهلوانان» و… که پتانسیل بالایی برای اینکه در منطقه روی آن‌ها کار شود، داشتند اما به دلیل اینکه مالکیت متعلق به صداوسیما بوده و تهیه‌کننده اجازه کار روی آن را نداشته است، محصول به آرشیو سازمان منتقل شده و هیچ کاری روی آن صورت نگرفته است.
این تهیه‌کننده انیمیشن افزود: این برخلاف رویه دنیا است، به عنوان مثال وقتی در دنیا محصولی تولید می‌شود بخشی از حمایت‌ها از تولیدکننده تازه از آنجا شروع می‌شود تا آن را در فضای بین‌المللی برند کند، قطعا محصول فرهنگی و سرگرمی کارکردش این است که یک پیام و مفهوم را از طریق سرگرمی انتقال دهد و یک کششی نسبت به فرهنگ خود ایجاد کند، اما متاسفانه در کشور ما تاکنون به این شکل بوده است که محصولی که تولید و پخش می‌شود دیگر از اینجا به بعد اتفاقی برای آن نمی‌افتد.
جاهدنیا در خصوص تولید انیمیشن در مشهد اظهار کرد: مشهد یکی از شهرهای مهم و قطبی از انیمیشن ایران است. اگر به صنعت انیمیشن ایران نگاه کنید متوجه می‌شوید که بخش مهمی از نیروهای استودیوهای مستقر در تهران خراسانی هستند.
وی ادامه داد: در جشنواره کودک امسال ۳ انیمیشن حضور داشت که ۲ مورد از آن در مشهد تولید شده بود. خراسان و مشهد به لحاظ کمیت و کیفیت شهر و استان قابل توجهی در صنعت انیمیشن‌سازی است و تنها در مشهد مجموعه‌ای از استودیوها گردهم آمدند و حدود ۱۲۰ نیروی تخصصی در کنار هم به همکاری پرداختند که در کشور این حرکت نظیر ندارد.
