شوهری ۳۰ ساله دارم که پشت سر هم، تصمیم‌های اشتباه می‌گیرد. چند وقت پیش، خودرویمان را فروخت تا کار بهتری پیدا کند اما هنوز بیکار است و پول خودرو هم خرج چیزهای الکی شد. حدود سه سال است در عقد هستیم و من هم کار می‌کنم. از دست او به دلیل تصمیم‌های اشتباهش خسته شدم. آیا چنین کسی می‌تواند حتی اگر کار پیدا کند، همسر قابل اعتماد و تکیه‌گاهی برای من و فرزندم باشد؟
صبح مشهد– مخاطب گرامی، شوهرتان اشتباهی را مرتکب شده که در تشدید مشکلاتش نقش داشته است؛ برای مثال بهتر بود ابتدا کار پیدا و سپس برای فروش خودرو اقدام می‌کرد یا قبل از این که خودرو فروخته شود، برای پول حاصل از فروش آن برنامه‌ریزی می‌کرد. به طور طبیعی، پولی که برنامه‌ای برای آن وجود نداشته باشد، بی‌هدف خرج می‌شود. پرسیدید حتی اگر کار پیدا کند آیا می‌تواند همسر قابل اعتمادی برایتان باشد یا خیر؟ در پاسخ باید گفت: بله، می‌تواند به شرطی که متوجه تغییر رفتارش شده باشید.
شوهرتان از شرایط ناراضی است یا نه؟
بسیاری از افرادی که قابل اعتماد نیستند در شرایط کنترل شده، انسان‌های قابل اعتمادی می‌شوند. نکته مهم، یافتن این پاسخ است که آیا همسرتان از شرایطی که دارد ناراضی است یا خیر؟ آیا این نگرانی و دغدغه را دارد که باید شرایطش را تغییر دهد؟ و نکته دیگر این که گاهی کار کردن زن در بیرون از خانه باعث می‌شود مرد به کار احساس نیاز نکند. از گذشته نیز بر همین منوال بوده که نیازهای افراد آن‌ها را برای تغییر وادار به تحرک می‌کرده است. نیازهایی مانند گرسنگی و نداشتن پول، انگیزه‌های ساده ولی قوی برای واداشتن افراد به کار و فعالیت است.
باید مهارت حل‌مسئله را بیاموزد
بخشی از مشکل شما مربوط به مهارت‌های حل مسئله و کاریابی برای همسرتان می‌شود. همسر شما با این که۳۰ ساله است اما در برخی مهارت‌های زندگی مانند حل مسئله ضعف دارد، حتی «کاریابی» مهارتی است که نیاز به آموختن دارد. باید در حضور فرد متخصص یا افرادی که در زمینه‌ای خاص تجربه دارند، مشورت لازم را دریافت کند و راه‌های مطمئن سرمایه‌گذاری و شروع یک کار را بیاموزد. گاهی افراد در میان سالی هم نیاز به شاگردی دارند، هرچند همسر شما هنوز جوان است.
بگذارید سفره دلش را برایتان باز کند
ایجاد انگیزه برای پیدا کردن کار از مهم‌ترین مسائلی است که در حل این مشکل به شما کمک می‌کند. عواملی همچون افسردگی، اضطراب، مشکلات خانوادگی و … می‌تواند انگیزه لازم برای شروع یک فعالیت را از فرد سلب کند. یک گفت‌وگوی ساده که توام با همدلی باشد و نه از روی انتقاد و ایراد گرفتن، باعث می‌شود فرد سفره دلش را باز کند و نگرانی‌هایش را با شما در میان بگذارد. همچنین برنامه‌ریزی روزانه و اختصاص زمان کاریابی راه حل خوبی است. اگر این روزها به دلیل نداشتن کار تا لنگ ظهر می‌خوابد یا در خانه می‌ماند، ساعت خاصی را برای بیدار شدن اختصاص و برنامه روزانه برایش ترتیب دهید. هرچند در دوران عقد هستید ولی می‌توانید از اعضای خانواده‌اش کمک بگیرید تا مثلا ساعت ۹ به بعد حق ماندن در خانه را نداشته باشد، خانه را ترک کند و در جست‌وجوی کار باشد یا اگر به مهارت خاصی نیاز است، برای کارآموزی از منزل خارج شود.او یا باید کار کند یا در جست‌وجوی کار باشد.
