ماجرای ابراز علاقه‌نکردن بیشتر فرزندان به پدرشان، زنگ‌نزدن به آن‌ها برای احوال‌پرسی و… در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده؛ آیا پدرها نیاز به محبت ندارند؟
نویسنده : رضا زیبایی| کارشناس‌ارشد روان‌شناسی‌بالینی
صبح مشهد- «برم بابامو بغل کنم امروز؛ به بابام بگم چقدر دوستش دارم؛ یه زنگ بزنم بابا ببینم حالش چطوره؛ این ویدئو چه قشنگه بفرستمش برا بابا و…» این‌ها عبارت‌های غریبی هستند که کاش غریب نبودند! توئیت یک کاربر که بدون بهانه و برای احوال‌پرسی به پدرش زنگ زده، در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است. او نوشته: «مامان هر روز به من زنگ می‌زنه ولی با بابا کمتر حرف می‌زنم. خیلی دلتنگش شدم. صبح وایستادم تا بیدار بشه و بهش زنگ زدم. تو چند دقیقه‌ای که باهاش حرف زدم، ۳ بار بهم گفت دستت درد نکنه زنگ زدی. می‌خواستم از غصه دق کنم. مگه چه‌کار کردم که مستحق این همه تشکره پدرجان؟» اولا، چرا احساس می‌کنیم که پدرها نیاز به توجه و محبت ندارند؟ ثانیا، نوع نیاز پدرها به محبت چه مدلی است و از همه مهم‌تر، وظیفه بچه‌ها در این زمینه چیست که از این غربت تلخ پدرها کم کنند؟
ابراز علاقه به پدر مانع حفظ اقتدار او؟
در فرهنگ‌های مختلف تعاریف متفاوتی از شیوه‌های ابراز ارادت به پدران شکل گرفته است. در فرهنگ ایران زمین چند مولفه خاص این مرز و بوم معمولا در این زمینه جاری است: احترام، متابعت ،حفظ اقتدار وابراز ارادت آن هم به شیوه مردانه. شاید علت این که پدران گاه از محبت فرزندان خود به خصوص پسران محروم هستند، به خاطر همین مولفه‌هاست که به نوعی مانعی برای ابراز محبت صمیمانه به پدران است. مسئله این‌جاست که چطور با رعایت به‌خصوص سه مولفه اول به پدران‌مان، ابراز محبت هم داشته باشیم، چراکه معمولا محبت با رفتارهای کلامی صمیمانه و خودمانی همراه است و فرزند را دچار این گمان می‌کند که نکند حفظ احترام و اقتدار پدر را رعایت نکرده است. معمولا فرزندان با مادر خود صمیمی‌ترند و دغدغه این گونه مسائل را ندارند.
ضرورت رفتار صمیمانه پدر با فرزندان
نقش اصلی را در این تسهیل‌کنندگی، خود پدر بازی می‌کند که با رفتارهای صمیمانه خود به فرزندان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که چگونه با وی رابطه صمیمانه‌ای داشته باشند. برای مثال پدری که اصلا با فرزندان خود شیرین زبانی و شوخ طبعی نمی‌کند، به نوعی دارد به آن‌ها می‌گوید که شما هم اجازه چنین کاری را ندارید یا اگر با شوخ طبعی و رفتار صمیمانه فرزند نوجوانش سرد برخورد کند یا واکنشی نشان ندهد، بی‌شک مسبب کاهش این گونه رفتارها خواهد شد و آرام‌آرام رابطه پدر و فرزند رو به خاموشی می‌گذارد. پس نقش اصلی را خود پدر ایفا می‌کند و ایشان باید با ایجاد فضای گرم و صمیمانه فرصت ابراز محبت را برای فرزندان و دیگر اعضای خانواده و خویشان فراهم کند؛ برای مثال فرزندان، نوه‌ها، دامادها و عروس خانم‌ها. پدر گرفته، خسته و کم حرف و گاه عبوس با زبان بدن عزیزانش را از خود دور می‌کند، بنابراین پدران گرامی باید هوشیارانه به زبان بدن خود آگاه باشند که دختر و پسر و اقوام و خویشان آن‌ها محبت و عشق‌شان را معمولا بر گشاده رویی نثار می‌کنند و نه تلخ رویی.
و اما وظیفه فرزندان و همسر و دیگر عزیزان
به‌واسطه نقش جدی پدر در تامین معاش و مسئولیت‌های گوناگون و گاه پر فشار هر روزه به‌خصوص در این روزهای سخت با گرانی‌های کمرشکن، نمی‌توان از همه پدران انتظار گشاده‌رویی همیشگی داشت و این وظیفه اطرافیان است که به شیوه‌های مختلف به پدر خود احترام بگذارند و با گفتار و کردار خود عشق و محبت‌شان را بی دریغ نثار وی کنند. این کار را معمولا دختران راحت‌تر انجام می‌دهند ولی پسران قدری در آن مهارت کمتری دارند که آن هم به سبب خصوصیات مردانه است، در مقابل روحیات مادرانه در دختران. بسته به سن پدر و میزان سلامت جسمی و روحی وی کارهای بسیاری می‌توانید انجام دهید تا باعث خوشحالی وی شوید. معمولا پدران از موفقیت فرزندان خود بسیار خوشحال می‌شوند و آن‌را نشانه احترام و قدردانی و محبت آن‌ها می‌دانند، بنابراین تلاش کنید موفقیت‌های‌تان را برای آن‌ها بازگو کنید و از سویی با یادآوری صبر و تحمل‌شان، قدردانی خود را با در آغوش گرفتن‌شان یا دست بوسی ابراز کنید.
اگر یک نوجوان خجالتی هستید…
اگر نوجوان خجالتی هستید که حتی نمی‌توانید رو در روی پدر نسبتا عبوس خود ابراز محبت کنید، با کارهای کوچک و ساده مانند بردن یک لیوان شربت برای او، تمیز کردن و مرتب‌کردن خودرویش، اتو کردن لباس‌هایش یا حتی درست کردن غذایی جدید که یاد گرفته‌اید و به طور اختصاصی برای پدرتان می‌پزید، خریدن کلاه آفتابی برای روزهای گرم، مهمان کردن بابا به یک فنجان چای خوش رنگ و یک آهنگ مورد علاقه در دوره جوانی‌اش و… طعم شیرین محبت و زندگی را که ممکن است در شلوغی زندگی شهرهای بزرگ و پیچیده فراموش شده باشد، به او بچشانید. اگر پدران این روزها به دلیل دغدغه زیاد معاش دچار خود فراموشی شده‌اند، شما تلاش کنید با آن چه توصیه شد، آن‌ها را به یاد آورید قبل از آن که دیر شود.
