غلامرضا بنی اسدی
تا دوشنبه، “روز تکریم بازنشستگان”، پیشانی نوشتِ تقویم شده است، یک صبحِ دیگر باقی است. حالِ این موی سفید کرده های توسعه و پیشرفت وطن اما رنگ غروب دارد. قصه سن و سال نیست. حرف از روزگارشان است. از ماجرای هزار پیچِ حقوق و مستمری شان. از ویرگول هایی که از کورترین گره ها هم کورتر شد. از تصمیم هایی که حال ناخوش ترین اقدامات بود. از خبر هایی که چهار ماه گذشته را به اندازه چهارسال طولانی کرد و روان بازنشسته را فرسود. بگذریم که سیاهنامه خوانی حال را ناخوش تر می کند.
می خواهم همه آن خبر ها را نقطه پایان بگذاریم و حالا که رئیس محترم مجلس، قانونی نبودن مصوبه دولت برای حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی را رسما و علنا به رئیس جمهور محترم، ابلاغ کرده اند، بهترین زمان برای اصلاح آن مصوبه، همین امروز است. همین امروز یکشنبه که به روز تکریمِ بازنشستگان پیوند می خورد. جمعه، البته یک خبر خوش از زبان نایب رئیس محترم کمیسیون اجتماعی، بیان و به فوریت در خبرگزاری ها منتشر شد که ” معاون اول رئیس‌جمهور با اصلاح مصوبه دولت، افزایش حقوق ۳۸ درصدی به اضافه ۵۱۵ هزار تومان بازنشستگان تأمین اجتماعی به جز حداقل‌بگیران را ابلاغ کرد.” اما هنوز ساعتی نگذشته بود که جناب اسماعیلی، خبر خود را تکذیب کرد.
یعنی “هنوز” خبری نیست! امیدواریم برای اصلاح، وفق قانون و پیشنهاد می کنیم آقای رئیس جمهور، امروز را فرصتی سعید بداند و در جلسه امروز هیئت دولت، اصلاح مصوبه را ناظر به مصوبه شورای عالی کار و سازمان تامین اجتماعی، اعلام و ابلاغ کند. این می تواند بهترین هدیه باشد برای این گروه از جامعه که دین خود را در ساختن کشور ادا کرده و همچنان پای انجام تکلیف ملی و انقلابی خود برای پیشرفت ایران عزیز هستند. قطعا خانواده بزرگ و ۱۴ میلیونیِ بازنشستگان تامین اجتماعی این اقدام را قدر خواهند دانست. حال شان خوش خواهد شد و برای بهتر شدن حال دیگران هم خواهند کوشید. بدانیم که تکریم بازنشستگان، فقط تعظیم در برابر تلاشگران دیروز نیست بلکه تکریم و بزرگداشت خود تلاش است. فرهنگی که چون نهادینه شود همه ناممکن ها را به امکانی در دسترس تبدیل خواهد کرد. چنین باد، ان شاالله
