نویسنده: محمدعلی تدینی راد
صبح مشهد– آرزوهایی که داریم ما را به هدف نزدیک می کنند و باعث می‌شوند کار و زحمت بیشتر( تلاش )کنیم. اگر فقط به آرزوهای مان فکر کنیم شاید مسیرمان را گم کنیم.
ما امروز زندگی داریم که از زمان قبل( گذشته )سرچشمه می گیرد.
پس نمی توانیم گذشته را از یاد ببریم، اگر چه نباید در گذشته بمانیم .
ما در این زمان (زمان حال) زندگی می کنیم وهرچه امروز داریم نتیجه کارها و تلاشی است که در گذشته انجام داده ایم.
ممکن است خیلی چیزها که دوست داریم و آرزوی مان بوده را امروز نداشته باشیم .
حالا باید بنشینیم غصه (حسرت) بخوریم که چرا امروز فلان چیز و فلان مقدار ثروت و دارایی نداریم؟
این درست نیست اگر در گذشته گیر کنیم نمی توانیم راحت باشیم و برای آینده مان فکر درستی بکنیم .
اما یک حرف مهم (نکته مهم) وجود دارد و آن اینکه درست است که نباید در گذشته بمانیم ولی اگر گذشته را فراموش کنیم و یادمان برود چه کسی بودیم و چه داشتیم و چه نداشتیم فراموشکار( غفلت زده) خواهیم شد .
همه ما در گذشته تلاش و کارهایی کرده‌ایم برای داشتن خیلی چیزها که آرزوی مان بوده و همان چیزها الان شاید برای ما بی ارزش شده باشند.
پس فهمیدن معنی نداشتن در گذشته و داشتن آن چیزها در امروز خیلی مهم است.
اگر به این فهم رسیدیم برای کسانی که اول راه هستند و آرزوهای زیادی دارنداحترام بیشتری قائل می شویم.
یک آدمی که امروز ماشین مدل بالا دارد یک روز آن ماشین را نداشته و برای خرید آن( ماشین) زحمت کشیده پس نباید فراموش کند چه بوده و چه شده است و برای آن که(فردی که) ندارد هم ارزش قائل شود.
یا اگر رئیس و مدیر شده است از روز رئیس نبوده و باید بداند گذشته چه بوده و به کجا رسیده است.
فراموش نکردن گذشته ها که هر چه هم سخت بوده اند امروز قشنگ هستند برای یک جوان وزن و مرد هم در زندگی اش خیلی مهم است تا بداند در گذشته بچه (کودک) بوده و پدر و مادر چه زحمت هایی برای بزرگ کردنش کشیده اند.
اگر گذشته را یادمان نرود می‌توانیم به آرزوهای بیشتری برسیم و آرزوهای دیگران را هم برآورده کنیم . یعنی بفهمیم که از کجا به کجا و برای چه به اینجا رسیده ایم و باید به کجا برسیم.
این یادداشت از دلنوشته های مرحوم محمدعلی تدینی راد پس از درگذشت او در شهریور ۱۴۰۰ برداشت شده است.
