نویسنده: محمدعلی تدینی راد
صبح مشهد- یکی از سفارش ها و توصیه های مرحوم پدرم ،حاج شیخ غلامرضا در منبرش این بود که مراقب باشید هرچه کشت کنید همان را درو خواهید کرد.
معنی این حرف او (توصیه) در تمام (این) سال ها ،هرچه از عمرم می گذرد بیشتر برایم روشن می شود. سرنوشت و عاقبت کار آن هایی که خوب بودند و عاقبت بخیر شدند و سرنوشت آنهایی که خطا و اشتباه کردند و خیری از زندگی ندیدند.
ما یک درس بزرگ از همین «مطالعه سرنوشت دیگران» می توانیم بگیریم.
وقتی کلاه خود را قاضی می کنیم می بینیم اگر در حق کسی خوبی کرده باشیم در واقع به خودمان خوبی کرده ایم. اگر هم بدی کرده باشیم در حق خودمان (بدی) کرده ایم چرا که نتیجه کارها به خودمان برمی گردد. خدا بیامرزد مادرم را ، بچه که بودم یعنی فکر می کنم ده دوازده سال داشتم که با او به مشهد آمدم.
یادم هست در خیابان گم شدیم. مادرم آدرس خانه فامیل مان را گم کرده بود . با آن که آن موقع مشهد مثل الان بزرگ و شلوغ نبود ما آدرس را پیدا نکردیم. نزدیک شب بود . یک زن و مرد ما را دیدند و فهمیدند گم شده ایم. آنها مارا به خانه خودشان بردند و با محبت از ما پذیرایی کردند. روز بعد هم به سر جاده آمدیم و بدون آن که خانه فامیل مان برویم برگشتیم.
من آن موقع با این که سن و سالی نداشتم معنی حرف پدرم و این که خوبی کردن (کار خیر و نیکو) چقدر با ارزش است را کامل فهمیدم.
مادرم تا وقتی زنده بود همیشه از خوبی آن زن و شوهر با خدا یاد می کرد و برای سلامتی شان و آمرزش اموات شان دعا می فرستاد(می خواند).
آن زن و شوهر در واقع به خودشان خوبی کردند و من هم هرموقع ،هنوز هم که هنوزه یادم می آید چه خوبی در حق ما کردند دعاگوی شان هستم.
من به بچه هایم همیشه گفته ام ،تو خوب باش و جواب خوبی را با خوبی بیشتر و جواب بدی دیگران را با صبر و چشم پوشی و خوبی بده و همیشه مراقب باش که اندازه خوبی و قدر و ارزش آن را بدانی.
این یادداشت، شهریور ۱۴۰۰پس از درگذشت مرحوم محمدعلی تدینی راد برداشت شده است .
