نویسنده:محمد علی تدینی راد
صبح مشهد- هرکاری که انجام می دهیم، دلیلی دارد ،اگر کار خوبی انجام بدهیم یک دلیل می آوریم و می گوییم این ما هستیم که این کارخوب را کرده ایم.
اگر خدا ناکرده کار بدی انجام بدهیم صد تا دلیل می آ وریم تا بگوییم ما آدم بدی نیستیم و برای کار بد خود دنبال دلیل می گردیم.
یک وقتایی(زمان هایی) هم هست که خودمان نمی دانیم کارمان بد است .
اگر هم کسی به ما بگوید که فلانی ، فلان کار را نباید انجام می دادی یا تقصیر تو بوده ناراحت هم می شویم .
کسی که قبول کند اشتباه کارهایش چه بوده شجاع است. خدا بیامرزد مادرم را . همیشه می کفت اگر خواستی سنگی بزنی (پرتاب کنی) ببین به کجا می خواهی سنگ بزنی و اگر هم سنگی زدی آن قدر شجاع باش که بگویی من این کار را کرده ام و لارم شد بگو ببخشید اشتباه کرده ام.
متاسفانه باید بگویم به نظر من تعداد کارهای بدی که می کنیم کم نیستند و خیلی وقتا (زمان ها) پشیمان می شویم که چرا (چنین کاری کرده ایم). ولی شاید هم نمی دانیم کارمان بد است یا نمی خواهیم گردن بگیریم (بپذیریم) کارمان بد بوده یا هم به آن فکر نکرده ایم که چرا کار بدی از ما سرزده و به همین خاطر اوضاع زندگی مان خراب می شود.
در بعضی از مغازه ها می نویسند اینجا دوربین مدار بسته دارد. اگر درست فکر کنیم اگر درست فکر کنیم یک دوربین هم هست که خدا ما را می بیند .اما اگر یک دوربین وجدان داشته باشیم وقتی ناراحت می شویم و کار اشتباهی می کنیم از ما فیلمی بگیرد بعد ما بنشینیم و نگاه کنیم می بینیم کجای کارمان ایراد دارد و چه قدر کارمان اشتباه و غلط بوده (است).
اگر در یک دعوا وجرو بحث دوربینی باشد که ما را بگیرد ( تصویرمان را ضبط کند) همین جوری می شود بعد که نگاه کنیم و خودمان را ببینیم حتمن از خجالت آب می شویم.
باید خیلی مراقب باشیم تا خجالت زده خودمان وخجالت زده دیگران و سرافکنده در پیش(پیشگاه) خدا نشیم(نشویم).
این یادداشت از مرحوم محمد علی تدینی راد در شهریور ۱۴۰۰پس از درگذشت او برداشت شده است.
