نویسنده : مهدی حسن زاده
صبح مشهد– حدود ۲ ماه است که موضوع جایگزینی یارانه نقدی به جای اعطای ارز ۴۲۰۰ مطرح است. تردیدی نیست که هر گونه تغییر در نظام یارانه ای و نقدی سازی یارانه پنهان چه در بخش انرژی و چه در بخش ارزی، شوک قیمتی موقتی را به دنبال دارد و در نتیجه نمی توان تبعات تورمی این طرح را نادیده گرفت. هرچند در نهایت منافع این طرح در توزیع یارانه نقدی به نیازمندان و حذف رانت بسیار بزرگی که به واردکنندگان می دهد و به نتیجه نمی رسد، قابل کتمان نیست و از این رو تبدیل ارز ۴۲۰۰ به یارانه نقدی یا یارانه کالایی، مورد اجماع طیف وسیعی از اقتصاددانان است.
در چنین شرایطی خبر اجرای آزمایشی طرح اختصاص سهمیه بنزین به هر فرد به جای هر خودرو نیز مطرح شد. خبری که نشان می داد به زودی قرار است در دو جزیره کیش و قشم به جای اعطای سهمیه ماهانه ۶۰ لیتری بنزین ۱۵۰۰ تومانی، سهمیه ای معادل ۱۵ تا ۲۰ لیتر بنزین به ازای هر فرد اختصاص یابد. سهمیه ای که برای افراد فاقد خودرو قابل تبدیل به یارانه نقدی باشد. این طرح که سال هاست در محافل کارشناسی مطرح است و حتی سال ۹۸ یکی از گزینه های روی میز دولت قبل بود، طرحی است که ابعاد آن را باید به دقت بررسی کرد. این طرح نیمی از جامعه را که فاقد خودروست و بخش عمده آن ها افراد کم درآمد هستند از یارانه بنزین بهره مند می کند.
اگر چه نکته مهم در این طرح مانند طرح سال ۹۸ این است که بخشی از اقشار ضعیفی که از خودرو استفاده کاری می کنند و در قالب خودروی عمومی و تاکسی نمی‌گنجند، در چنین طرح هایی دچار مشکل می شوند و نارضایتی همین اقشار موجب بروز مسائلی نظیر آبان ۹۸ می شود.در این میان ،توضیحات مقامات دولت نشان می داد که طرح بنزینی مذکور آزمایشی فقط در دو جزیره کیش و قشم انجام می شود و فعلا برنامه ای برای اجرای سراسری آن وجود ندارد. با این حال، همزمانی اجرای آزمایشی این طرح و اجرای قطعی و قریب الوقوع حذف ارز ۴۲۰۰، به منزله اجرای دو جراحی همزمان در اقتصاد است که تبعات اجتماعی به دنبال دارد. اگر چه ممکن است استدلال مسئولان دولتی این باشد که اقدام بنزینی همزمان با ارز ۴۲۰۰ نخواهد بود اما لو رفتن این خبر و کنار هم قرار گرفتن دو جراحی ارزی و بنزینی این نگرانی را ایجاد می کند که آیا تبعات هر دو اقدام را همزمان می توان مدیریت کرد؟
واضح است که روزی بالاخره باید پرونده ارز ۴۲۰۰ را بست. همچنین موضوع یارانه بنزین را باید در مهلت زمانی مشخصی سامان دهی کرد اما نگه داشتن جامعه در برزخ اجرای این دو طرح و طولانی شدن مدت زمان تصمیم گیری برای اجرای طرح و همچنین برخی مواضع متفاوت متولیان دولتی نشان می دهد که نمی توان به اجرای همزمان یا با فاصله زمانی کم در این دو طرح دلخوش بود. لذا اعلام قطعی توقف اجرای یکی از این دو طرح و تمرکز بر طرح دیگر و اجرای هر چه سریع تر آن همراه با موضع یکسان و شفاف دولت درباره اجرای طرح و همراه کردن هرچه بیشتر مردم با این اقدامات اصلاحی و اقدامات رسانه ای اثرگذارتر در این زمینه ضروری است و گر نه با یک دست نمی توان این دو هندوانه سنگین را برداشت.
منبع: روزنامه خراسان
