توجه زوج ها به یک سری توصیه‌ها باعث رشد و پیشرفت خودشان و دیگر اعضای خانواده می‌شود، آیا با این موارد آشنا هستید؟
نویسنده : فریبا البرز | کارشناس ارشد مشاوره خانواده
صبح مشهد– ازدواج‌کردن به خودی خود باعث پیشرفت نمی‌شود. اگر خواهان رشد در ازدواج هستید باید به عنوان زن یا شوهر، یک سری وظایف را انجام دهید. در واقع نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود. در مطلب امروز به ۶ وظیفه زوج ها که رعایت آن برای رشد و پیشرفت خودشان و دیگر اعضای خانواده ضروری است، اشاره خواهد شد.
تحکیم استقلال
تحکیم استقلال و ایجاد ارتباطات جدید با خانواده اصلی خود، اولین وظیفه مهم زوج ها برای پیشرفت است. این تکلیف ،شرط لازم برای همراه شدن زوج هابا یکدیگر در مسیر زندگی است که از طریق این کار، زن و شوهر از خانواده اصلی جدا می‌شوند و در عین حال این توانایی را دارند که ارتباط سالمی به شکلی جدید با آن‌ها برقرار کنند. جدا شدن از خانواده به معنی پشت کردن به آن‌ها نیست بلکه به معنی تغییر در شیوه و میزان ارتباط با آن‌هاست. زوج ها باید بتوانند رفتارهایی را در پیش بگیرند که به خانواده قبلی صدمه وارد نکنند. همچنین باید یاد بگیرند که بدون نادیده گرفتن همسر با خانواده اصلی ارتباط داشته باشند.
فراموش کردن رفتارهای خودمحورانه
ازدواج شامل ایجاد رابطه‌ای دونفره است که در آن واژه ما معنی پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، اصطلاح من از حالت انفرادی که بیشتر خودمحورانه بوده تغییر شکل پیدا می کند و در حقیقت من به عنوان بخشی از ما تلقی می‌شود. زمانی که فرد علایق شخصی خود را که کاملا خودمحورانه بوده رها می‌کند و به عوض رفاه و آسایش را در رابطه زوجی دنبال می‌کند، دوستی و صمیمیت و عشق در زندگی مشترکش شکوفا می‌شود. در این حالت زوج‌ها علایق فردی را در درون رابطه زن و شوهری جست‌و‌جو می کنند. البته در این بین، قطعا فراز و نشیب‌هایی وجود دارد.
ایجاد هویت زناشویی
هویت زناشویی به فراوانی و کیفیت ابراز احساسات در رابطه بین زن و شوهر اطلاق می شود. این وظیفه نوعی پیوند و نزدیکی احساسی را در زوج ایجاد می‌کند و مستلزم تعهد زوج در برابر یکدیگر است. برخلاف تصور رایج، این مورد هم وظیفه زن و شوهرهاست و باید به کیفیت آن برای افزایش صمیمیت توجه کنند.
ایجاد محیط پرورش دهنده
شکل‌دادن ازدواج به عنوان یک حوزه اطمینان‌بخش و پرورش‌دهنده مهم است. رابطه زوجی موقعیتی را فراهم می‌کند که در آن شکست‌ها ،تلاش‌ها و شرایط زن و شوهر در یک جو حمایتی مد نظر قرار می گیرد. رابطه زوجی می‌تواند برای زن و شوهر التیام‌دهنده و آرامش‌بخش باشد. هر عضو باید در لحظه وقوع استرس به راحتی به همسرش دسترسی داشته باشد. این تکلیف اهمیت زیادی دارد به این دلیل که افرادی که احساس می‌کنند نیاز به مراقبت و پرورش آن‌ها در رابطه زوجی برآورده نمی‌شود متاسفانه ممکن است به روابط خارج از ازدواج گرایش پیدا کنند. گاهی ممکن است این افراد وقت خود را برای کار یا دوستان یا فعالیت‌های مهمی صرف کنند که همسرشان حضور ندارد.
والد خوب بودن
زمانی که زوج ها تصمیم می‌گیرند بچه‌دار شوند باید فضای رابطه را برای پرورش فرزند آماده کنند. این فضا باید به گونه‌ای در زوج هاآمادگی ایجاد کند که بتوانند ضمن پرورش فرزند از ایجاد لطمه به رابطه خود جلوگیری کنند. در این شرایط انعطاف‌پذیری نقش زوج‌ها ضروری است زیرا با به دنیا آمدن فرزند، رابطه زوج ها شکل جدیدی به خود می گیرد. زوج‌هایی که قبلا ازدواج کرده اند ممکن است از ازدواج قبلی خود فرزند یا فرزندانی داشته باشند در این شرایط لازم است زن و شوهر بتوانند نقش ناپدری نامادری و همسر و والد داشته باشند.
جلوگیری از تکراری شدن
رابطه زوجی را می‌توان به نهالی تشبیه کرد که اگر مراقبت نشود پژمرده می‌شود. یک ازدواج خوب احساس تکراری بودن را در زوج ایجاد نمی‌کند. تجربه های لذت‌بخش زوج ها در کنار هم بخشی از خاطره‌های مشترکی را تشکیل می دهد که در شرایط سخت کمک‌شان می کند سرزنده و شاداب بمانند و احساس خمودگی را در رابطه از بین میبرد. با گذشت مدتی از ازدواج، زوج‌ها واقعیات زندگی را بیشتر درک می‌کنند و شیوه‌های ابراز محبت آن‌ها نسبت به اوایل زندگی تغییر می کند و واقع بینانه‌ترمی شود. لازم است زوج ها هر چند وقت یک بار عواملی که آن‌ها را به هم علاقه‌مند کرده به خاطر بیاورند و به آن به عنوان حالت‌های مخصوص و منحصر به فرد نگاه کنند. در عین حال زوج ها باید بپذیرند که حالت‌های اولیه غیرواقع‌بینانه بوده و لازمه ازدواج موفق تطابق آن ایده‌آل‌ها با واقعیت‌های زندگی نیست.
این چند رفتار آسیب‌زا را مرتکب نشوید
همان‌طور که لازم است کارهایی را برای رشد خانواده یاد بگیریم، خوب است رفتارهایی را که باعث تضعیف نظام خانواده می‌شود هم بدانیم تا همواره دقت کنیم در خانواده این موارد اتفاق نیفتد: بد صحبت کردن زوج ها، سوء ظن بی‌مورد، کاهش ارتباط کلامی، بی توجهی به نیازهای زناشویی، مدیریت نکردن دخالت‌های دیگران در زندگی شما، توجه نداشتن به خواسته‌های همسر، تکبر و خود محوری، سخت‌گیری یا سهل‌گیری بی‌جا.
