آیت‌ا… علم‌الهدی در چهل و یکمین هفته برگزار نشدن نماز جمعه در مشهد، نکاتی را درباره مشکلات معیشتی و اقتصادی کشور و علت به وجود آمدن این مشکلات در قالب «خطبه مجازی» جمعه بیست و یکم آذر در حرم امام رضا (ع) مطرح کرد.
به گزارش صبح مشهد به نقل از Alamolhoda.com، اهم موارد مطرح شده را در ادامه می خوانید:
* افرادی که تا امروز در کارگزاری نظام ما بودند، سرمایه‌های برکات و کارآمدی این نظام هستند؛ امروز مشکل ما این است که از یک طرف ما در جریان عمر چهل و دو سه ساله انقلاب اسلامی، تعالیات، تکاملات و پیشرفت‌هایی را مشاهده می‌کنیم که نظام ما را در کارآمدی، سرآمد همه نظام‌های مدیریتی در جوامع دنیا نشان می‌دهد اما از آن طرف با دردها و آلامی در جامعه خودمان در مسائل مختلف زندگی و معیشتی مقابل هستیم که یک ناکارآمدی را برای نظام کارآمد ما به تصویر می‌کشد و چرا این طور است؟ امروز نگاه کنید در عرصه‌های رشد علمی، در عرصه‌های صنایع دفاعی هوا و فضا، نانو، امنیت ملی و موقعیت‌های گوناگون، پیشرفت‌های عظیم علمی و بعضی حرکت‌های مدیریتی را در حوزه بهداشت، درمان و علوم ژنتیکی، مشاهده می‌کنیم. با همه این‌که در طول تاریخ چهل و چند ساله دنیا به سر ما ریخته بود و دنیا ما را تحریم کرده بود و همه دنیا با ما مبارزه کرد، این همه پیشرفت کردیم یعنی هر کشوری که محرومیت‌های چهل و چند ساله کشور ما را داشت، هر مردمی که این چهل و چند سال مورد تهاجم استکبار جهانی آن هم تهاجم بی‌رحمانه و بی‌نظیر که از صدها کشتار و قتل عام قرون وسطایی بدتر است، از اول با چنین قضیه‌ای روبه رو بودیم و از این طرف در پیشرفت صنایع هوا و فضا، دنیا متعجب و متحیر ماست، دنیایی که به ما در دوران هشت سال دفاع مقدس، سیم‌خاردار نمی‌داد، امروز از موشک‌های ما می‌ترسد، قدرت منطقه‌ای ما به جایی رسیده است که در این منطقه بر خلاف آنی که ما تصمیم بگیریم و بر خلاف آن چه ما بخواهیم، قوی‌ترین قدرت استکباری غربی اروپا و آمریکا، قدرت دخالت و نقش آفرینی ندارند، این هم قدرت منطقه‌ای ما، می‌شود بگوییم این نظام، نظامی ناکارآمد است؟ نظامی که در بدنه کارگزاری اش افرادی مثل مرحوم آیت ا… یزدی دارد و در آن طرف در عرصه اقتدار منطقه ای، پیشرفت صنایع، پیشرفت علم و تأمین امنیت ملی با همه تهاجمات دشمن در این شرایط قرار گرفته است، این نظام را می شود گفت نظام ناکارآمد؟ مسلم نظام کارآمد است اما از آن طرف دردها و آلامی داریم که واقعا در جامعه امروز ما، عواطف ما را جریحه دار می کند ،آلامی که جامعه ما مخصوصا قشر آسیب پذیر با آن روبه روست.
* ببینید گرانی‌های «ساعت‌افزون» با زندگی مردم چه می‌کند؟ این لاابالی‌گری های فرهنگی که متأسفانه امروز در جامعه‌مان مشاهده می‌کنیم، این نابسامانی‌های فضای مجازی که نسل جوان و نوجوان ما را به قربانگاه بی‌بندوباری و انحراف میبرد، این فشار سرسخت معیشتی که عزیزان ما را در اقشار آسیب‌پذیر با ده‌ها مشکل در زندگی روبه رو می‌کند، این جریان گرانی سرسام‌آور نه روز افزون بلکه ساعت‌افزون با زندگی این مردم چه می‌کند؟ این گرانی، این فشار معیشتی، این بی بندوباری فرهنگی و نابسامانی فضای مجازی که جامعه ما را به نقطه درد و آلام جانکاهی رسانده است، در برابر اقتدار منطقه ای، رشد صنایع دفاعی و رشد بالای تأمین امنیت ملی در برابر همه تهاجمات و توطئه ها، این دو را کنار هم بگذاریم، از یک طرف آن پیشرفت ها نشان کارآمدی نظام است و از طرف دیگر، این دردها و فشارهای معیشتی، نشان ناکارآمدی نظام است، نظام ما کارآمد است یا ناکارآمد؟
* نظام ما نظام کارآمدی است چون نظام الهی است، نظام ولایی است اما آن کارآمدی معلول چیست، این ناکارآمدی معلول چیست؟ آن کارآمدی معلول تدبیر مقام ولایت است، معلول مدیریت‌های جهادی است، معلول نگاه به درون و داشتن‌های داخلی است، معلول اتکای به استعدادها و توانمندی نیروی جوان و نیروی علمی و فکری داخلی است. اما این پریشانی‌ها، غم‌ها، مصیبت‌ها، نداشتن‌ها و مضیقه‌های معیشتی که برای ما به وجود آمده و اقشار ما را مستأصل کرده، معلول مدیریت‌های اشرافی است، معلول مدیریت‌های رانتی، نگاه به بیرون، غرب‌زدگی و اتکای به استکبار است. آن جایی که مدیران اشرافی آمدند وارد فضای مدیریتی ما شدند و خواستند اشرافی‌گری را مدیریت کنند، یعنی امکانات این مردم و بنیه اقتصادی این کشور در استخدام مسافرت‌های خارجی درآمد، در استخدام اتومبیل‌های آخرین سیستم درآمد، در استخدام کاخ‌نشین‌ها و کاخ‌نشین پروری‌ها درآمد، ما بدبخت شدیم، مستأصل شدیم!
* آن جایی که مدیریت‌های رانتی به وجود آمد، صرفا به‌عنوان وابستگی قوم و خویشی، رفاقتی، باندی و جریانی، عناصر نالایق، ناقابل و بی‌عرضه را در رأس مدیریت قرار دادند، باعث پریشانی ما شد، آن جایی که بنا شد در برنامه‌ریزی کشور و مدیریت نظام‌مان به دروازه‌های غرب چشم بدوزیم و از آنان الگو بگیریم، به لبخند و کاهش غضب آنان دل ببندیم و چشم داشته باشیم، ما را به این استیصال رساند، وضع امروز ما این است، از یک طرف آن اقتدار و پیشرفت و از این طرف نیز این استیصال معیشتی و اقتصادی که به مردم ما دست داده است، آیا مردمی که بزرگترین قدرت استکباری از موشک‌ها و صنایع دفاعی هوا و فضای آن ها می‌لرزد، باید این طور زندگی کنند؟ چرا این طور زندگی کردند؟
* آن جایی که یک آقای سرمایه‌دار می‌آید و می‌گوید بگذارید قیمت خودرو تابع بازار باشد و کسی دخالت نکند، نتیجه‌اش این می‌شود، ما در جنگ اقتصادی هستیم، داریم در اقتصاد با دنیا می‌جنگیم، دنیا دارد ما را نابود می‌کند، ما دنبال چی هستیم؟ دنبال یک عده افراد سرمایه‌دار که سرمایه‌شان را به جای تولید در این مملکت به یک تکه ورق پاره و آهن پاره دارند مبدل می‌کنند، آزاد بگذاریم تا هرطور دلشان می‌خواهد، تورم افسارگسیخته را در کشور به وجود بیاورند، چه توقع بی جایی!
* تا کی مردم باید کفاره آقاشدن پسر و برادر فلانی را بدهند؟! امیدواریم عزیزان ما در نهادهای مختلف مسئولیتی، دولت، مجلس و قوه قضاییه بیایند در مقابل این مدیریت‌های اشرافی رانتی و نگران به دروازه غرب بایستند و این مدیریت‌ها را ساقط کنند و نگذارند ادامه پیدا کند، تا کی باید مردم مالیات و کفاره آقا شدن و رئیس شدن پسر فلانی، برادر فلانی، هم فکر و هم جریان فلانی را بدهند؟ تا کی باید مردم این کفاره را بدهند؟ مردم نان نداشته باشند بخورند به خاطر این که یک عنصر نابکار غیر مدیر، به جای مدیریت جهادی بیاید مدیریت اشرافی را بر این مردم تحمیل کند و بعد هم عزیزان مسئول ما بایستند، نگاه کنند و به روی خودشان نیاورند، این درست است؟!
