آن قدر در گرداب مواد افیونی فرو رفته بودم که خودم هم نمی دانستم چگونه زندگی می کنم. همه چیزم را در قمار بزرگ مواد مخدر باخته بودم اما هنوز تصور می کردم این ماده رنگارنگ تنها پشتیبان من در زندگی است و همچنان به آن تکیه می کردم تا این که ماموران انتظامی خانه ام را پلمب کردند و حلقه های قانون را بر دستانم گره زدند و …
به گزارش صبح مشهد به نقل از خراسان مرد ۴۵ساله که به اتهام راه اندازی پاتوق سیاه و فراهم آوردن زمینه های فساد و خلافکاری دستگیر شده بود، با اشاره به این که جاده زیبای زندگی را فقط به رنگ مواد مخدر می دیدم تا به دره سقوط کردم، درباره سرگذشت خودش به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری شفای مشهد گفت: در خانواده ای با سطح اجتماعی متوسط و در شهرستان قوچان به دنیا آمدم و در همان شهر به تحصیل پرداختم تا این که در یکی از رشته های علوم انسانی وارد دانشگاه شدم و به تحصیلاتم ادامه دادم.
خلاصه در ۲۳سالگی و در حالی که مدرک کارشناسی را گرفته بودم، عازم خدمت سربازی شدم. زمانی که دوره آموزشی را سپری می کردم، با یکی از هم خدمتی هایم رفیق صمیمی شدم. «حجت» پسری با وقار و شوخ طبع بود. رشته دوستی من و او آن قدر درهم تنیده شد که یک گره کور و جدا نشدنی را ایجاد کرد. آن ها ساکن مشهد بودند و زمانی که محل خدمت هر دو نفرمان در یکی از مراکز نظامی مشهد تعیین شد، از خوشحالی جشن گرفتیم چرا که من هم فاصله زیادی را تا قوچان نداشتم. وقتی برای مرخصی پایان دوره آموزشی به مشهد آمدیم، حجت مرا به خانه خودشان دعوت کرد. این گونه بود که برای اولین بار وقتی قدم در منزل صمیمی ترین دوست زندگی ام گذاشتم ناگهان قلبم لرزید چرا که برق چشمان زیبای خواهر حجت مرا در همان حیاط منزل میخکوب کرده بود. احساس کردم سرنوشت من به این خانواده گره خورده است. برای لحظاتی اصلا در این دنیا نبودم و با همه وجودم عشق را احساس کردم. هر روز که سپری می شد من بیشتر شیفته «ترانه» می شدم و به همین دلیل دنبال بهانه ای می گشتم تا با حجت راهی منزل آن ها شوم. دیگر به چیزی جز ترانه فکر نمی کردم. خدمت سربازی را از یاد برده بودم و همه اوقاتم را با حجت می گذراندم. برای آن که دل آن دختر مغرور و دوست داشتنی را به دست آورم، مواظب حرکات و رفتارم بودم و به بهانه های مختلف کادوهایی برای حجت می خریدم که بیشتر آن ها مصرف زنانه داشت. همه تلاشم را کردم تا در دل خانواده حجت جای بگیرم. کم کم با ترانه روابط پنهانی پیداکردم و بالاخره روزی رازم را برای حجت فاش کردم و بدون اطلاع خانواده ام به خواستگاری ترانه رفتم. خانواده او نیز که در این مدت حس «دوست داشتن» نسبت به من پیدا کرده بودند، به ازدواج ما رضایت دادند و من و ترانه ازدواج کردیم.
در روزهای پایانی خدمت سربازی بود که در آزمون استخدامی یکی از ادارات دولتی پذیرفته شدم اما از آن جایی که باید چند سال اول خدمت را در مناطق مرزی غرب کشور می گذراندم، با مخالفت ترانه رو‌به رو شدم و به ناچار قید شغل دولتی را زدم تا دل همسرم را به دست آورم. هنوز زندگی مشترک من و ترانه آغاز نشده بود که برای اولین بار و به پیشنهاد دوست مشترک من و حجت، پای بساط مواد مخدر نشستیم. آن روز من از روی کنجکاوی مواد مخدر را تجربه کردم اما بعد از آن، گاهی در کنار حجت و گاهی تنهایی و به صورت تفریحی شیره و تریاک می کشیدم.
خلاصه خیلی زود آلوده مواد افیونی شدم و طولی نکشید که در گرداب مواد مخدر صنعتی دست و پا زدم و به دامن شیشه و کراک افتادم. ترانه که متوجه اعتیادم شده بود، چند بار من را در مراکز درمانی بستری کرد اما این ترک اعتیاد به یک ماه هم نمی رسید و من دوباره مصرف مواد را از سر می گرفتم. در حالی که بیکار بودم و دو فرزندم روزگار شیرین زبانی خودشان را سپری می کردند، اختلافات بین من و ترانه هم شدت گرفت. او دیگر نمی توانست این زندگی نکبت بار را تحمل و هر بار برای تامین مخارج دو فرزندم دست نیاز به سوی خانواده اش دراز کند. در این شرایط بود که ترانه آخرین تصمیمش را گرفت و دادخواست طلاق داد. برای آن که ترانه سرپرستی دختر و پسرم را به من بسپارد، تصمیم گرفتم آپارتمان ارثیه ای پدرم را به نام او سند بزنم ولی ترانه بدون توجه به این حرف ها دست فرزندانش را گرفت و مرا در حالی ترک کرد که احساس می کردم کسی به جز من نیز در خانه ام زندگی می کند. آن قدر دچار توهم بودم که صدای آن شبح نامرئی را می شنیدم و با او درد دل می کردم. باورم شده بود که با اجنه ارتباط دارم به طوری که نور چشمانم همه رهگذران خیابان را میخکوب می کند و آن ها جذب نور عجیب چشمان من می شوند.
از سوی دیگر، برای تهیه مواد مخدر با افراد خلافکار زیادی معاشرت داشتم به طوری که منزلم پاتوق معتادان و رفت و آمد زنان و مردان غریبه شده بود و من زمانی به خودم آمدم که ماموران انتظامی با دستور قضایی خانه ام را پلمب کردند.
شایان ذکر است، پرونده این مرد ۴۵ساله با صدور دستوری از سوی سرگرد امارلو (رئیس کلانتری شفا) به مراجع قضایی ارسال شد.
ماجرای واقعی با همکاری پلیس پیشگیری خراسان رضوی
