فریاد می زد «مرا اشتباه دستگیر کرده اید! من مسافرکشی هستم که برای یک لقمه نان حلال تلاش می کنم!» اما این فریادها هیچ فایده ای نداشت چرا که مطمئن بودیم زورگیران خشن ساطور به دست را به دام انداخته ایم اما تازه در مقر انتظامی متوجه شدیم که آخرین طعمه زورگیران چگونه از زیر ضربات مهلک ساطور نجات یافته است و …
به گزارش صبح مشهد به نقل از خراسان حدود اسفند سال ۸۹ بود که زورگیری های وحشتناک از رانندگان مسافربر در اطراف چناران آغاز شد. بررسی پرونده ها و اظهارات رانندگان خون آلود در مراکز درمانی نشان می داد که اعضای یک باند خطرناک در حالی که یک زن نیز آن ها را همراهی می کند، خودروی رانندگان مسافرکش را به طور دربستی و با پیشنهاد مبالغ بالا از مشهد به مقصد چناران اجاره می کنند و سپس با کشاندن راننده به جاده های فرعی، او را با ضربات مهلک ساطور و چاقو هدف حمله قرار می دهند.
زورگیران خشن نه تنها خودروی راننده را می ربودند بلکه همه اموالش را می گرفتند و او را با پیکری خون آلود در مناطق خلوت شهر رها می کردند و … خلاصه، شمار این زورگیری ها هر روز افزایش می یافت، به طوری که در طول یک هفته به حدود ۱۰فقره رسید. این ماجرا پلیس آگاهی چناران را که آن زمان ریاست اش به عهده من بود، به تکاپو واداشت به طوری که احساس می کردیم رانندگان قربانی زورگیری های اعضای این باند خطرناک و بی رحم می شوند. به همین دلیل، جلسات تجزیه و تحلیل این پرونده ها با توجه به مکان های جغرافیایی ارتکاب جرم با طرح چند فرضیه پلیسی آغاز شد. نتیجه جلسات کارشناسی این بود که اعضای باند در چناران اقامت دارند و هر روز بعدازظهر برای یافتن طعمه به مشهد می روند و رانندگان مسافرکش را از مناطق میدان آزادی، میدان استقلال و ابتدای قاسم آباد به دام می اندازند. در همین اثنا، حادثه وحشتناک دیگری به پلیس گزارش شد. وقتی به بیمارستان رسیدیم با پیکر خون آلود جوان ۲۰ساله ای روبه رو شدیم که برای تامین هزینه های دانشگاه، مسافرکشی می کرد. او که هدف ضربات وحشتناک ساطور قرار گرفته بود، درباره این حادثه گفت: سه مرد جوان و یک خانم را از مشهد به مقصد چناران سوار پرایدم کردم اما آن ها در نزدیکی چناران مرا به جاده فرعی کشاندند و فقط متوجه شدم که چیزی شبیه ساطور به سرم خورد. سپس در صندوق عقب خودروی خودم به هوش آمدم و شنیدم که یکی از آن ها «محسن» نام دارد و برای خرید مواد مخدر پیاده شدند. با همان سر و وضع خونین صندوق عقب را باز کردم و دیدم سوئیچ روی خودرو است، به آرامی پشت فرمان نشستم و پدال گاز را فشار دادم. آن ها فریادزنان به دنبال خودرو دویدند ولی من از چنگ آن ها گریختم. سپس در حالی که سرگردان بودم، یکی از ماموران پلیس را دیدم و با کمک او به مرکز درمانی انتقال یافتم و … آن روز با اطلاعاتی که جوان مجروح در اختیار ما گذاشت، بلافاصله عملیات در شاخه های مختلف پلیسی آغاز شد. علاوه بر اجرای چندین طرح مهار در مناطق مختلف شهر، با همکاری نیروهای ستاد مبارزه با مواد مخدر، منازل و پاتوق های خرده فروشان سابقه دار شناسایی شد و مورد بررسی های غیرمحسوس قرار گرفت. ماجرا از اهمیت ویژه ای برخوردار بود چرا که جان رانندگان در معرض خطر قرار داشت. به همین دلیل با همه تجهیزات و امکانات و توان علمی وارد عمل شدیم. ردیابی های جغرافیایی وقوع جرایم به محله ای می رسید که دو پاتوق مهم در آن جا وجود داشت. در بازرسی یکی از این منازل تعدادی گوشی تلفن، ساعت، انگشتر و مدارک خودرو کشف شد که یکی از گواهی نامه ها به نام «محسن» بود. با آن که هنگام بازرسی پاتوق که با دستور قضایی انجام گرفت، هیچ کس در آن جا حضور نداشت اما کشف این اموال و به ویژه گواهی نامه ای به نام محسن حکایت از آن داشت که این پاتوق سرنخ اصلی ماجراست چرا که داغ بودن سماور مشخص می کرد پاتوق نشینان به زودی به این محل باز می گردند، بنابراین با پوشش غیرمحسوس آن محل در محاصره پلیس قرار گرفت تا این که حدود ساعت ۲۲ یک پراید با چند سرنشین مقابل همان پاتوق متوقف شد. یکی از سرنشینان با توجه به عکس گواهی نامه، همان محسن بود. در یک لحظه غافلگیرانه همه سرنشینان خودرو به همراه یک زن جوان دستگیر شدند. در این میان، راننده جوان پراید فریاد می زد اشتباه گرفته اید من بی گناهم! بالاخره، بررسی ها نشان داد دستگیر شدگان اعضای باند خطرناک ساطوری هستند و راننده پراید آخرین طعمه آن ها بود اما اعضای باند برای برداشتن مواد مخدر به پاتوق بازگشته بودند که در دام پلیس افتادند و راننده پراید این گونه نجات یافت …
ماجرای واقعی براساس خاطرات
سرهنگ بازنشسته محمدرضا جعفری
