به گزارش صبح مشهد:نصرت‌الله کریمی بازیگر، کارگردان و مجسمه‌ساز ایرانی ۱۲ آذر ۱۳۹۸ در تهران درگذشت .

پیش از انقلاب

نصرت‌الله کریمی زاده ی اول دی‌ ۱۳۰۳ تهران بود. دوره متوسطه را تا سیکل اول در هنرستان صنعتی ایران و آلمان گذراند و دیپلم متوسطه را از هنرستان هنر پیشگی دریافت کرد.او بعد از سه­ سال یعنی از سال ۱۳۱۷ تا ۱۳۲۰ به­­ تحصیل در زمینه هنرهای نمایشی، چهره­ پردازی و طراحی صحنه، در تنها آموزشگاه تئاتر که در تهران وجود داشت، پرداخت.

مهم‌ترین استاد و راهنمای او در آن سال­­ ها، هنرپیشه و کارگردان برجسته تئاتر، عبدالحسین نوشین بود. نوشین همچنان به عنوان بنیان ­گذار تئاتر مدرن ایران مورد احترام است. کریمی از سال ۱۳۱۹ به­ بعد به­ عنوان بازیگر، گریمور و طراح صحنه در تماشاخانه ­­های مختلف تهران به کار پرداخت. او در سال ۱۳۲۳ به گروه­ تئاتر نوشین پیوست و تا سال ۱۳۳۱ همچنان در این گروه عضویت داشت و درنمایشنامه­­‌های مختلف از جمله “دختر شکلات­­ فروش” و “اوژنی گرانده” به ایفای نقش پرداخت. در این سال پس از ازدواج با یکی از بازیگران تئاتر سعدی، به اتفاق او برای تکمیل تحصیلات خود عازم ایتالیا شد و آنجا با وساطت سفیر وقت ایران دستیار سوم ویتوریو دسیکا شد. بعد از آن به جهت آموختن تئاتر عروسکی عازم پراگ( چک و اسلواکی) شد و آنجا بعد از گذراندن دوره پنج ساله رشتهٔ کارگردانی سینما و تلویزیون، یک سال نیز دوره تکنیک فیلم‌های عروسکی را گذراند و با مدرک فوق لیسانس فارغ‌التحصیل شد و بعد از چند سال کار تئاتر و دوبله فیلم‌های خارجی به همراه حسین سرشار و فهیمه راستکار، در اردیبهشت ۱۳۴۳ به ایران مراجعت کرد و در همان سال به دعوت وزارت فرهنگ و هنر مسئولیت کارگاه نقاشی متحرک را به عهده گرفت .

در آنجا فیلم‌های زیادی را با تکنیک‌های انیمیشن و عروسکی ساخت که در آرشیو وزارت ارشاد موجود هستند و عبارتند از: دل موش پوست پلنگ، شکار ماه، باباکرم، تعصب، سلسله مراتب، خروس بی محل، آدم شاخ درمیاره، پیدایش آتش، آقای شاکی. از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ نیز با ساخت سریال در تلویزیون مشغول به کار بود و بعد به ساخت فیلم سینمائی روی آورد و با فیلم‌های درشکه چی و محلل وارد عرصه ی  سینمای ایران شد.

عمده ی  شهرت وی به‌دلیل بازی در سریال دایی‌جان ناپلئون در نقش «آقاجان» و نیز آثار سینمایی است که با سه عنوان نویسنده، کارگردان و بازیگر در آن‌ها حضور داشته‌است.

پس از انقلاب 

وی پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) (عمدتاً به دلیل فیلم محلل) از کار و تدریس در عرصه ی سینما منع شد و با این حال تمام این سال‌ها را در ایران ماند. وی قبل از انقلاب، ۶۰ مجسمه ساخته‌بود، ولی بعد از انقلاب که فرصت بیشتری داشت، ۵۰۰ مجسمه و صورتک ساخت و ده نمایشگاه برای آن‌ها برگزار کرد.

در اواخر عمر به ساخت آگهی‌های فرهنگی برای تلویزیون پرداخت که فیلم‌های یک‌دقیقه‌ای برای مبارزه با آلودگی هوا، صرفه‌جویی در مصرف آب و تنظیم خانواده از جمله این کارها هستند.

وی در کنار این فعالیت‌ها به پرورش کاکتوس، به‌صورت تجاری، پرداخت. او همچنین فیلم‌نامه برخی از آثار قبلی‌اش مانند درشکه‌چی را منتشر نمود. مراسم تجلیل از وی در سال ۱۳۸۶ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.