با پیشرفت فناوری و افزایش نقش ارتباطات دیجیتال در کسب و کار، نقش فناوری اطلاعات در توسعه کشورها اهمیت بیشتری یافت. در چنین فضایی به نظر می‌رسد هوشمندسازی شهرها و ارائه خدمات دیجیتال برگ برنده‌ای برای کشورها در دستیابی به توسعه و اقتصاد پایدار تبدیل شده است.
با پیشرفت فناوری و افزایش نقش ارتباطات دیجیتال در کسب و کار، نقش فناوری اطلاعات در توسعه کشورها اهمیت بیشتری یافت. در چنین فضایی به نظر می‌رسد هوشمندسازی شهرها و ارائه خدمات دیجیتال برگ برنده‌ای برای کشورها در دستیابی به توسعه و اقتصاد پایدار تبدیل شده است.
به گزارش صبح مشهد، از آغاز هزاره سوم تاکنون شاهد همگرایی فناوری های نانو، زیست فناوری، اطلاعات و ارتباطات و علوم شناختی در قالب حوزه ای واحد به نام NBIC1 بوده ایم که در جوامع بشری، در صنعت و به ویژه در حوزه مدیریت شهری و هوشمند سازی شهرهای از پیش موجود مانند تهران و نیویورک یا طراحی هوشمند شهرهای نوپدید تأثیرگذار بوده است.
اکنون شهر هوشمند به شهری گفته می شود که دارای مؤلفه های هوشمند شامل اقتصاد هوشمند، ترابری هوشمند، محیط زیست هوشمند، شهروندان هوشمند، سبک زندگی هوشمند و مدیریت اداری هوشمند است.ازجمله شناخته شده ترین شهرها، به بوسان و سونگدو (کره جنوبی)، وین (اتریش)، نیویورک (ایالات متحده)، توکیو (ژاپن)، سیدنی (استرالیا)، فرانکفورت (آلمان)، لندن (انگلستان)، بارسلونا (اسپانیا)، آمستردام (هلند)،کوپنهاگن (دانمارک) و میلان (ایتالیا) می توان اشاره کرد.
درایران نیز طبق آخرین تصمیمات اتخاذ شده در وزارت کشور، هوشمند سازی حداقل پنج شهر ارومیه، اصفهان، تبریز، مشهد و تهران هدفگذاری شده است.با در نظر داشتن سیاست های کلی توسعه کشور، برنامه ریزی آینده نگر و فراکنشی برای تحقق شهرهای هوشمند باید با رویکرد الگوی ایرانی/ اسلامی و اقتصاد مقاومتی تدوین شود.
حرکت بدین سمت وسو، به تدوین چارچوب هایی برای اداره شهر هوشمند و پر کردن خلأهای حقوقی در حوزه های قانون گذاری و مقررات گذاری، سرمایه گذاری و دسترسی آسان و مطمئن به سرمایه، دسترسی به تحقیق و توسعه و فناوری پیشرفته، ظرفیت سازی کارآفرینان، تنظیم محیط کسب وکار در شرایط جدید بازار و فرهنگ سازی برای زیستن در سازگاری جدید شهر هوشمند نیاز دارد.
عناوین برخی از این قوانین و مقررات در حوزه های مختلف عبارتند از: صیانت از حریم خصوصی افراد و اشخاص حقیقی و حقوقی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، مشارکت مردمی/ عمومی/ خصوصی، تدوین و اجرای طرح مهندسی فرهنگی شهر هوشمند و تهیه پیوست فرهنگی برای آن، زنده و نمایان نگه داشتن تعالی و برجسته کردن نقش آن به عنوان معیار اساسی در تمام سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های شهر هوشمند، اشاعه قانون گرایی، ترویج انضباط اجتماعی، تقویت وجدان همکاری و مشارکت، خودباوری، ترغیب به داشتن روحیه کار جمعی، ابتکار عمل خودجوش درست کاری و قناعت، تشویق به پرهیز از اسراف و اهتمام به ارتقای کیفیت تولید استفاده بهینه از همگرایی حوزه های نانو زیست فناوری، اطلاعات و ارتباطات و علوم شناختی برای تحقق اهداف فرهنگی نظام و ایجاد درک مشترک از چشم انداز بیست ساله و تقویت باور و عزم ملی برای تحقق آنکه همه اینها ازجمله بایدهای قانونی، حقوقی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی در شهر هوشمند هستند.
از سوی دیگر شهرها برپایه سامانه های طبیعی و انسان ساخته، زیرساخت ها، شبکه ها و محیط ها بنا شده اند.مؤلفه های بوم سازگان زنده شهر را می توان به حوزه شامل شهروندان، کسب وکارها، ترابری، ارتباطات و آب و انرژی تقسیم کرد. کارآیی و اثربخشی این حوزه ها تعیین کننده موفقیت مدیریت شهری برای نیل به اهداف خود است.
چالش مدیریت شهری، پایدارسازی توسعه شهری در عین محدودیت منابع و درهم تنیدگی چالش های به هم پیوسته با سامانه هایی است که از این چالش ها تأثیر می پذیرند.
ازاین رو در مواجهه با مشکلات شهری انتخاب مهمترین سامانه از بین سامانه های مذکور برای تخصیص منابع کمیاب، تمرکز بیشتر و پیش بینی تأثیر هریک از سامانه ها بر دیگری ضروری می نماید.
سلام.واقعا وبسایت خوبی دارید