مشهد؛ از پایتخت معنوی ایران تا پایتخت فرهنگی جهان اسلام

نویسنده: سید محمد محمدی

مشهد الرضا(ع) کلان شهری در شمال شرقی ایران و مرکز استان خراسان رضوی است.این شهر به واسطه وجود حرم هشتمین امام شیعیان، علی بن موسی الرضا (ع) و جمعیتی حدود ۳ میلیون نفر، سالانه پذیرای بیش از ۲۷ میلیون زائر داخلی و دو میلیون زائر خارجی می باشد.
این شهر در یک روز تاریخی یعنی هشتمین روز هشتمین ماه سال هشتاد و هشت با حضور هیات دولت وقت و تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عنوان پایتخت معنوی ایران نامگذاری شد تا با استفاده از ردیف بودجه اختصاصی در نظر گرفته شده برای این نامگذاری گامی اساسی در راه تحقق جایگاه واقعی پایتخت معنوی ایران اسلامی و خدمات دهی به زائران برداشته شود.
مطرح شدن نام پایتخت معنوی ایران برای مشهد یک برند جدید ایجاد کرد، برندی که به تدریج به یک گفتمان تبدیل شد و این گفتمان تا حدودی توانست نگاه ها را به مشهد تغییر دهد و خط مشی به نسبت مشخصی را برای این شهر و آینده آن ترسیم کند.
حال دوباره قرار است مشهد با یک برند دیگر برای یک سال به پایتخت تبدیل شود! البته این بار نه پایتختی در گستره جغرافیای کشورمان، بلکه در سطح جهان اسلام.سال ۲۰۱۷ موعدی است که مشهد در آن یدک کش عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام می شود.
از امروز تا آغاز پایتخت فرهنگی جهان اسلام شدن مشهد، کمتر از پنج ماه باقی مانده است. زمانی بسیار کوتاه برای این امر که شهرمان را به معیارهای پایتخت فرهنگی جهان اسلام آنچنان که آیسسکو اعلام کرده، نزدیک کنیم و در موعد مقرر ارائه دهنده برنامه هایی در شأن شهری به بزرگی مشهد الرضا(ع) باشیم.در همین حال مروری بر طرح ها و اقدامات صورت پذیرفته تاکنون توسط دستگاه ها و ستادهای ذیربط، چشم انداز مطلوبی را به ما نشان نمی دهد. این امر را می توان با توجه به عدم برگزاری اجلاس وزیران فرهنگ کشورهای اسلامی در مشهد ۲۰۱۷ و انتقال آن به کشور آفریقایی و توسعه نیافته سودان و یا عدم تخصیص ردیف بودجه اختصاصی ویژه رویداد مشهد ۲۰۱۷ به راحتی لمس کرد.
آن چه هم به تازگی در هیات دولت یازدهم نسبت به مشهد ۲۰۱۷ گذشت، ادامه سریال (آفتابه لگن هفت دست شام نهار هیچ چی) است زیرا که به رغم تکرار صحبت ها و تاکیدات بر هر چه باشکوه برگزار شدن این رویداد به اصطلاح جهانی، وقتی سخن از تخصیص بودجه به میان آمده و قرار شد گفته ها با چاشنی پول به منصه ظهور برسد، زمزمه کمبود اعتبارات و بی پولی و هزار کار به زمین مانده به گوش رسید.

حذف واژه (عالی) از شورای سیاستگذاری مشهد ۲۰۱۷ ، خود نمودی دیگر از این واقعیت تلخ است چرا که ذیل عنوان شورای عالی، تعهداتی که جنبه ملی و بار مالی تکلیفی دارد نهفته است و دولت برای برون رفت از این موضوع، تصمیم به حذف لفظ عالی گرفت و رسانه ها تازه فهمیدند شورای عالی سیاستگذاری مشهد ۲۰۱۷ به ریاست وزیر ارشاد از ابتدای ایجاد، وجود قانونی و مصوبه دولتی نداشته و حال قرار است شورای سیاستگذاری مشهد ۲۰۱۷ سرفصل امور قرار گیرد و این یعنی یک گام به عقب…
سرانجام اینکه هرچند در حال حاضر مسئولین استان خراسان رضوی و دبیرخانه بیمار مشهد ۲۰۱۷ که سهم مهمی در این ناکامی ها متوجه آن ها می باشد، در حالی در نشست های خبری و گفتگوها سخن از ده ها طرح و برنامه عمرانی و فرهنگی به زبان می آورند که معلوم نیست با این اعتبارات قطره چکانی آیا مشهد به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام می تواند به شایستگی میزبان مهمانان بین المللی خود باشد یا نه! البته نقطه روشن و امیدوار کننده این موضوع، اقدامات شهرداری مشهد و کمیته مدیریت شهری است که انصافا برنامه های مطلوبی را برای بازآرایی سیمای شهری، معرفی مشهد به کشورهای اسلامی طی ۵۲ هفته و ترویج گفتمان ملی توسط رسانه ها و ده ها طرح دیگر در نظر گرفته اند.اقدامی که باعث شده تا این امیدواری ایجاد شود که کمبودهای حاصل از عدم توجه جدی و اثرگذار دولت به رویداد مشهد ۲۰۱۷ توسط نهاد شهرداری مشهد تا حدودی پوشش داده شود…
مدیر مسئول پایگاه خبری صبح مشهد