مبعث؛‌ انقلاب اخلاق و توحید باوری

بعثت نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) در حالی به وقوع پیوست که جامعه عربستان در آن روزگار درگیر جاهلیت،‌ خشونت، قدرت طلبی و تعصب بر جهل و نادانی بود. اما این رویه تنها به اسلام اختصاص نداشت؛ زیرا در دوره‌های مختلف پیامبران الهی یک به یک به رسالت مبعوث شدند تا مردم از گمراهی نجات یابند.بعثت پیامبران دلایل متعددی دارد که یکی از آن‌ها «قاعده لطف» است و خدای متعال برای رعایت مصالح بندگان خود این روند تکامل روحی و معنوی را بنیان نهاده است. بعثت نبی مکرم اسلام حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله) رسالتی متفاوت و ویژه است؛ ایشان در ابتدای رسالت خویش می فرماید:
« اِنِّی بُعِثتُ لِاُتِمِمُ مَکارِمُ الاَخلاق؛‌ من برای کامل کردن مکارم اخلاق برگزیده شده‌ام».
بنابراین می بینیم که نقطه عطف رسالت نبوی توسعه اخلاق و توحیدباوری است؛ زیرا محور رستگاری، شناخت و باور توحیدی و خلق نیک متعالی است.رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) جامعه آن روز عربستان را از خشونت و تباهی نجات داد، هر چند برخی در مسیر گمراهی خویش، آخرین نبی خدا و پیروانش را آزار دادند، اما این پیام و انقلاب الهی به تمام جهانیان عرضه شد و هنوز هم الهام بخش نور و روشنی برای همه آزادگان جهان است. بعثت؛ لطف ویژه خدا به تمام بندگان و مخلوقات است؛ زیرا غرض از آفرینش یا تکلیف، بدون انجام آن از جانب خدا برآورده نمى شود و لطف مقرّب آن است که انجام آن از جانب خداوند سبب تقرب بندگان به اطاعت و دورى آنان از نافرمانى و معصیت پروردگار مى‌شود، بدون آنکه با اصل اختیار و آزادى آنان در تصمیم گیرى منافات داشته باشد. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در جامعه درگیر جاهلیت عربستان، بر آیین الهی ابراهیمی و از دوسالگی تحت پرورش بزرگ‌ترین فرشتگان بودند و در حقیقت از همان دوسالگی تا زمان مبعوث شدن، هر آنچه را که آن ملک به ایشان القا می نمود، اجرا می‌کردند. روح ملکوتی و معصوم رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در آن جامعه درگیر جهل آن چنان رستگار و رهیده از بند تعلقات دنیوی بود که از ایشان به عنوان محمدامین یاد می‌شد. بخش‌های مهمی از زندگی حضرت پیش از دوران بعثت به عبادت پروردگار و خلوت در غار حرا اختصاص داشت و آیین وحدانی آن عزیز بزرگوار؛ یعنی اسلام ناب، پس از رسیدن ایشان به نبوت براحتی در قلوب مردم متعصب آن روزگار جا گرفت؛ زیرا همه می دانستند محمد
(صلی الله علیه و آله) هرگز ناراستی و بی‌صداقتی نداشته و همواره مورد اعتماد بوده است.