نشریه شهرآراء که ابتداء به صورت هفته نامه درساله ۱۳۷۶ با هدف اطلاع رسانی وانعکاس اخبارمدیریت شهری انتشار ورایگان توزیع می شد درسال ۱۳۸۸ این هفته نامه رفته رفته به روزنامه تبدیل گردید.
نویسنده: حسین ابراهیم بای – فعال حوزه رسانه
صبح مشهد– هرنشریه درحوزه اطلاع رسانی مبنای خاص خودش را دارد اما چرا این نشریه متمایز وموفق درحوزه رسانه های مکتوب خود نبود؟ صاحب امتیاز آن شهرداری مشهداما با گذشت چندین دهه از عمرپرفراز ونشیب آن چرا درقدو قواره خراسان و قدس نیست ؟ چرا نتوانسته همچون این دو روزنامه در بین مردم جایگاه واعتباری برای خود بدست آورد؟ چرا این روزنامه با عنایت به پشتوانه عظیم وسابقه دیرینه و مسئولیتی که عهده داراست نتوانسته موجب تقویت وشناخت و جلب اعتماد مردم به خویش گردد.
آیا باتوجه به نام گذاری مشهد به عنوان پایتخت معنوی کشوراگرشهرآرا با سایر نشریات کشوری مورد ارزیابی قرار گیرد توانسته تاثیرگذاری که بعضی ازروزنامه ها درسطح کشور داشته است او فقط درمشهد داشته باشد؟
بهرحال تنها تصویری که ازشهرآراء دراذهان مردم نقش بسته است هاله تاریکی است از کودک کاری که برای امرار معاش نسخه ای ازآن را درتقاطع ها شهرمان با خواهش وتمنا بفروش می رساند. مطمئنا شهرآرا بخشی از رسالت خویش را به فراموش سپرده است. مردمی که با شور و عشق وشعف درپای صندوق های رای حاضر می شوند ومنتخبین خود رابه عنوان شورای شهر مشهد برمی گزینند تنها وسیله انعکاس مطالبات مردم به مدیران شهری جهت محقق نمودن آنهاهمین نشریه است که متاسفانه جای خالی مطالبات و دغدغه های مردم درصفحات این روزنامه مشهود واین امر مغفول مانده است .
اینک که به لطف الهی و استعانت امام رئوف ( علیه السلام )چهره های انقلابی نوبت خدمت گذاری آنان به این مردم شریف ونجیب شده است لازم است با بررسی هرچه بیشتر نقاط ضعف وتبدیل آن به نقاط قوت تاشرایط لازم برای جذب مخاطب وموجبات تعالی این روزنامه وزین فراهم گردد.
با سلام
جناب اقای مهندس حسین ابراهیم بای بهترین هستید به امید موفقیت روز افزون
دوستدار شما مسعود منصوری