نویسنده : محمد حسین ایمانی رئیس انجمن علمی گردشگری ایران
امروزه گردشگری، بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت دنیا به شمار می‌آید و توسعه آن به ویژه در کشورهایی که به دنبال دستیابی به رشد پایدار هستند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و در ایجاد فرصت‌ها ی شغلی و عدالت اجتماعی در تقسیم درآمدهای شهری، نقش فراوانی دارد.
شهر مشهد مقدس هم به عنوان یکی از کلان‌شهرهای مذهبی در خاورمیانه شناخته شده و به دلیل جاذبه‌ها ی مذهبی، تاریخی و فرهنگی سالانه پذیرای میلیون‌ها زائر و گردشگر مذهبی است. ظرفیت زیادی در مشهد به لحاظ بسترهای گردشگری فراهم است که می‌تواند به ایجاد اشتغال و کسب درآمدهای ارزی و ریالی بینجامد اما بهره‌وری ناشی از اقتصاد این بخش، برای شهر و توسعه آن اندک است. این در حالی است که کشورهای بسیاری از صنعت گردشگری دستاوردهای اقتصادی فراوانی کسب می‌کنند.
یکی از مقولاتی که بستر بهره‌مندی حداکثری را فراهم می‌کند، ارتقای زیرساخت‌هایی است که انگیزه ماندگاری زائر و گردشگر را افزون می‌سازد.
متاسفانه در شرایط فعلی گردشگری مذهبی در کشور به صورت یک حرکت خودجوش و بدون مدیریت در جریان است که با چارچوب‌ها ی مدیریت گردشگری تطابق چندانی ندارد. به همین دلیل، تاکنون نتوانسته ایم از دستاوردهای این صنعت به طور صحیحی استفاده کنیم. در واقع تمامی نواقص و کاستی‌ها ی موجود در مدیریت گردشگری به نبود نگاه تخصصی از سوی مسئولان ذی ربط باز می‌گردد، شاهد این مدعا برخورد سنتی با این پدیده است. مدیریت صحیح گردشگری با همکاری دستگاه‌ها ی مربوطه همچون سازمان گردشگری، متولیان حوزه نظارت در کشور و یا مسئولان اماکن مذهبی و … قابل تحقق است.
در ذیل عنوان گردشگری مذهبی تنها با زائری که به نیت کسب نوعی معنویت به مقصدی سفر می‌کند، مواجه نیستیم. بسیاری از گردشگران دنیا مشتاق دیدن اماکن مذهبی به دلیل معماری خاص و جاذبه‌های معنوی آن هستند.
بنابراین نباید به مقوله گردشگری همچون چند دهه گذشته نگاه کرد و باید در مسیر توسعه آن با جریان جهانی همسو شد.
هم اکنون بسیاری از کشورها، برای پرهیز از اتکا به درآمدهای وابسته به منابع طبیعی‌شان، بر حوزه گردشگری سرمایه گذاری کرده اند و سعی در ورود سرمایه به خاک خود دارند. بنابراین باید از تجارب دیگر کشورها در حوزه مدیریت این صنعت استفاده کنیم.
نبود نگاه تخصصی به این حوزه و منصوب کردن مدیران غیرمتخصص یک آفت جدی در نهادهایی است که متولی بخش گردشگری در کشور هستند.
کشور ایران به دلیل بهره‌مندی از تاریخی کهن، تمدنی چندین هزار ساله و نیز حضور پیروان ادیان مختلف، میزبان اماکن مذهبی بسیاری است که در جای‌جای خاک آن قرار گرفته و به نقل از سازمان یونسکو، در بین ۱۰ کشور اول جهان، از نظر حضور آثار تاریخی و فرهنگی قرار دارد. همچنین این سازمان جهانی، ایران را یکی از ۵ کشور برتر دنیا به دلیل تنوع اقلیمی و آب‌وهوایی و اکوتوریسم یا همان طبیعت‌گردی معرفی کرده است.
طبق گزارش‌ها و آمارهای موجود، حدود ۱۰ هزار مکان مذهبی در کشور وجود دارد که می‌تواند نقش بسزایی در جذب گردشگر، ایفا کند.
به همه این‌ها جامعه بزرگ شیعیان جهان اسلام را نیز بیفزایید که یک ظرفیت ارزشمند و غنی است.
اما گام مهم در عرصه توسعه این صنعت، با ورود حرفه‌ای بخش خصوصی به این حوزه میسر خواهد شد. حال اگر زمینه‌ها ی لازم برای ورود این بخش به صنعت گردشگری فراهم شود، یقینا این صنعت درآمدزا خواهد بود. به عبارت دیگر بخش خصوصی باید از حمایت‌ها ی لازم از سوی دولت برخوردار باشد و احساس امنیت اقتصادی کند. با این که دولتمردان در تمامی دوره‌ها درباره این صنعت مواضع خوبی نشان می‌دادند اما متاسفانه در عرصه عمل شاهد اتفاقات دیگری بودیم.
گردشگری می‌تواند محور توسعه باشد اگر تمامی ملزومات و بستر برای صنعت گردشگری فراهم باشد. دور از دسترس نیست که این صنعت بتواند جایگزین مناسبی برای نفت باشد. علاوه بر این، صنعت گردشگری می‌تواند کاراترین نقش را در تحقق اقتصاد مقاومتی ایفا کند، چرا که این صنعت برخلاف دیگر صنایع به منابع خارجی نیاز ندارد. لذا پیشنهاد می‌شود مسئولان مربوطه از الگوهای موفق گردشگری دیگر کشورها استفاده کنند. در پایان باید اذعان کرد که متاسفانه عزم ملی در حوزه صنعت گردشگری اندک است، این عزم تنها در شعار مشهود است نه عمل. بنابراین بایدتمامی دستگاه‌ها خود را در مدیریت گردشگری مسئول بدانند. امید می‌رود دولت دوازدهم به این مهم اهتمام ویژه داشته باشد تا شاهد اتفاقات ویژه‌ای در این حوزه باشیم.
منبع: خراسان رضوی
واقعا خوب بود ،، نت برداری کردم
سایت جالبی دارید لینکتونو برای چندتا از دوستام فرستادم بدردشون میخوره ،، ممنون