نتایج پژوهش جدید نشان داد که داشتن عضلات قوی ممکن است احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد، حتی در افرادی که احتمال ابتلا به این بیماری در آنان از نظر ژنتیکی بیشتر است.
به گزارش صبح مشهد، دانشمندان دانشگاه هنگ‌کنگ دریافتند که احتمال خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع ۲ در افراد با قدرت عضلانی بیشتر به میزان ۴۰ درصد کمتر از افراد با قدرت عضلانی اندک است. این یافته‌ها اهمیت قوی نگه داشتن عضلات را برای محافظت از سلامت برجسته می‌کند.
دیابت نوع ۲، بیماری شایع طولانی‌مدت است که بر نحوه مدیریت قند خون بدن تاثیر می‌گذارد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بدن به خوبی از انسولین استفاده و یا به اندازه کافی انسولین تولید نکند. قند خون بالا به مرور زمان می‌تواند به قلب، رگ‌های خونی، چشم‌ها و کلیه‌ها آسیب برساند.
حدود یک نفر از هر ۱۰ نفر در سراسر جهان به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند. این بیماری تحت تاثیر ژنتیک و سبک زندگی قرار دارد. در حالی که افراد نمی‌توانند ژن‌های خود را تغییر دهند، می‌توانند برای داشتن زندگی سالم‌تر گام‌هایی بردارند و یکی از این گام‌ها می‌تواند ساختن عضلات قوی‌تر باشد.
هدف این گروه پژوهشی درک این مورد بود که آیا قدرت عضلانی می‌تواند به پیشگیری از دیابت، حتی در افراد با خطر ژنتیکی بالای ابتلا به دیابت، کمک کند یا خیر. آنان برای انجام این کار، داده‌های سلامت و ژنتیک ۱۴۱ هزار و ۸۴۸ بزرگسال سفیدپوست بریتانیایی، بخشی از تحقیق طولانی‌مدت بیوبانک (Biobank) بریتانیا را بررسی کردند.
این افراد در زمان شروع تحقیق به دیابت مبتلا نبودند و قدرت عضلانی با استفاده از قدرت گرفتن، روشی ساده برای تخمین تناسب کلی عضلات، اندازه‌گیری شد. خطر ژنتیکی دیابت با استفاده از ۱۳۸ نشانگر ژنی شناخته شده مرتبط با این بیماری، محاسبه شد.
در طول بیش از هفت سال پیگیری، ۴۷۴۳ نفر به دیابت نوع ۲ مبتلا شدند. پژوهشگران پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها دریافتند که افراد با قدرت عضلانی بالا، ۴۴ درصد کمتر از افراد با قدرت عضلانی کم، احتمال ابتلا به دیابت ثبت کردند. این مورد حتی پس از در نظر گرفتن خطر ژنتیکی و سایر عوامل سلامتی نیز صادق بود در نتیجه قوی بودن، صرف نظر از سابقه خانوادگی می‌تواند به محافظت در برابر دیابت کمک کند.
جالب اینجاست که نتایج پژوهش کنونی همچنین نشان داد، افراد با خطر ژنتیکی بالا اما عضلات قوی، نسبت به افراد با خطر ژنتیکی کمتر اما عضلات ضعیف، احتمال کمتری برای ابتلا به دیابت دارند. این نتایج نشان می‌دهد که بهبود قدرت عضلانی می‌تواند تاثیرات خطر ژنتیکی را کاهش دهد.
این اولین بار است که نتایج تحقیقی به وضوح نشان می‌دهد که چگونه قدرت عضلانی و ژنتیک می‌توانند با هم همکاری کنند تا بر خطر ابتلا به دیابت در طول زمان تاثیر بگذارند.
وانگ منگیائو، پژوهشگر ارشد این پژوهش گفت که این نتایج، بینش جدیدی در مورد چگونگی تاثیر قدرت عضلانی بر سلامت متابولیک ارائه می‌دهد.
وی همچنین تاکید کرد که ساختن یا حفظ عضلات قوی برای پیشگیری از دیابت، به ویژه در افراد میانسال یا مسن، مهم است.
رایان آو یونگ، از دیگر دانشمندان پژوهش کنونی خاطرنشان کرد که تحقیقات بزرگی مانند بیوبانک بریتانیا برای نشان دادن چگونگی تعامل سبک زندگی و ژنتیک ارزشمند هستند.
وی همچنین گفت که نتایج پژوهش‌های بیشتری در سایر جمعیت‌ها، مانند آسیای شرقی، مورد نیاز است تا دریابیم آیا نتایج مشابه نیز صادق است یا خیر.
این پژوهش از توصیه‌های بهداشت عمومی مبنی بر اینکه بزرگسالان باید حداقل دو روز در هفته تمرینات تقویت عضلات انجام دهند، پشتیبانی می‌کند. پروفسور یانگون کیم، پژوهشگر ارشد این پژوهش افزود که این امر به ویژه برای افرادی که با افزایش سن در معرض خطر بیشتر دیابت هستند، بسیار مهم است.
به‌طور خلاصه، نتایج این پژوهش بزرگ نشان می‌دهد که عضلات قوی‌تر صرف نظر از ژن‌های فرد با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط هستند. قدرت عضلات را می‌توان با فعالیت‌های ساده‌ای مانند وزنه‌برداری، شنا سوئدی یا استفاده از کش‌های مقاومتی بهبود بخشید.
سایت ساینس گزارش کرد، این یافته‌ها نشان می‌دهد که قوی ماندن فقط به تناسب اندام مربوط نمی‌شود بلکه ابزاری قدرتمند برای محافظت در برابر بیماری‌های جدی نیز محسوب می‌شود.
نتایج این تحقیق در نشریه «بی‌ام‌سی مدیسن» (BMC Medicine) منتشر شده است.
