غلامرضا تدینی راد
خدا بیامرزد ، نرگس خانم که همیشه سماور خانه اش روشن بود، سینی چای را آورد و از میهمان هایش پذیرایی کرد و با خوشحالی گفت:قراره محمدتقی مون بیاد.
با گفتن این جمله کار میهمان ها خیلی سخت شد. آن ها چگونه می توانستند بگویند محمدتقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و سینه اش به شهادت رسیده و امروز پیکرش را آورده اند.
یکی از میهمان ها موهای جوگندمی اش را مرتب کرد، دستی به پیشانی اش کشید و گفت:مادر جان، آقا محمدتقی امروز میان، یعنی اومدن و … .
بغض گلویش را می فشرد؛ از دوست و همرزمش حرف می زد؛ نفس عمیقی کشید و به پدر و مادر پیر تبریک و تسلیت گفت.
قطرات زلال اشک آسمان صورت این پدر و مادر پیر و میهمان ها را سیراب کرد و …
پیکر مطهر شهید محمدتقی فرجی، که از کمیته انقلاب اسلامی شهرستان ورامین به جبهه های حق علیه باطل اعزام شده بود به زادگاهش انتقال یافت و نرگس خانم با شهامت و صلابت و زبان به مهر روزه، پاره تنش را تا بهشت شهیدان بدرقه و امانت با ارزش خدایش را نثار انقلاب اسلامی و مردم کشور و امنیت و اقتدار این مرز و بوم کرد.مرحوم‌حاج محمدعلی، پدر شهید که از اعضای فعال قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ ورامین بود چندی پس از شهادت پسر دچار بیماری شد و با دلتنگی بسیار برای محمدتقی و البته این توصیه به اطرافیان که “شهادت، راه خداست و نصیب هرکسی نمی شود” جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیدار فرزندش شتافت تا مورد شفاعت این لاله سرخ قرار گیرد.
شهید محمدتقی فرجی، پسردایی بزرگ ما بود که برای خانواده، اطرافیان و فامیل و حتی همسایگان و دوستان و همشهریان احترام و محبت زیادی می گذاشت.
برابر آنچه در دفتر خاطراتم ثبت کرده ام نوجوان بودم که در آخرین دیدار ، شهریورماه ۱۳۶۴ هشت ماه قبل از شهادتش هم کلام این شهید عظیم الشان شدم. افتخاری بود برایم و خاطره ای که هیچ وقت از ذهن پاک نمی شود.
می گفت:” همیشه سعی کن درست حرف بزنی، درست زندگی کنی و خوب ببینی چون از همین الان باید مراقب باشی و بدانی بار کج به منزل نمی رسد و اگر هم برسد به مراد دل نمی رسد. شهید والا مقام توصیه دیگرش این بود: عزیزم، به پدر و مادرت احترام بگذار و دست شان را همیشه ببوس”.
شهید” محمدتقی فرجی” روز سیزدهم اردیبهشت ۱۳۶۵، در منطقه فاو عراق به فیض عظیم شهادت نائل و در گلزار شهدای “شهرستان ورامین” به خاک سپرده شد.
