ملت و سفره ای که هر روز خالی تر می شود! 

نویسنده: غلامرضا بنی اسدی

صبح مشهد- کسانی که کمترین نقش را در تورم دارند، ببخشید، کسانی که هیچ نقشی در افزایش تورم ندارند، بیشترین سهم را از نکبت گرانی می برند. سفره شان روز به روز کوچک و کوچکتر می شود. کسانی – اما- که بیشترین نقش را در تورم سرسام آور دارند، نه تنها نکبتِ گرانی، دامن شان را نمی گیرد که برای شان سفره بزرگتر و رنگین تر هم فراهم می کند. جالب است که همین جماعت که با همه چیز کاسبی می کنند، حرف از” شِعبِ ابی طالب” به میان می آورند. این را – اما- نمی گویند که پیامبرِ خدا، صلوات الله علیه و آله، هرچه داشت و اموال حضرت خدیجه(س) را وسط گذاشت تا حداقل ها، حتی اگر یک خرما میان چند نفر باشد، فراهم گردد.

مدعیانِ امروزی اما نه تنها چیزی از دست نمی دهند که به ازای استمرار وضعیتِ” شعب”، میلیارد، میلیارد بر داشته هاشان افزوده می شود. پدر از نان خشک و لنگ های یمنی می گوید، پسران اما در جشن گرگ های والستریت، دست می زنند. پدر از بایستگی تحمل سختی ها می گوید، پسر اما، کشتی هایش دریاها را فتح می کنند.” هکتور” ها و”H” ها احتمالا فکر می کنند شعب ابی طالب، یک جایگاه تفریحی در منطقه نفت خیز عربستان است! واقعا این جماعت از دردِ در جان نشسته مومنان شعب، چیزی فهم می کنند؟ از وضعیت امروز مردم، چیزی می فهمند؟ کار به جایی رسیده که هرکه اتهام سنگین تری دارد، زبانش هم به طلبکاری، درازتر است. اگر بحث ایستادگی است باید گفت نه این جماعت از پُر خوری تاب ایستادن دارند و نه مردم را توانی در پاهای خسته می ماند که بخواهند سرِ پا بایستند. آقایان اگر واقعا به دنبال “ایستادگی” به عنوانِ یک بایستگی ملی و انقلابی هستند، باید همه توان خود را بگذارند، از آنچه اندوخته اند، وسط بگذارند، نگاه کاسبکارانه خود از تحریم و دیگر حوزه ها را برگیرند و همه ظرفیت ها را در خدمت مردم، همه مردم قرار دهند. چه  دارایی و توانگری، عامل ایستادگی است.

به گفته حضرت آیت الله جوادی آملی، ” ملتی اگر بخواهد بایستد باید جیبش پر باشد کیفش پر باشد. ملتی که جیبش خالی است کیفش خالی است ایستاده نیست، این افتاده است. ” با افتادگان هم نمی شود صفِ ایستادگی تشکیل داد. این توده های متراکم تورم و باران اسیدی گرانی هم تدبیر علمی و عملی می خواهد چنان که این مرجع قرآن پژوه تصریح می کنند:” اقتصاد مثل راهپیمایی نیست که سفارش شود و با سفارش حل شود، دستوری نیست، این یک علم است که مدیریت، جامعیت، زمین شناسی و زمان شناسی می‌خواهد.” تعارف بردار هم نیست. با شعر و شعار هم درست نمی شود.

حرف ما در باره ساماندهی خرید و مدیریت مصرف را دیگر اعضای خانواده ما گوش نمی دهند چه رسد به دیگران. شاید حق هم با آنان باشد. می گویند حفظ نکردن سرمایه شخصی خیانت به خود است. وقتی بزرگان به فکر ما و اعتبار پول ملی نیستند ما کوچک ها خودمان باید دودستی کلاه خودمان را بچسبیم تا طوفان تورم، هست و نیست ما را نبرد. نمی دانم چه باید گفت اما خوب می دانم ما که هیچ نقشی در افسار پاره کردن تورم نداریم، بیشترین آسیب را از گرانی می بینیم. خدا فرجی کند ان شاالله!