نویسنده : سید جلال فیاضی
گلبهار یکی از شهرهای اقماری مشهد است. شهرهای اقماری با هدف کاهش رشد حاشیه نشینی در مجاورت کلان شهرها احداث شده است و محل کسب و کار ساکنان شهرهای اقماری عمدتا در کلان شهر مجاور آن هاست. بنابراین یکی از زیرساخت های ضروری شهر های اقماری وجود راه های مواصلاتی و سامانه های حمل و نقل عمومی ایمن ،سریع و ارزان بین این شهرها و کلان شهر مجاور آن هاست .
گلبهار از آغاز احداث از این زیرساخت محروم بوده است و به همین دلیل بسیاری از کسانی که با همین نگرش در این شهر ساکن شده اند پس از مدت کوتاهی عطای شهر اقماری را به لقای آن بخشیده و سکونت در حاشیه شهر مشهد را برگزیده اند بنابراین طی این سال ها همواره شاهد رشد حاشیه شهر مشهد بوده ایم .حتی گفته می‌شود ۳۰ تا۴۰ هزار واحد مسکن مهر در این شهر خالی از سکنه است! و میلیاردها تومان سرمایه‌گذاری انجام شده در این واحدها خاک می خورد.
اهالی گلبهار هنوز از بزرگراه اصلی و پرترافیک و البته غیر ایمن مشهد -شمال برای رفت وآمد به مشهد استفاده می‌کنند و در این رفت وآمدها علاوه بر فشارهای روانی نگرانی از ایمنی سفر، روزانه ساعت‌ها عمر آن ها در ترافیک های سنگین و وحشتناک این بزرگراه تلف می شود.
پروژه ۴۰ کیلومتری قطار مشهد- گلبهار از سال ۱۳۹۱ آغاز شده است و اکنون پس از ۱۰ سال می گویند حدود ۳۵ درصد پیشرفت دارد و به تازگی مقرر شده که آستان قدس و وزارت مسکن و شهرسازی ۲۰۰هکتار زمین مورد نیاز این پروژه را بررسی و تعیین تکلیف کنند!
اگر از منظر پیشرفت فیزیکی ۱۰ ساله به این پروژه بنگریم باید ۲۰ سال دیگر منتظر بهره‌برداری از آن باشیم اما اگر میزان تخصیص بودجه سال آینده این پروژه را-که کمتر از ۱ درصد (۸/. درصد) اعتبار ۱۲هزار میلیارد تومانی مورد نیاز آن است- معیار قرار دهیم یک قرن دیگر آیندگان باید منتظر شنیدن سوت قطار مشهد -گلبهار باشند.
شاید اگر از همان ابتدا این پروژه به بخش خصوصی واگذار شده بود حالا سال ها از بهره برداری آن می گذشت . ای کاش آقای رئیس جمهور دستور اتصال واگن های «قطار مشهد- گلبهار »را به لکوموتیو« قطار پیشرفت »صادر کنند!
منبع: روزنامه خراسان
