محمد علی تدینی راد
عمری تلاش کردم و هرچه می توانستم کار کردم تا زندگی خوب و آبرومندانه ای داشته باشم. مهم این است که با لقمه حلال یک زندگی بسازی.کیفیت زندگی هم به نان و برکتی است که داری.
خدا رزق و روزی می دهد .اگر توانستی با دل خوش یک لقمه نان بخوری و شکر خدا بگویی مرد هستی.
خیلی ها چلوکباب و خانه بزرگ و مال و منال زیاد دارند و معنی عمر و لذت روزگار را نمی چشند .ما عادت داریم همیشه از خدا طلبکار باشیم.اگر بتوانیم چیزهایی که خدا به ما داده را ببینیم و شکر گزار نعمت باشیم مرد هستیم.
من در زندگی تلاش خودم را کردم و در وصیت نامه خودم هم ۳موضوع مهم می گویم.اول این که ازبچه هایم معذرت می خواهم که نتوانستم آن طور که باید و شاید برای شان زندگی بسازم. ولی هرچه دارم و ندارم سعی کرده ام از مال حلال و دسترنج خودم باشد. دوم این که به بچه هایم سفارش کرده ام مراقب باشند غرور ،آنها را برندارد( دچار غرور نشوند). چون رد خور ندارد و غرور به آدم ضربه می زند .
موضوع مهم سوم هم این که سعی کنند برای کسی اذیت و مزاحمتی نداشته باشند و تا جایی که می توانند دست گیر باشند.
از بچه هایم خواسته ام بعد از آن که عمرم به سر آمد هرچه می خواهند برای مراسم (یادبود) من خرج کنند بگذارند و دست گیری کنند و در راه خیر بدهند. ثواب کمک به نیازمندان خیلی با ارزش است و به پسر بزرگم گفته ام چه کار کند.
به خدا این دنیا ارزش ندارد یک لحظه از خودمان و خدای مان غافل بمانیم.
مثل کسانی نباشیم که انگار با خودشان دعوا دارند و از همه طلبکارند.
از آدم چه کم می شود که همه را دوست داشته باشد . اگر توانستی برای دیگران بد نخواهی و از خوشحالی و پیشرفت بقیه ،خوشحال و سربلند شوی مرد هستی.
اگر مردی باید مردانه زندگی کنی.
خدا همه ما را عاقبت بخیر کند.
این یادداشت پس از درگذشت مرحوم محمدعلی تدینی راد در یکم شهریور ۱۴۰۰برداشت شده است.
روحش شاد.
