نویسنده: محمدعلی تدینی راد
صبح مشهد– بعضی ها می گویند جیب خالی و پز عالی.من فکر می کنم این گفته معنی مهمی دارد. بعضی ها با جنبه مثبت آن را نگاه می کنند و بعضی ها هم منفی باف هستند و می گویند کسی که پول ندارد باید آه هم در بساط نداشته باشد.
درست این است که ما باید آبرومندانه زندگی کنیم طوری راه برویم و رفتار کنیم که دیگران از مسائل خصوصی زندگی که به خودمان مربوط می‌شود سر در نیاورند .
بعضی وقت ها هم نیاز داریم درباره یک سری کارها از دیگران کمک بگیریم .
ولی باید در انتخاب کسی که می‌خواهد حرف ما را بشنود هم دقت کنیم چون هر کسی راز دار حرف دل ما نیست.
امروز یک نفر را در پارک دیدم . حرف می زد و بد و بیراه می گفت. اعصاب ما چند بازنشسته ای که می‌رویم پارک تا استراحتی ورزشی کنیم را خط خطی می کرد.
از مشکلات زندگی اش می گفت و پول و ثروتی که به هم زده (جمع کرده) و بچه هایش قدر دان نعمت نیستند.
یکی پیدا نشد بگوید مرد حسابی هرکسی در زندگی اش مشکل و مساله ای دارد و تو نباید این قدر با بدگویی ،حال بقیه را خراب کنی.
بعد از آن که او رفت یکی از دوستان گفت نه به آن شوری شور که با تعریف مشکلات زندگی آبروی خودش را برد و نه به آن همه کلاس الکی که با حرف های قلمبه اش گذاشته بود.
حرف دوستم درست بود. آبروداری کردن به معنای پز دادن نیست ولی باید به اندازه کافی مراقب باشیم که هر حرفی را نزنیم .بد بگوییم جلوی دیگران بد می شویم و خیلی بیش از حد هم خوب بگوییم به حال شان( مذاق شان)خوش نمی آید و این که ممکن است ما را چشم نظرهم بکنند.
اگر چیب فکر ما پر باشد هیچ وقت پر بودن یا خالی بودن جیب لباس هایمان نمی‌تواند برای ما شخصیت بسازد و ما هم به اندازه جیب لباس دیگران برای آنها شخصیت نمی‌گذاریم (قائل نمی شویم).
این یادداشت در شهریور ۱۴۰۰ پس از درگذشت مرحوم محمدعلی تدینی راد برداشت شده است.
