مراقب باشیم، نور کافیست و صحنه باقی است باید … .
نویسنده :غلامرضا تدینی راد
صبح مشهد– زندگی حکم یک نقاشی است.رنگ باشد و ذوق هنری و بوم تصویرگری، نقاش در فضای روشن با رقص بازویش هنرمی آفریند.
هر لحظه رنگ به اندازه و با میزان چشم نقاش، روی صفحه می نشیند .
ترکیب رنگ و ذهن خلاق هنرمند که از زاویه دید قشنگی جان می گیرد در زیبایی خلق این هنر، دستی بر آتش دارد.
کار نقاش قبل هر چیز، انتخاب است. هدفش پیداست. آن چه هر رهگذر در ذره ذره نشستن دانه های رنگ، روی صفحه می بیند حکایت همان آینه است و خشت خامی که هنرمند درآن نقش و نگاردیده است.
می‌داند چه می‌خواهد. اگر دست بلرزد، چشم سیاهی برود. فکر نقاش درگیر شود یا نور صحنه کم باشد طرحی از یک اثر با ارزش هنرمندانه خلق نخواهد شد.
اینجا هر رهگذری خواهد گفت: نقاش، نقاش نبوده و این ارزش و مقدار ندارد.
نقاش هم می‌گوید بعید است از من… .
آشفتگی و خستگی و سردرگمی و پریشانی در خلق تصویر هنری چشم نواز، محلی از اعراب ندارد.
هرچه هست عشق و پیوستگی و دلبستگی و وابستگی نقاش است که هنر را نه اثری چشم نواز بلکه روح نواز می آفریند.
این قاعده” عاشقی و دلدادگی” در جریان جان هنر شریان دارد؛ در تصویر یک اثر نقاشی، موسیقی و معرق کاری و از این دست هنرهای دست بشر که برداشت از هنر خلق طبیعت و جهانی است که خالق، چه هنرمندانه نقاش و پرداختگرش بوده است.
آدمی در طبیعت زیبای خلقت خود، یک معجزه زیباست. صفحه زندگی هر انسان یک اثر است از هنرنمایی خالق و هنرمندی مخلوق.
پس ما یک اثر زیباییم در طبیعت زیبا و شکی نیست و هر آن چه در اندیشه و رفتار و اعمال و کارمان می گذرد اگر خلق زیبا و هنرمندی ما باشد؛ بی‌همتاست .
در قاعده اصل هنرمندی ما چند اصل و اساس پیوسته وجود دارد:
در عهدی که با خود داریم.
ایمانی که به خالق بستیم.
پیوندی که با دوست می بندیم.
دلبستگی هرچه پاک است و دلداده آن هستیم و … از ما نقاش قابل ماهر و هنرمند زیبا خواهد ساخت .
مراقب باشیم، نور کافیست صحنه باقی است باید نقاش هنرمند اثری زیبا از خود باشیم.
