این روزها در بیشتر موارد، مادرها به دنبال یادگیری روش‌های تربیت‌فرزند از طریق کتاب‌ها، مشاوران و … هستند و پدرها از نقش‌شان در این حوزه غافل شدند
نویسنده : دکتر ساحل گرامی | روان‌شناس کودک
صبح مشهد– از دیرباز وظیفه پرورش و تربیت کودکان با مادر در نظر گرفته می شده است، همین پیش زمینه ذهنی باعث می‌شود در بیشتر اوقات پدران خود را مسئول تربیت فرزندان ندانند و تنها به قسمت تامین مالی زندگی فرزندان بسنده کنند. در حالی که در امر فرزندپروری نقش پدرها هم کمتر از مادرها نبوده و پدران بی‌توجه یا غایب می‌توانند تاثیر روانی شدیدی بر روان و تربیت فرزندان بگذارند. متاسفانه شاهد این هستیم که این روزها در بیشتر موارد مادرها به دنبال کتاب‌های روان شناسی و تربیتی یا دنبال کردن صفحات مجازی فرزندپروری هستند و سعی می کنند خود را به روز نگه دارند و ایرادات فرزندپروری خود را رفع کنند و پدرها بیرون از قضایا هستند. در همین‌باره یک مشاور در توئیتی نوشته بود: «هر پستی درباره تربیت کودک توی اینستاگرام می‌ذارم، فقط خانم‌ها لایک می‌کنند و کامنت می‌ذارن و هر سوالی که می‌کنم فقط مادرها جواب میدن و به‌ندرت پدرها. یکی از مهم‌ترین مشکلات بچه‌ها از تعارض رویکرد تربیتی مادر و پدر ناشی میشه.» پدرها معمولا تلاشی برای یادگرفتن فرزندپروری نمی‌کنند. اما علت این امر چیست؟
توجه به توصیه‌های تربیتی نشانه ضعف نیست
بزرگ‌ترین علت این مشکل، فشارهای فرهنگی است که از سمت اجتماع به مادرها وارد می شود و آن‌ها را در خط مقدم تربیت فرزند قرار می‌دهد یعنی اگر بچه‌ای به اصطلاح بی‌تربیت است، مسئولیت تمام و کمال آن با مادر است و از نظر فرهنگی علت این امر سهل‌انگاری مادر است. در حالی که تجربه شخصی من نشان می‌دهد بیشتر از سهل انگاری، رد پای یک ناهماهنگی تربیتی به چشم می‌خورد و همکاری نکردن پدر و جدی نگرفتن توصیه‌های روان شناسی به مشکلات رفتاری کودک دامن می‌زند. متاسفانه بعضی مردان جامعه به دلیل داشتن نوعی حس‌برتری، خود را عاری از خطا و اشتباه می‌دانند و رفتن پیش روان شناس و گوش دادن به توصیه‌های علمی را نشانه نوعی ضعف می‌دانند. در نتیجه به اشتباهات تربیتی خود ادامه می‌دهند و مسیر تربیت در دو مسیر متفاوت ادامه می‌یابد.
حضورتان در خانه نباید کمرنگ باشد
علت بسیار مهم بعدی، حضور کمتر پدران در خانه است که باعث می شود مادران ساعات بیشتری را با فرزندان بگذرانند و ناخودآگاه نقش تربیتی پدران کمرنگ‌تر می‌شود. در حالی‌که بهتر است در تمام خانواده‌ها پدر نقش قاطع خود را حفظ کند و فرزندان از پدر به عنوان الگوی اقتدار یاد کنند. هنگامی که پدر نقش فعالی در خانه ندارد، خود را از تربیت بچه‌ها دور نگه می‌دارد یا به دلایلی مانند اعتیاد، داشتن شغل‌هایی دور از شهر محل سکونت یا ضعف‌های شخصیتی اقتدار کافی را در منزل ندارد، فرزندان به خوبی قانونمند نمی‌شوند و زمینه سرپیچی برای آن‌ها راحت‌تر فراهم می‌شود. از طرف دیگر در برخی خانواده‌ها حضور کمتر پدر در خانه باعث می شود او به جبران این حضور کمرنگ، باج بیشتری به فرزندان بدهد و سهل گیری غیرمنطقی درباره آن‌ها به کار بگیرد تا به نوعی احساس گناه ناشی از حضور کمتر در منزل در آن‌ها کاهش یابد.
نقش مهم پدران در زندگی فرزند پسر و دختر
به عنوان آخرین نکته به مسئله همانندسازی فرزندان پسر با پدر می‌پردازیم. پسرها به یک الگوی مردانه برای آموزش رفتارهای منتسب به جنسیت خود نیاز دارند. به همین دلیل توصیه می‌شود که رابطه خوبی با پدر خود داشته باشند، فعالیت‌های مشترک انجام دهند و از آن‌ها رفتارهای مردانه را یاد بگیرند. از طرف دیگر حضور پدران در زندگی دختران هم به همین اندازه مهم و حیاتی است. دخترانی که کمبود عاطفه پدرانه را در زندگی تجربه می‌کنند یا از طرف پدر نادیده گرفته می‌شوند در دوران نوجوانی این محبت مردانه را در خارج از خانه جست‌وجو می‌کنند و همین می‌تواند زمینه‌ساز روابط ناسالم نوجوانی و باعث مشکلاتی برای فرد و خانواده شود. به همین دلیل بهتر است پدران خود را در تربیت فرزندان مسئول بدانند و چنین کار مهمی را تنها به دوش مادر نگذارند چراکه هر یک از والدین نقش متفاوتی در رشد روانی فرزندان دارند.
