محمد حسین روشنک
دبیر جبهه مردمی «مشهد برای همه»
اوج اعتدال ملت ایران را باید دوران حرکت‌های انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (قدس سره) جستجو کرد. آنان که دوران انقلاب را درک کرده‌اند بخوبی می‌دانند روحانیون شناخته شده که رهبری انقلاب را در هر شهر و دیار بعهده داشتند، مانند همین مشهد خودمان که آن زمان حجت الاسلام طبسی (آیت الله)، خامنه‌ای (مقام معظم رهبری) هاشمی نژاد (شهید پر افتخار) و در شهرهای نیشابور «حاج شیخ حسین انصاری راد»، تربت حیدریه «آیت الله معصومی» و… بودند، که تحت هدایت امام راحل (قدس سره) از ابزار اصلی انقلاب اسلامی که تظاهرات میلیونی مردم بود استفاده و طوری هدایت و مدیریت می‌کردند که کمترین درگیری با مامورین رژیم ایجاد نمی‌شد.
همین موضوع باعث شده بود نیروهای رژیم که اکثریت آن‌ها از مردم، لیکن مجبور به اطاعت طاغوت بودند به مردم بپیوندند. ضمن اینکه تخریب اموال عمومی و مردمی بجز آنچه چماق داران رژیم شاه انجام می‌دادند وجود نداشت.
مردم با هرنگرش سیاسی دست در دست هم یک دل به هم کمک می‌کردند.
سوخت (نفت) رسانی و حمایت از اعتصابیون و فراریان از نیروهای مسلح که در زمستان ۵۷ اهمیت ویژه داشت از جمله همدلی‌ها بود.
متاسفانه در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کمترین کتاب، فیلم، تئاتر، سخنرانی، برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی از تعقل و اعتدال رایج در مبارزات انقلاب اسلامی تهیه و منتشر گردیده ، بلکه اندک تندرویی‌های آن دوران، آنچنان بزرگ‌نمایی گردیده که نسل‌های بعد از پیروزی انقلاب هیچ شناخت و باوری از اعتدال در حرکت انقلاب اسلامی پیدا نکرده و نکنند.
این رویه باعث شده است همه تحقق پیروزی تفکر خود را در تندرویی‌ها جستجو کنند و این تندروی‌ها کم کم تبدیل به مرغوبیت در جناح‌های مختلف محبوب و معروف و صاحب رای گردیده و تندرویی، معادل انقلابی‌گری و ضد انقلابی معرفی و بر جامعه تحمیل و به تدریچ معتدلین از صحنه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور بیرون رانده شده‌اند.
?ادامه دارد…
