خانمی۴۲ ساله‌ام و یک فرزند۲۰ ساله دارم. بنابه دلایل مختلف در این سال‌ها بچه دیگری نیاوردیم اما الان من و همسرم تصمیم گرفتیم بچه‌دار شویم چون من خیلی احساس تنهایی می‌کنم. خانه‌دار هستم ولی وقتی به بزرگ کردنش، حوصله داشتن و تفاوت سنی و اوضاع مالی الان فکر می‌کنم، منصرف می شوم.
نویسنده : صدیقه معدنی کارشناس‌ارشد روان‌شناسی بالینی
صبح مشهد– فرزندآوری و توافق برای تعداد فرزندان از تصمیمات مهم هر زوج است. مسائل زیادی بر این تصمیم تاثیر گذار هستند از جمله وضعیت اقتصادی، شرایط جسمی و سن مادر، روابط بین زوج ، انتظار شوهر از همسر خود و … که شما به بعضی از آن‌ها در پیامک‌تان اشاره کرده‌اید. در ادامه چند توصیه به شما داریم.
تصمیم‌گیری احساسی نکنید
گفته‌اید تصمیم گرفتیم بچه‌دار شویم چون خیلی احساس تنهایی می‌کنم. توجه داشته باشید که در تصمیم‌گیری احساسی، مبنای انتخاب این است که احساس فرد چه چیزی را درست می‌داند؟ در این جا تاکید بر حس درونی، ترجیحات ذهنی و ارزش‌های شخصی فرد است نه این که چه فکری می‌کند و چه کاری درست است. بنابراین در قدم اول باید تلاش کنید که احساسی به این مسئله فکر و درباره‌اش تصمیم‌گیری نکنید.
مزایا و معایب اش را فهرست کنید
در تصمیم‌گیری به شیوه منطقی، فرد به طور بی‌طرفانه و منطقی تمام اطلاعات مهمی را که به تصمیم مربوط است ارزیابی می‌کند و سپس با توجه به اهداف خود بهترین تصمیم را می‌گیرد. حالا شما باید از مهارت حل مسئله کمک بگیرید و جدولی تهیه و مزایا و معایب این تصمیم را بررسی کنید. به عنوان مثال: مزایا؛ رفع تنهایی خودم و در آینده فرزند دیگرم و …. معایب احتمالی … . در نهایت جمع‌بندی کنید که آیا مزایا بر معایب می‌چربد یا خیر.
فرزندآوری، زندگی‌تان را پرثمرتر می‌کند
مسئله دیگر در تصمیم‌گیری هدف و نگاه شما به فرزند آوری است. این که در زمان حیات‌تان در پرورش انسانی بکوشید که از شما به جا بماند و زندگی‌تان پرثمرتر شود یا خیر، لذت زندگی را صرفا بدون حضور و نیازمندی‌ها و وابستگی‌های کودک دیگر داشته باشید. به نظر می‌رسد در این زمینه، نیاز به مطالعه بیشتر دارید تا بتوانید تصمیم دقیق‌تری بگیرید.
