مردی که سال ها دختر ناتنی اش را مورد آزار جنسی قرار می داد و از وی صاحب فرزند شده بود با نظر قضات هیات عمومی دیوان عالی کشور به مرگ محکوم شد.
به گزارش صبح مشهد به نقل از رکنا جنایت های این مرد عراقی که جبار نام دارد زمانی برملا شد که همسر وی به نام رویا نگران از بد حالی دختر ۱۴ ساله اش وی را نزد پزشکی در مشهد برد و در آنجا مشخص شد زیبا باردار است.
زن ایرانی در حالی که از شنیدن این خبر شوکه شده بود به پرس وجو از فرزندش پرداخت و متوجه شد جبار طی مدت های متمادی زیبا را مورد آزار جنسی قرار می داده است. پس از تولد نوزاد پسر زیبا، وی و مادرش با مراجعه به شعبه ۱۳۳ دادگاه عمومی مشهد علیه جبار شکایت کردند.
مادر زیبا گفت؛ من آذرماه سال ۷۴ هنگامی که دخترم شش ساله بود با جبار که مردی عراقی است، ازدواج کردم. در این مدت هیچ مشکل خاصی بین ما وجود نداشت و دخترم نیز از موضوعی گلایه نمی کرد تا اینکه بالاخره فهمیدم جبار به دفعات زیبا را در غیاب من مورد تعرض قرار داده است.
زیبا نیز طی اظهاراتی گفت؛ ناپدری ام مرا تهدید کرده بود که اگر درباره تعرض حرفی به مادرم بزنم مرا می کشد، به همین دلیل چاره یی جز سکوت نداشتم.
با طرح این شکایت جبار بازداشت شد، اگرچه او اتهام رابطه نامشروع با دختر ناتنی اش را پذیرفت اما تجاوز به عنف را انکار کرد و گفت زیبا را برای برقراری رابطه مجبور نمی کرده است.
در نهایت با توجه به اینکه پزشکی قانونی از طریق آزمایش DNA اعلام کرده بود فرزند زیبا متعلق به جبار است قاضی دادگاه عمومی روز ۳۰ خردادماه سال ۸۴ متهم را به اتهام تجاوز به عنف به مرگ محکوم کرد و در رای خود آورد سن کم زیبا تاییدکننده صحت اظهارات وی است.
این حکم با اعتراض متهم به دیوان عالی کشور ارجاع شد اما قضات شعبه ۴۱ اتهام تجاوز به عنف را وارد ندانستند و اعلام کردند طبق اطلاعات موجود رابطه نامشروع جبار با دختر ناتنی اش طی شش یا هفت سال ادامه داشته و زیبا می توانسته در این مدت موضوع را به مادرش اطلاع بدهد.
قضات دیوان ترس دختر جوان از ناپدری را دلیل موجهی برای کتمان حقایق ندانستند و متذکر شدند جبار مرتب به کرمانشاه و عراق سفر می کرده و دختر می توانسته در این ایام نارضایتی خود را به مادرش اعلام کند و با توجه به اینکه چنین کاری را انجام نداده است موضوع تجاوز به عنف منتفی است.
در پی نقض حکم اعدام مرد عراقی، پرونده این بار به شعبه ۱۳۶ دادگاه عمومی مشهد ارجاع و بار دیگر جبار به مرگ با طناب دار محکوم شد.
هنگامی که پرونده برای دومین بار در اختیار قضات شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور قرار گرفت آنها باز هم از اجرای رای صادره اجتناب کرده و اظهار داشتند هیچ مدرکی دال بر اکراه زیبا برای رابطه با ناپدری اش وجود نداشته است. به این ترتیب پرونده دوباره به دادگاه عمومی فرستاده و قاضی شعبه ۱۳۴ عهده دار رسیدگی به آن شد.
وی پس از محاکمه جبار، این متهم را از اتهام تجاوز به عنف تبرئه و به تحمل یکصد ضربه شلاق محکوم کرد اما قضات شعبه ۴۱ دیوان این حکم را نیز غیرقابل قبول دانستند. آنان با این عقیده که عمل جبار مصداق زنای محصنه است پرونده را دوباره در اختیار دادگاه عمومی قرار دادند.
اختلاف نظر قضایی در خصوص این پرونده با رای قاضی شعبه ۱۳۵ دادگاه عمومی مشهد که او نیز جبار را فقط مستحق یکصد ضربه شلاق دانست، برطرف نشد و قضات دیوان عالی کشور با مردود دانستن این نظر، پرونده را برای تعیین تکلیف نهایی در اختیار هیات عمومی قرار دادند.
هنگامی که ۵۰ قاضی به شور نشستند در نهایت با استناد به مواد قانونی، مدارک موجود و علم قاضی که از طریق تولد فرزند نامشروع حاصل شده بود، جرم جبار را زنای محصنه تشخیص دادند و وی را به مرگ محکوم کردند. به این ترتیب رسیدگی به این پرونده پس از گذشت چهار سال از صدور نخستین حکم به پایان رسید.
